Προσωπικά αυτή ήταν η πιο πολυαναμενόμενη κυκλοφορία της χρονιάς, μιας και οι Nightwish αποτελούν την αγαπημένη μου μπάντα εδώ και πολλά χρόνια. Πρίν το ακούσω και κάνω την κριτική, είχα βάλει τον εαυτό μου στη φάση της “αντικειμενικότητας” για πιο σωστή κριτική…και θα ήθελα να είμαι όσο πιο αντικειμενικός μπορώ είναι η αλήθεια… αλλά τελικά αυτό φαίνεται να είναι πολύ δύσκολο!
“Once” λοιπόν και οι Nighwish δείχνουν ότι είναι εδώ και ότι το μέλλον τους ανήκει στο metal χώρο! Και να είστε σίγουροι ότι πλέον θα τους ακούτε πολύ συχνότερα, γιατί υπάρχει καθαρά η πρόθεση να “σπρωχτούν” και η πρώτη επιβεβαίωση ήρθε με την υπογραφή τους στη Nuclear Blast. Διαφήμιση στο full και εμφανίσεις σε πολλά τηλεοπτικά shows όλης της Ευρώπης. Άδικο; Εμπορικότητα; Φούσκα που θα σπάσει σύντομα, όπως τόσα άλλα συγκροτήματα; Είμαι σίγουρος πως όχι! Γιατί πραγματικά αξίζουν, γιατί η εξέλιξη από τον ένα δίσκο στον άλλο είναι κάτι παραπάνω από εμφανής και γιατί αυτό που παίζουν βγαίνει από την ψυχή τους και δεν ανακυκλώνονται σε ό,τι πουλάει! Γιατί αν ήταν έτσι, θα έβγαζαν ένα “Century Child part 2”. Θα πούλαγαν σαν τρελοί ξανά, και όλα καλά για τις περισσότερες μπάντες. Όχι όμως για τους Nightwish. Εδώ ρισκάρουν, αλλάζουν κατά πολύ τον ήχο τους, τον εμπλουτίζουν με καινούργια και διαφορετικά στοιχεία, πειραματίζονται και μας δείχνουν ότι μπορούν να παίξουν ό,τι γουστάρουν. Και πολύ καλά μάλιστα! Από heavy metal, μέχρι συμφωνικό, μέχρι ατμοσφαιρικό, ακόμη και industrial και κάπως progressive. Πολύ προσεγμένη δουλειά μουσικά, πάει τη μπάντα ένα βήμα πιο μπροστά, τόσο τεχνικά όσο και συνθετικά. Πολυμορφικότητα και πλειάδα ήχων στις συνθέσεις είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του δίσκου.
Στο “Once” λοιπόν, θα δούμε τους πιο heavy Nightwish που έχουμε δεί ποτέ. Τους πιο progressive Nightwish που έχουμε δεί ποτέ. Τους πιο πειραματικούς Nightwish που έχουμε δεί ποτέ. Καθώς και τους πιο πολυμορφικούς και ορχηστρικούς! Βαριές κιθάρες, ογκώδης παραγωγή, industrial περάσματα αλα Rammstein σε 2 τραγούδια, ανατολίτικα riffs και φωνητικά σε άλλο ένα, ατμόσφαιρα soundtrack στυλ Lord Of The Rings, με τη χρήση της ορχήστρας του “Άρχοντα” να δίνει άλλο συναίσθημα στα τραγούδια. Δε θα λείψει κι ένα τραγούδι στα Φιλανδικά, που ουσιαστικά αποτελεί ένα μελωποιημένο ποίημα. Όπως επίσης ένα δεκάλεπτο έπος, καθώς και μια ημι-μπαλάντα 8:30 λεπτών όπου ένας Ινδάνος θα δώσει το κάτι παραπάνω και διαφορετικό. Και τα φωνητικά της Tarja… μια κλάση ανώτερα από πρίν, με πολλές εναλλαγές στον