Οι Αμερικανοί Neurosis έκλεισαν περίπου 20 χρόνια ύπαρξης. Αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να πειραματίζονται ακόμα και μάλιστα πολύ καλά! Ένα ακόμα βήμα μπροστά για τους τύπους αυτούς απ’ τη Bay Area που δημιούργησαν ένα ολόκληρο ρεύμα με τη μουσική τους.
Εδώ οι Neurosis, ίσως στην πιο ώριμη στιγμή της καριέρας τους, θα μας δώσουν ένα trip prog rock δίσκο, ο οποίος θα κάνει πολλούς οπαδούς παλαιότερων συγκροτημάτων όπως οι Pink Floyd (ειδικότερα του Wish You Were Here), οι Hawkwind και οι Flaming Lips, να θυμηθούν τα παλιά και να δούν ότι ακόμα και σήμερα, 30 ολόκληρα χρόνια μετά, υπάρχουν συγκροτήματα που εναποθέτουν φόρο τιμής σ’ αυτά τα μεγαθήρια! Φυσικά και δε θα τα συγκρίνω, γιατί θα το θεωρούσα μεγάλη προσβολή, ειδικά για τους θεούς Floyd, αλλά σίγουρα το “The Eye Of Every Storm” είναι άξια συνέχεια της δουλειάς τους στον 21ο αιώνα! Επίσης οι οπαδοί των Anathema της πιο ψυχεδελικής μορφής τους, θα βρούν αυτήν την κυκλοφορά κάτι παραπάνω από ενδιαφέρουσα και προσιτή στα ακούσματά τους. Δεν θα ακούσετε εδώ ωραίο και πολύ επεξεργασμένο ήχο στα τύμπανα και τις κιθάρες. Δε θ’ ακούσετε μια κρυστάλλινη και ογκώδης παραγωγή. Θα ακούσετε crash να ηχούν σαν απλά μέταλλα και γενικότερα ήχο λες και είναι βγαλμένος από πρόβα, που είναι όμως ο κατάλληλος για αυτή τη δουλειά. Μουντός, όπως μουντάδα και μελαγχολία είναι τα συναισθήματα που κυρίως πηγάζουν ακούγοντας το cd. Παραγωγή ιδανική για τις απαιτήσεις του δίσκου.
Οι Von Till και Kelly ανταποκρίνονται άριστα στο ρόλο τους, είτε τους ζητηθεί στα φωνητικά, είτε στις κιθάρες. Φωνητικά τα οποία είναι πολύ καλά και λυρικά, αποφεύγοντας τα γρυλίσματα του παρελθόντος. Τα πλήκτρα του Landis έχουν εμπλουτιστεί με οργανικά μελωδικά μέρη, μαζί πάντα με τα φυσικά samples του. Roeder και Edwardson σε τύμπανα και μπάσο αντίστοιχα, γεμίζουν τα τραγούδια και συνεισφέρουν κι αυτοί στη δημιουργία αυτή των αισθήσεων που προσφέρουν οι Neurosis. Ντελικάτες μελωδίες εισχωρημένες στο βαρύ τους ήχο και στιγμές αργές και βασανιστικές. 8 μεγάλα εώς τεράστια τραγούδια από 5:17 μέχρι 11:56 λεπτά γεμάτα παράνοια και ψυχεδέλεια. Δε ξεχωρίζει κάποιο κομμάτι, απλά γιατί είναι ένας δίσκος που ακούγεται ολόκληρος και συνεχόμενα, έχοντας κλείσει τα φώτα, χαλαρώσει και αφεθεί στα μουσικά μονοπάτια των Neurosis. Δίσκος για συγκεκριμένες στιγμές κι αυτό γιατί σε άλλες περιπτώσεις, λόγω της πολύ μεγάλης διάρκειας των κομματιών και του αργού εώς το πολύ mid-tempo ρυθμού του, καταντάει κουραστικός. Και αυτό είναι το μόνο που μετρίασε λίγο την άποψή μου για αυτή την κυκλοφορία.
Οι οπαδοί του συγκροτήματος σπεύστε άφοβα και δε θα απογοητευτείτε για άλλη μια φορά! Όσοι άλλοι αγαπάτε ή έστω σας αρέσουν τα συγκροτήματα που ανέφερα παραπάνω, τσεκάρετε αυτό το δίσκο και πιστεύω ότι θα αποκτήσει μια περίοπτη θέση στην ψυχεδελική prog rock δισκοθήκη σας.
7
- Καλλιτέχνης: Neurosis