Απλά τα πράγματα. “Μεγαλώσαμε με μπάντες όπως οι Priest, οι Maiden και οι Accept" είναι δήλωση του ντράμερ της μπάντας και η πιο χαρακτηριστική για να δηλώσει το στυλ των Messiah’s Kiss και ιδιαίτερα της δεύτερης δουλειάς τους, “Metal”.
Το πολυεθνικό συγκρότημα του frontman Mike Tirelli επανέρχεται μετά από το επιτυχημένο ντεμπούτο τους, όπως το χαρακτήρισε ο περισσότερος μεταλλικός τύπος, ονόματι “Prayer For The Dying”. Αν και δε μου πολυάρεσε ούτε η πρώτη τους δουλειά που είχε τύχει να την ακούσω, το πάθος τους και η όρεξή τους γι’ αυτό που κάνουν με είχε κάνει να περιμένω και τη συνέχεια. Αλλά δε μπορώ να πώ ότι και αυτή μου προκάλεσε κάτι το ιδιαίτερο.
Το ύφος λίγο πολύ το καταλάβατε μέσω της δήλωσης. Η προσωπικότητα πού είναι όμως; Δυστυχώς δεν υπάρχει. Και θα ήμουνα πιο επιεικής, αν δε διάβαζα το προωθητικό κείμενο της SPV που σε λίγο θα παρουσιάσει τους Messiah’s Kiss σαν τη μεγάλη ελπίδα του metal. Το θράσσος περισσεύει. Η παραγωγή είναι μέτρια και επίπεδη παρόλο που το μπάσο βρίσκεται τόσο ψηλά που θυμίζει το κλασσικό πλέον ψώνισμα του Steve Harris που είχε κλέψει λίγο από τη λάμψη των Maiden με τις μέτριες παραγωγές των πρώτων δίσκων τους. Έστω κι αν ο παραγωγός Nikolo Kotzev μόνο άγνωστος δε θεωρείται (Brazen Abbot, Nostradameus).
Φωνητικά ο Tirelli έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα χροιά, όμως αυτό δεν αρκεί. Ή μπορεί και ν’ αρκούσε αν δεν έκανε όλα αυτά τα άστοχα και ανεπιτυχή γυρίσματα της φωνής του μέσα στο δίσκο και αν δεν είχε τόσο απαράδεκτα "ψεύτικα". Θα μου πείς, δεν έχουν τίποτα καλό; Φυσικά και έχουν. Κομμάτια όπως τα “Holy Waters”, “Angels”, “Run And Hide” και η μπαλάντα “Tears In The Rain” όπου έχουμε και τη συνεργασία με μια Βουλγάρα (σ.σ. χμμμ) ερμηνεύτρια ονόματι Amalia, είναι αξιόλογα. Αλλά δυστυχώς είναι 4 από τα 14, ενώ ο δίσκος δεν παύει να δίνει την αίσθηση του χιλιοπαιγμένου.
Ασήμαντο, και όμως άξιο αναφοράς το κομμάτι “Dog Idols” όπου επί 1 λεπτό και 45 δευτερόλεπτα περίπου, το μόνο που ακούγεται είναι ένας σκύλος να γαβγίζει. Χάνω κάτι στο σιχτουργικό τομέα μήπως; Αφήστε που ακόμα και ο “σκύλος” ακούγεται σαν να βγήκε από φωνή περασμένη από παραμόρφωση. Τέλος πάντων, η ουσία είναι ότι αν δε βρούν το δικό τους στοιχείο σύντομα και αν δεν επιχειρήσουν να δικαιολογήσουν τους διθυράμβους της SPV και τις προσπάθειες προώθησής τους, θα μας αφήσουν νωρίς.
4