τρόπο απόδοσης των κομματιών και τα καθαρά οπερατικά να έχουν μειωθεί αρκετά, αλλά ο τρόπος της ακόμα και χωρίς τις υψηλότατες νότες προηγούμενων χρόνων αποδεικνύει ότι μαζί με Anneke από Gathering είναι μακράν οι καλύτερες γυναικείες φωνές στο metal. Ο Tuomas, στην πιο δημιουργική στιγμή του, τοποθετεί και καθοδηγεί τα πλήκτρα με πραγματικά μαεστρικό τρόπο, και δείχνει ότι είναι από τους κορυφαίους πληκτράδες που υπάρχουν. Ο Jukka, πιο μεστός drummer πλέον, με αρκετή εξάσκηση στην τεχνική και στις ιδέες του, έχει ξεφύγει από το τριπάκι της πολλής δίκασης και παρουσιάζει μια πολύ προσεγμένη και έξυπνη δουλειά στον τομέα του. Ο Marco να μαγεύει φωνητικά όπου χρειάζεται και με το μπάσο και την εμπειρία του να δίνει τον extra όγκο που θα κάνει τα κομμάτια να σου τινάξουν τον κεφάλι! Και τέλος ο Emppu, έχωντας βαρύνει τον ήχο του και διευρύνει το παίξιμό του, δείχνει ότι ανήκει στους πολύ καλούς κιθαρίστες του μεταλλικού χώρου και ότι αγαπημένος του κιθαρίστας, ιδιαίτερα στα solo, είναι ο Blackmore!
Ας κάνουμε μια track-by-track ανάλυση… :
1) Dark Chest Of Wonders : Η καλύτερη αρχή… γρήγορο κομμάτι, με τα φωνητικά και ιδιαίτερα τα backing να είναι καταπληκτικά. Η ορχήστρα συνοδεύει και συμπληρώνει το κομμάτι με ιδανικό τρόπο. Απ’ τα καλύτερα του δίσκου.
2) Wish I Had An Angel : Rammstein κιθάρες και ατμόσφαιρα στο refrain, μ’ ένα μελωδικό gothic couple. Εναλλαγή Marco και Tarja στα φωνητικά και αρκετά πιασάρικες μελωδικές γραμμές. Όχι κάτι απίστευτο, αλλά καλό ειδικά για goth-clubs.
3) Nemo : Το single του δίσκου και όχι άδικα! Καθαρό Nightwish κομμάτι σε mid-tempo ταχύτητα, με πολύ καλά φωνητικά και αρκετά πιασάρικο ρυθμό. Φοβερό το ατμοσφαιρικό σημείο στη μέση του κομματιού καθώς και το solo του Emppu. Η ορχηστρική έκδωση (στο single) είναι μαγική!
4) Planet Hell : Εισαγωγή καθαρά “Lord of The Rings”, με τα Orcs να περιμένουν στην επόμενη γωνία και μετά από 1 λεπτό περίπου, μια heavy-power καταιγίδα! Εναλλαγή Marco-Tarja ξανά στα φωνητικά, φοβερό refrain και τρομερή η ορχήστρα. Έχει κι ένα φανταστικό keyboard solo! Κομματάρα!
5) Creek Mary’s Blood : Στο δρόμο που χάραξε το Dead Boy’s Poem. Εισαγωγή από τον Ινδιάνο προσκεκλημένο του Tuomas, ακουστικές κιθάρες στη συνέχεια και η φωνή της Tarja να “δένει” το όλο σκηνικό. Soundtrack ατμόσφαιρα σε όλο το κομμάτι, με ένα Nightwishικό ξέσπασμα στη μέση και τέλος με τον Ινδιάνο να απαγγέλει στίχους στη γλώσσα του και η ατμόσφαιρα να σε μεταφέρει γύρω απ’ τη φωτιά έξω από τη σκηνή του μεγάλου μάγου. Πάρα πολύ καλό!
