Έξι μόλις δευτερόλεπτα αρκούν για να αποδείξει το Unholy Terror ότι είναι γνήσιος δίσκος αυτής της παρέας τρελών που σέρνει εδώ και πολλά χρόνια ο αξιαγάπητος κύριος Lawless. Μόλις ο Stet Howland δώσει το «τυμπανικό» έναυσμα, αρχίζει το πανηγύρι μελωδίας και βρώμικης κιθάρας. Οι W.A.S.P. βρίσκονται εδώ και είναι σαφές ότι τα όποια προβλήματα «βρεφικής» ηλικίας τα οποία κατά καιρούς έιχαν να κάνουν περισσότερο με την ιδιοσυγκρασία του Blackie παρά με τους πουριτανούς της Αμερικής έχουν ξεπεραστεί. Αποτέλεσμα είναι μια εδραιωμένη και πασίγνωστη μπάντα η οποία μπορεί με ωριμότητα και επαγγελματισμό να μας χτυπάει τη πόρτα κάθε 2-3 χρόνια και να μας αναγκάζει χωρίς μεγάλη προσπάθεια (ταλέντο γαρ) να γράφουμε θετικές κριτικές.

Μην βιαστείτε να μιλήσετε για προκατάληψη. Απλά ακούστε το “Loco-motive man”, και παραδεχτείτε ότι είναι από τα καλύτερα κομμάτια που έχει συνθέσει το σχήμα. Φυσικά δεν έχει την φρεσκάδα του “Wild child” για παράδειγμα, αλλά δεν νομίζω καν ότι υπήρχε τέτοια επιδίωξη. Είναι γνωστός άλλωστε ο αυθορμητισμός τόσο του Blackie όσο και του Chris Holmes, όχι μόνο στη μουσική αλλά γενικότερα...Απλά είχα καιρό να ακούσω τέτοιο κομμάτι από τους W.A.S.P. και δεν μπορώ να μην κρύψω ακόμα και τον ενθουσιασμό μου για το «ριφάκι», την ατμόσφαιρα πριν το γκάζι και το refrain-βδέλλα.

Γεμάτος εκπλήξεις ο δίσκος με πολλά περισσότερα επίπεδα από τον προηγούμενο Helldorado και μια πολυμορφία που αντιπροσωπεύεται με κομμάτια όπως το ομώνυμο του τίτλου του δίσκου. Αυτό το κομμάτι παρέα με το “Charisma” ξεχωρίζουν επίσης λόγω στίχων. Είναι γνωστό βέβαια ότι ύστερα από τους πρώτους 2-3 δίσκους τους, οι W.A.S.P. τραβάνε τη προσοχή με τους «γεμάτους» στίχους τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Blackie έχει γράψει στίχους και από δίπλα έχει σημειώσει σε ποιό πρόσωπο ή κατάσταση του παρελθόντος αντιστοιχούν. Έτσι στο “Unholy terror” οι στίχοι “I was there when time began, I was in them all” αντιστοιχούν στο φίδι του κήπου της Εδεμ. Στο “Charisma” o Χίτλερ φαίνεται να λέει “I’m a racist with a waving flag, of domination with fascist plan”.

Σφήνα έχει μπεί στη συνέχεια η μελωδικότατη instrumental γέφυρα “Euphoria” τα ηνία αναλαμβάνει το “Raven Heart” με τις διπλοπεταλίες του (καιρό είχαμε να τις ακούσουμε σε W.A.S.P.) να ανεβάσει τα hpm (headbangings per minute). Βέβαια το ξεχωριστό “Evermore” κλέβει τη παράσταση στη συνέχεια όπου τα keyboards έχουν καταλυτικό αλλά και διακριτικό ρόλο. Και φυσικά ένας δίσκος σαν το Unholy Terror πρέπει να κλείσει όπως άρχισε. “Wasted white boys” λοιπόν με ρυθμούς rock and roll με την συμμετοχή του Roy Z στη lead κιθάρα η οποία πραγματικά οδηγεί σε παραλλήρημα.

Αντί συμπεράσματος θα πω ότι όταν κάποιος ακούει ένα δίσκο μια μόνο φορά και γελάνε και τα αυτιά του και στη συνέχεια αρπάζει και το βιβλιαράκι με τους στίχους και ξαναπατάει το play τότε μάλλον ο δίσκος έχει πετύχει το σκοπό του. Δεν έχουμε να κάνουμε με δίσκο αποκάλυψη (αυτό λίγο-πολύ το ξέρουμε πριν καν το ακούσουμε) αλλά με μια ολοκλήρωμένη δουλειά που φέρει τη σφραγίδα της συνείδησης των δημιουργών της.



8