Το πρώτο πράγμα που τραβάει την προσοχή στους Zillion είναι το γεγονός ότι πίσω από τα τύμπανα βρίσκεται ο Mike Terrana ( Rage, Artension, Malmsteen). Μαζί του στο μπάσο βρίσκεται ο Jens Becker των Grave Digger που έχει επίσης παίξει με Running Wild, Kingdom Come. Το τρίο συμπληρώνει ο Sandro Giampetro (κιθάρα, φωνητικά αλλά και πλήκτρα, παραγωγή!), γνωστός από τη συμμετοχή του στους Supared μαζί με τον M.Kiske.
Πρόκειται για το ντεμπούτο του συγκροτήματος, το οποίο αφήνει αρκετά καλές εντυπώσεις. Για να είμαι ειλικρινής περίμενα ότι θα πρόκειται για άλλον ένα βαρετό δίσκο στο χώρο του hard rock/heavy metal , ευτυχώς όμως διαψεύστηκα. Η μουσική των Ζillion περιέχει στοιχεία και από τα δύο αυτά τα είδη (συν λίγα power στοιχεία) με το τελικό αποτέλεσμα να ακούγεται αρκετά επιτυχημένο και, όσο γίνεται, φρέσκο.
Χαρακτηριστικό του δίσκου είναι τα πιασάρικα κομμάτια, ειδικά στα ρεφρέν. Μετά από μια-δύο ακροάσεις θα σας είναι δύσκολο να μην τραγουδάτε μαζί με τον Sandro ο οποίος παρεμπίπτοντος έχει και άρτια φωνή που ταιριάζει απόλυτα με τον ήχο του συγκροτήματος. Στα θετικά επίσης και τα ωραία riffs καθώς και τα σύντομα αλλά μελωδικά solo. Παράλληλα η απόδοση του Terrana πίσω από τα τύμπανα κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα όπως αναμενόταν.
Οι συνθέσεις είναι σύντομες (η μέση διάρκεια είναι περίπου 3μιση λεπτά) με μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στα «ήρεμα» και τα πιο «σκληρά» σημεία, με κοινό παρονομαστή πάντα την έμφαση στη μελωδία. Ο δίσκος ξεκινάει δυνατά με το “You and Me” το οποίο συγκεντρώνει τα καλύτερα στοιχεία του συγκροτήματος. Κολλητικό ριφάκι, πιασάρικο ρεφρέν, ωραίο solo. Η δομή των κομματιών είναι σχεδόν ίδια σε ολόκληρο το δίσκο (στροφή / ρεφρέν x 2, σόλο, ρεφρέν) κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό στη συγκεκριμένη περίπτωση. Η ποιότητα όλων των κομματιών είναι ικανοποιητική καθώς η εμπειρία των μουσικών τους επέτρεψε να αποφύγουν τυχόν πατάτες (άντε ίσως τους ξέφυγε το «Dirty Little Secret», κυρίως για το εκνευριστικό ρεφρέν). Περιέχει και τη συμπαθητική μπαλάντα του («Day or Night») καθώς και πιο metal συνθέσεις όπως το “Wonder Why”. Ξεχωρίζουν τα ακόμα τα “This Day is Gone”, “Kryptonite” (που θα ορκιζόμουν ότι είναι Galactic Cowboys) και το “The Hose”.
Γενικά ο δίσκος των Ζillion αξίζει την προσοχή όλων όσων βρίσκουν το συνδυασμό hard rock/heavy metal ενδιαφέρον. Προσεγμένη δουλειά η οποία χωρίς να έχει κάτι το καινούριο να προσφέρει και χωρίς να αποφεύγει τα κλισέ σε αρκετές περιπτώσεις, αποτελεί ένα ευχάριστο άκουσμα, τόσο για να δείξετε τις φωνητικές σας ικανότητες όσο και για background μουσική όταν θέλετε να ακούσετε κάτι που δε θα σας αποσπά πλήρως την προσοχή.
7
