Η πρώτη μου επαφή με το συγκρότημα έγινε με το 'Venom Well Designed', το προηγούμενο δηλαδή. Δεν ήξερα τί είναι, απλά διαβασά το όνομα Lindberg σε μια κριτική και αμεσως ενέκρινα και αποφάσισα να εξερευνήσω. Να ‘μαι λοιπόν τώρα, 2 χρόνια αργότερα, ενθουσιασμένος από το συγκρότημα, να περιμένω πώς και πώς την κυκλόφορία του 'Terra Incognito'. Πιστεύω οτι άξιζε η αναμονή...

Εξ΄αρχής ήξερα οτι είναι περιεργή η μουσική που παίζει η μπάντα αυτή. Δεν ήξερα πώς να τη χαρακτηρίσω και μια ανάγνωση κριτικής σε αγγλικό περιοδικό ανέρερε τον όρο alternative dark hardcore, που λίγο πολύ χαρακτηρίζει τη μουσική. Alternative, γιατι δεν είναι κλασική core-ιλα με την αγριαδα κλπ, dark γιατι η μουσική και στους 2 δίσκούς δίνει μια σκοτεινή και μελαγχολική αίσθηση που ταιριάζει απόλυτα με το στιχουργικό θέμα που είναι αρκετά σκληροπυρηνικο (να και το hardcore..). Η μουσική στο Venom… ήταν πιο χοροπηδηχτη ενω στο καινούργιο δεν είναι τόσο. Λίγα τραγούδια εμπνέουν καταστάσεις ξύλου, αντιθέτως με το προηγούμενο. Ωστόσο αυτό είναι καλό, γιατι έχουμε να κάνουμε με ενα συγκρότημα (όχι πλεον project) που έχει δύο αρκετά διαφορετικές κυκλοφορίες.

Αρχικά, τα φωνητικά είναι αρκετά διαφορετικά. Έχοντας «σπουδάσει» τον Lindberg, αμέσως άκουσα πόσο διαφορετική είναι η φωνή του στα πρώτα τραγούδια. Δεν έχει την τσιριχτή ίδεα που έχει στο πρώτο, αλλα και το Nightrage. Αρχικά απογοητεύτηκα, γιατι δεν ήταν μοναδικό αυτό που άκουγα, ενω τον Lindberg τον αναγνωρίζει κανείς από χιλιόμετρα. Το περίεργο είναι ότι από το πέμπτο τραγούδι και μετά επιστρέφει στα γνωστά. Για δείγμα των άκρων τα οποία πατάει ο Tomas, ακούστε το "Faust in exile" και το "Forward/Willing/Sickness", στα οποία πραγματικά δυσκολευόμουν να μαζέψω το σαγόνι μου από το πάτωμα...

Μουσικα τώρα, οι αλλαγές είναι αρκετά ευχάριστες. Λιγοτερο χοροπηδηχτά όπως είπαμε, αρκετα περιεργα samples μαζι με τις κιθάρες (άλλωστε αυτό μας δίνει την “dark” ιδέα στο δίσκο) και σύνεχη σκαμπανεβάσματα σε όλα σχεδόν τα τραγούδια. Αυτο βέβαια προδίδει οτι προφανώς υπάρχει μια συνταγούλα στο μυαλό των Wahlin και Osterberg (κιθαρες και βασικοί συνθέτες) την οποία ευτυχώς αλλάζουν ρίζικά (το “alternative” που λέγαμε...). Ευπρόσδεκτο επίσης είναι το γεγονός οτι υπάρχουν πιο μερικά στοιχεία από άλλα συγκροτήματα στο δίσκο αυτό. 5-6 ακροάσεις και η λίστα θα περιλαμβανει Fear Factory, Sepultura, Kreator, At The Gates, αλλα και Red Hot Chilli Peppers και Rob Zombie. Μη φαντάζεστε τρανταχτά παραδείγματα, άλλα η ύπαρξή τους δίνει άλλο τόνο και γούστο στο δίσκο.

Το καλό με το δίσκο είναι οτι δεν είναι όσο απλός όσο το εξώφυλλό του. Μουσικά είναι περίεργος, δεν τραβάει κόσμο να τον ακούσει. Αν δεν έχετε επαφή με το συγκρότημα πάντως, σίγουρα ακούστε αυτόν πρώτα καθως είναι πιο ώριμος και πιο ευπρόσιτος σε διάφορα μυαλά. Έχει αρκετά καθαρα φωνητικα, πειραγμενα ελαφρώς καθως ο Tomas δεν φημίζεται για τη φωνούλα του, έχει «χαρούμενες» μελωδίες και αργά και γρήγορα τραγούδια, έχει ρυθμικά αλλά και ήρεμα τραγούδια κλπ.

Από κομμάτια, το “Heel on the throat of the young” είναι αρκετά ευχάριστο και γρήγορο, θυμίζοντας 'Endorama' από Kreator, με πολύ καλό chorus και ωραίο συνδιασμό κιθάρας και samples. Το “Faust in exile” είναι το πρώτο τραγούδι στο οποίο ο Tomas αλλάζει για τρίτη φορα τα φωνητικά του, φτιάχνοντας ενα τραγούδι-διαμάχη καθαρών και brutal φωνητικών.

Αυτά τα ολίγα λοιπόν για το 'Terra Incognito'. Προσωπικά με εντυπωσίασε γιατι γενικά εκτιμώ το διαφορετικό ήχο που βγάζουν. Δεν βρίσκω απάντηση στην ερώτηση «Με τί μοιάζουν?». Απλά είναι να σε τραβήξει ο συνδιασμός της ελαφρώς hardcore-ιλας με industrial samples, απλών κιθάρων, μπερδεμένων τυμπάνων και φυσικά του Lindberg.



8