Hypocrisy λοιπόν. 3 χρόνια σχεδον έχουν περάσει μετά την απογοήτευση του Catch 22. Η αλλαγή στο στύλ και στις μουσικές επιρροές οδήγησαν τον κόσμο να αμφισβητήσει τον γνωστό (ως παραγωγό) Peter Tagtgren και την παρέα του. Άργησε κιολας να βγάλει δίσκο και πολύς κόσμος άρχισε να χάνει τις ελπίδες του για το συγκρότημα. Συνοπτικά πάντως, όσοι είχατε ξεγράψει την μπάντα, καιρός να αναθεωρήσετε.
The Arrival ο τίτλος και εμφανής απο το εξώφυλλο η κλασσική μάνια του Peter για τα εξωγήινα. Οσον αφορά στα περιεχόμενα, τα πραγματα κινούνται στο ύφος του ομόνωμου δίσκου ('Hypocrisy' 1999), με τα πλήκτρα στην θέση που ήταν σε κλασσικά κομμάτια οπώς το "Fractured Millenium". Μη περιμένετε τραγούδια τύπου "Roswell 47" πάντως, το ηχητικό τοπίο έχει αλλάξει προ καιρού.
Στο θέμα μας όμως, οι 9 συνθέσεις που αποτελούν το δίσκο είναι αρκετά ενδιαφέρουσες. Υπάρχει αρκετή ποικιλία στα ακούσματα, από γρήγορα και άγρια ("Born Dead – Buried Alive", "New World", "War Within"), mid tempo ("Erased", "The Departure", "The Abyss") και συνθέσεις που δείχνουν την ενσωμάτωση του συγκροτήματος στην σημέρινη μορφή του σουηδικού "εκπολιτισμένου" death metal. Πιο συγκεκριμένα, οι περισσότεροι οπαδοί του συγκροτήματος θα ενοχληθούν απο τα τύπου 'Reroute To Remain' κομμάτια του δίσκου ("Stillborn", "Slave To The Parasites") άλλα κατά βάθος είναι καλές συνθέσεις. Καλες στιγμές του δίσκου είναι το "Erased", ένα αργό μελωδικότατο κομμάτι, όπως επίσης το "New World", το οποίο πρέπει να είναι η πιο δουλεμένη παρουσία στο δίσκο και το "Dead By Dawning", ένα αρκετά χαρούμενο και heavy metal tribute κομμάτι, εκ-σουηδισμένο φυσικα.
Γενικά ο δίσκος δεν είναι τρομερά δύσκολος στο άκουσμα ούτε προσφέρει πολυπλοκότητες. Τα θέτικα του είναι οτι βγάζει το συγκροτημα από τη λάσπη στη οποία μερικοί το έριξαν γρήγορα-γρήγορα, έχει διάχυτη δυναμικότητα σε όη του τη διάρκεια, προβάλοντας τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Tagtgren, τον βαβουριάρικο (ευτυχώς επέστρεψε) ήχο στις κιθάρες και την διαστημική και μεταφύσικη αίσθηση που μεταδίδουν τα πλήκτρα όταν ακούγονται ακόμα πιο δύνατα και από τα φωνητικά.
Πλεον οι Hypocrisy έχουν πάρει μια πορεία δημιουργημένη απο τον ομώνυμο δίσκο του 1999 και την ακολουθούν πιστά. Μπορει μερικοί οπαδοί να το χαρακτηρίσουν τη συνέχεια ή τα απομεινάρια του ομωνύμου άλλα με πολλές ακροάσεις είναι εμφανής η διαφορά των δίσκων. Το σίγουρο είναι οτι οι πολλές ακροάσεις δεν θα είναι δύσκολες, καθώς είναι αρκετά εθιστικό το groove και η όλη ατμόσφαιρα του δίσκου.
7
Σημείωση: O Lars Szoke, ο drummer του συγκροτήματος αποχώρησε φίλικα για προσωπικούς λόγους και τα καθήκοντα ανελαβε ο Horgh (ex- Immortal, νυν Grimfist).
