Οι αμέτρητες φορές που έχουν επισκεφτεί την χώρα μας οι Paradise Lost δεν αποτελούν επαναλήψεις μιας συνήθειας που απλά έτυχε. Το ελληνικό κοινό ακολούθησε το group σε κάθε αλλαγή του μουσικού στυλ και αυτή η ανανέωση εμπιστοσύνης έχτισε μια σχέση που άντεξε στον χρόνο. Έτσι παρά τις έντονες αλλαγές των setlist από δεκαετία σε δεκαετία, οι Βρετανοί παραμένουν ένα σχήμα που μπορεί να συγκινήσει όσους δεν τους έχουν δει διψήφιο νούμερο φορών. Και αυτό οφείλεται τόσο στην δισκογραφική τους συνέπεια όσο και στο γεγονός ότι γνωρίζουν ποια κομμάτια να επιλέξουν από τις νεότερες κυκλοφορίες τους, ώστε το setlist να παραμείνει ενδιαφέρον.
Το live άνοιξαν οι Fragment Soul οι οποίοι με το gloomy - ατμοσφαιρικό metal τους, δεν ενθουσίασαν ούτε με τις συνθέσεις που παρουσίασαν, ούτε και με το ηχητικό αποτέλεσμα (ειδικά στα φωνητικά). Το setlist βασίστηκε στον περσινό δίσκο τους Axiom of Choice και ενώ κατάφεραν να έχουν μια ροή στο live τους, δυστυχώς επειδή ο δίσκος περιλαμβάνει και άνισες στιγμές, μοιραία αυτές πέρασαν και στην εμφάνιση τους.
Ευτυχώς οι Paradise Lost μετά από παρατεταμένη απουσία από τα σανίδια, λόγω Covid, δεν εμφάνισαν αδυναμίες όπως παλιότερα και η εμφάνιση τους στο Fuzz κρίνεται επιτυχημένη. Ήδη από τις πρώτες νότες του εναρκτήριου Embers Fire, η φωνή του Nick Holmes φάνηκε ότι είναι σε άριστη κατάσταση και άμεσα καταλάβαμε ότι όλα θα πάνε καλά. Ακόμα και το κέφι των Aaron Aedy και Gregor Mackintosh ήταν σταθερά παρόν σε όλο το ενενηντάλεπτο set, οπότε παρέα με το φλεγματικό χιούμορ του Holmes, η λιτή σκηνική παρουσία των Βρετανών ανταποκρίθηκε στις χαμηλές προσδοκίες μας.
Σε ακριβώς 90 λεπτά οι Lost μας παρουσίασαν αρκετές συνθέσεις από το Obsidian, το τελευταίο album τους εκ των οποίων δύο (Darker Thoughts, Ghosts) βρίσκονταν στο encore. Μια παράτολμη απόφαση που φαίνεται ότι απογοήτευσε όσους προτιμούν να ακούσουν παλιότερα τραγούδια προς το τέλος του σετ. Αν εξαιρέσουμε 1-2 συνθέσεις που υπήρξαν χλιαρές αντιδράσεις ("Serenity", "Blood and Chaos"), το αθηναϊκό κοινό ήταν ψυχή τε και σώματι συντονισμένο με την μουσική, επιβεβαιώνοντας ακόμη μια φορά ότι πλέον ελάχιστο ρόλο παίζουν οι επιλογές αλλά η αγάπη. Και όσο αυτή υπάρχει, θα συνεχίσουν να έρχονται στην χώρα μας και εμείς να τους υποδεχόμαστε τόσο θερμά, όσο και φέτος.