6) The Siren : Φοβερές λυρικές κιθάρες, ανατολίτικα φωνητικά, φοβερά backing, λυρικότατο και ατμοσφαιρικότατο refrain από τον Marco με τη συνοδεία της Tarja, εναλλαγές, ορχηστρικά πλήκτρα και πολύ καλό κιθαριστικό solo. Απ’ τα καλύτερα κι αυτό!
7) Dead Gardens : Industrial εισαγωγή, τυπική καλή Nightwish συνέχεια, με ελάττωμα το ανούσια βαβουρέ τέλος!Πολύ καλό ως λίγο πρίν το τέλος που το χαλάει αρκετά.
8) Romanticide : Ρυθμικό τραγούδι με ξέσπασμα φωνητικών και μουσικής στο refrain. Κι εδώ φοβερό το κιθαριστικό solo. Heavy τέλος με εναλλαγή πάλι Tarja-Marco στα φωνητικά και συμφωνικό background.
9) Ghost Love Score : Εισαγωγή από επικό soundtrack, είσοδος της μπάντας και μετατροπή του ήχου σε heavy mid-tempo με την ορχήστρα πάντα παρούσα, πτώση της έντασης με την Tarja σε πολύ καλή κατάσταση και ένα refrain με ορχηστρικά φωνητικά μαζί μ’ εκείνα της Tarja, πραγματικά καταπληκτικό! Ηρεμία με Tarja και πλήκτρα να έχουν τον πρώτο λόγο και ένα επικό συμφωνικό metal ξέσπασμα στη μέση με ρεσιτάλ ερμηνείας στα φωνητικά και την μπάντα με την ορχήστρα να συνδυάζονται άψογα! Τέλος με το καταπληκτικό refrain. Απλά… ΕΠΟΣ!
10) Kuolema Tekee Taiteilijan : Φιλανδικοί στίχοι, υπέροχη μελωδία στα φωνητικά με την Tarja να αποδίδει με μια μελαγχολία το λυρικό ρόλο της, χαλαρή ατμόσφαιρα, και κορυφαία ενορχήστρωση από Tuomas και ορχήστρα. Μαγεία!
11) Higher Than Hope : Εκπληκτικό couple, με φοβερή ξανά δουλειά στα φωνητικά και τη μελωδία, με δυνατό refrain όπου η Tarja να τραγουδάει σε ψηλές νότες. Η ορχήστρα προσθέτει ξανά τη δική της πινελιά και το κάνει μαζί με τα samples ν’ ακούγεται πραγματικά πολύ καλό. Στα σύν και το πολύ καλό σημείο στη μέση του κομματιού. Πολύ καλό για τέλος όπου είχαν πέσει οι τόνοι.
Γενικά φοβερή δουλειά, πάνω από τις προσδοκίες μου! Έστω κι αν χρειάστηκε να το ακούσω 2-3 φορές για να καταλάβω τι μου γίνεται! Αν το metal είχε 4-5 δίσκους σαν κι αυτόν κάθε χρόνο, όχι απλά δε θα φοβόμασταν μη χαθεί, αλλά θα πήγαινε κι ένα βήμα παραπάνω.
Δισκάρα και για μένα από τα καλύτερα της χρονιάς, αν όχι το καλύτερο!Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους γουστάρουν το metal και την καλή και προσεγμένη μουσική γενικότερα, χωρίς ταμπέλες και κολλήματα!
Οι Nightwish είναι εδώ και το μέλλον τους ανήκει! Και ας άργησαν πολλοί να το καταλάβουν! Υποκλιθείτε στους απόλυτους άρχοντες του Συμφωνικού Metal και σε μια από τις μεγαλύτερες ελπίδες της σκηνής μας! Εγώ το ‘χω κάνει από το 2000 με την υπερδισκάρα τους, το Oceanborn! Γιατί αυτοί πραγματικά το αξίζουν και προσπαθούν, χωρίς να βγάζουν μια επιτυχιούλα και να την ανακυκλώνουν και να πουλάνε ψεύτικο image και τυποποιημένα τραγουδάκια! Once they had a dream… and this is it!
9
