Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν σκόπευα να ασχοληθώ με την καινούργια κυκλοφορία των Grave, ύστερα από ένα μονότονο comeback δίσκο που άκουσα 2 χρόνια πριν. Δεν είχα ικανοποιηθεί όσο θα ήθελα από μια τέτοια μπάντα που διάλεξε να επανεμφανιστεί. Βλέποντας όμως αλλαγές στο lineup, διαβάζοντας συνεντεύξεις και προακροάσεις, είπα να του δώσω μια ευκαιρία.
Όσο μέτριο ήταν το 'Back From The Grave', τόσο ενδιαφέρον είναι το 'Fiendish Regression', χωρίς καμία υπερβολή. Σαφώς διαφορετικός δίσκος, θυμίζοντας έντονα τους λόγους για τους οποίους ο κόσμος ξέρει και εκτιμά το συγκρότημα. Πολύ βαριά mid-tempo riffs, εκρήξεις με φευγάτα blastbeats και αρμοστές εναλλαγές μέσα στα τραγούδια. Η παραγωγή κινείται στα σύγχρονα επίπεδα του Σουηδικού ήχου χωρίς ευτυχώς να δίνει εξευγενισμένη μελωδία και να ξεφεύγει από τα old school death ύδατα. Βασική και εμφανέστατη εξέλιξη στο συγκρότημα είναι η παράταξη του Pelle Ekegren πίσω από τα τύμπανα. Είναι φανερό ότι ο κύριος μπήκε με όρεξη να φέρει τους παλιούς Grave στην επιφάνεια, ξεκολλώντας τους από το mid tempo death που είχαν επιλέξει τελευταία.
Δεν θα μπω στον κόπο να αναλύσω που κυμαίνεται ο δίσκος στιχουργικά μιας και μονίμως οι Σουηδοί ασχολούνται με αναστάσεις νεκρών και κολάσεις, φωτιές κλπ, χωρίς καμία σατανιστική υπερβολή. Μουσικά όμως όπως είπα δείχνουν να θέλουν να ξαναβάλουν μπροστά τον κινητήρα που τους κινούσε παλιά. Αν ήταν να κάνω μια λίστα με τα συγκροτήματα που μου θύμισε ο δίσκος, σίγουρα θα έβαζα πρώτους πρώτους τους Morbid Angel, τους Candlemass και τους Bolt Thrower. Ο δίσκος αναμιγνύει τη βαρύτητα του doom, την επιθετικότητα του mid tempo death και την αγριάδα του αμερικάνικου death με πολύ καλό τρόπο, χωρίς δηλαδή να αφήνει χώρο για κατηγορίες αντιγραφής, μονόπλευρης επιρροής κλπ. Προφανώς οι κύριοι Lindgren και Torndal κατηγορήθηκαν εσφαλμένα ότι πήγαν να βγάλουν λεφτά με το 'Back From The Grave' και τους αναζωογονημένους Grave γενικά.
Σε γενικές γραμμές λοιπόν, απόλυτη ευχαρίστηση κυριαρχεί μετά από τις απαραίτητες ακροάσεις του δίσκου. Ουσιαστικά, το comeback της μπάντας έγινε με αυτή την κυκλοφορία μιας και θυμίζει ποίοι ήταν οι Grave και πιστοποιεί ποιοι θα είναι στο μέλλον. Επίσης, η digipack έκδοση του δίσκου προσφέρει μια επιπλέον σύνθεση των Grave καθώς και μια διασκευή στο φοβερό Burial At Sea, των St. Vitus από το ομώνυμο δίσκο τους. Η γνώμη μου είναι ότι ο δίσκος πρέπει να προτιμηθεί από τη μάζα των υπολοίπων και δυστυχώς πολυάριθμων ανούσιων ακραίων συγκροτημάτων που δοκιμάζουν την τύχη τους με 2-3 δίσκους και μετά αργοπεθαίνουν.
8
