Το 1973 φαντάζει πολύ μακρινό. Χρονιά του Πολυτεχνείου, εποχή ανοικοδομήσης (ως συνέχεια αυτής της δεκαετίας του 1960) και έτος πρώτης κυκλοφορίας των Μικροαστικών. Ένας δίσκος επίκαιρος ακόμη και σήμερα, τουλάχιστον ως προς το αποτέλεσμα όλων αυτών που περιγράφει: τα σημερινά 4x4 τα οποία παρκάρουν στο Κολωνάκι είναι οι απόγονοι της μικροαστικής νοοτροπίας που εμφανίστηκε δειλά - δειλά στις πρώτες δεκαετίες της μεταπολεμικής και μετεμφυλιακής Ελλάδας και ανδρώθηκε όταν οι όποιες οικονομικές συγκυρίες το επέτρεψαν.
Ο "Kολλήγα Γιος", το πρώτο-πρώτο τραγούδι του album, είναι ο χαρακτηριστικός τύπος που έβγαλε στο σφυρί όχι μόνο τη γεωργική του περιουσία αλλά και (κυρίως) την αγροτική του καταγωγή, στην προσπάθεια για καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου. Προσπάθεια, όμως, που όταν δεν συνοδεύεται από παράλληλη άνοδο και του πνευματικού επιπέδου, έχει ως απότοκη την κιτς αισθητική και, πολύ περισσότερο, τη νεοπλουτίστικη αντίληψη και στάση ζωής. Είναι ο ίδιος κοινωνικός τύπος ο οποίος, ερχόμενος στο άστυ, βιώνει μια εσωτερική και μια εξωτερική μοναξιά, όπως αυτά τα συναισθήματα σκιαγραφούνται αντίστοιχα στο "Ξερίζωμα" και τον "Εργένη". Ως αντιστάθμισμα, έρχεται σταδιακά η είσοδος στον κόσμο της γραφειοκρατίας ("Ο Γιώργος"), που, ακόμα κι από τη θέση του κλητήρα, δίνει το κύρος και τη δύναμη της εξουσίας, ώστε σιγά - σιγά επέρχεται η αλλοτρίωση και η εκούσια απόρριψη της όποιας σύνδεσης με το «ταπεiνό» παρελθόν ("Κάποιος Παλιός Συνάδελφος"). Στη γυναικεία εκδοχή των παραπάνω, απαραίτητος "Ο Γάμος", που λαμβάνει χώρα καθαρά από οικονομικό συμφέρον, χωρίς συναίσθημα ή έρωτα. Η απουσία των οποίων, όσο κι αν είναι εμφανής, δεν θα εμποδίσει την ένωση αταίριαστων μεταξύ τους ανθρώπων, οι οποίοι θα γίνουν το θεμέλιο του τρίτου νεοελληνικού μύθου - μετά την ταλαιπωρημένη πατρίδα και την διαστρεβλωμένη θρησκεία: της ιερής οικογένειας ("Ρέκβιεμ").
Κι έτσι, μετά από σκληρή προσπάθεια ("Οικονομία Κάνε"), κάποια στιγμή ο αστός «που είναι πια καθεστώς», με την αλαζονεία του χρήματος και της ημιμάθειας, θα επιδοθεί σε ανούσιες βεγγέρες ("Σε Πάρτυ Του ΄50 " - πολύ καλή η πάντοτε τζαζ διάθεση του συνθέτη, αν και εδώ μοναδική), σε αποτυχημένες προσπάθειες επαφής με την Τέχνη, την οποία αντιλαμβάνεται μόνο ως ντεκόρ στο ακριβά πλέον επιπλωμένο σπίτι του ("Στη Μικρή Αίθουσα Εκθέσεων Παρνασσού"), σε ενασχόληση με την καλή φυσική του κατάσταση, αφού μέχρι τότε τον ρόλο αυτό επιτελούσαν οι σκληρές γεωργικές εργασίες ("Πρωινή Γυμναστική") και, τέλος, σε ερωτοτροπίες με παλιές συμμαθήτριες, καθώς η ανία των 40 πλησιάζει ("Η Μάρω"). Η οποιαδήποτε αμφισβήτηση όλου αυτού του οικοδομήματος απαγορεύεται αυστηρώς ακόμη και στα μέλη της οικογένειας ("Ντροπή Τέτοιο Παιδί"), όχι μόνο γιατί απειλεί την προς τα έξω εικόνα, αλλά και γιατί η εφησυχασμένη συνείδηση δεν θέλει - και δεν αντέχει - να αντιμετωπίσει τη διαχείριση του παρελθόντος της στο βιοτικά καλύτερο παρόν της, ενώ μάλιστα ζει και με την ελπίδα ενός ακόμη πιο πλουσιοπάροχου μέλλοντος.
Μόνο που το μέλλον αυτό έχει έρθει, με περισσότερα αλήθεια αγαθά αλλά και με βαθύτερη αποξένωση από αξίες κοινωνικές και συλλογικές. Γιατί και σήμερα σύνθημα είναι η «ησυχία, τάξις και ασφάλεια», η λογική του ότι κοιτάμε μόνο τη δουλειά μας και πατάμε επί πτωμάτων, αρκεί εμείς να τα καταφέρουμε. Κι αν τα Μικροαστικά υπήρξαν μπροστά από την εποχή τους σε μια περίοδο στην οποία άρχιζε να κερδίζει έδαφος το εξωστρεφές και σε θέση κράχτη πολιτικό τραγούδι, μάλλον εξακολουθούν να παρέχουν ένα ρηξικέλευθο μήνυμα σε μια απολίτικη εποχή. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις (που σήμερα έχουν αλλάξει μόνο μορφή αλλά όχι περιεχόμενο) δεν είναι τυχαία...
Track list:
01. Κολλήγα Γιος02. Μακρυά Από Την Πόλη03. Κάποιος Παληός Συνάδελφος04. Εργένης05. Πρωινή Γυμναστική06. Ο Γιώργος07. Ο Γάμος08. Οικονομία Κάνε09. Ξερίζωμα10. Ντροπή Τέτοιο Παιδί11. Σε Πάρτυ Του ΄5012. Στη Μικρή Αίθουσα Εκθέσεων Παρνασσού13. Ρέκβιεμ14. Η Μάρω