Η πρώτη της δουλειά, Getalife, προκάλεσε αίσθηση ενώ η δεύτερη, I U Need, βρήκε μια θέση στη λίστα του Avopolis με τα καλύτερα ελληνικά άλμπουμ του 2012. Σήμερα, καθώς ετοιμάζεται για μια σειρά ζωντανών εμφανίσεων –σε Ξάνθη (μεθαύριο Τετάρτη 27/2, στο Ntili Ntili Discocafeneio), Θεσσαλονίκη (Πέμπτη 28/2, στο Coctail Bar), Βόλο (Παρασκευή 1/3, στο Vox) και Αθήνα (Σάββατο 2/3, στο νεοσύστατο Αναξαγόρα 3-5)– η διεθνής Όλγα Κουκλάκη μάς μιλάει για το νέο της άλμπουμ με τα remixes, για τη ζωή στη Γαλλία και για την επικαιρότητα...
Πρόσφατα κυκλοφόρησε ψηφιακά ένα άλμπουμ με remixes σε κομμάτια του I U Need. Μιλήστε μας λίγο για αυτήν την κυκλοφορία. Πώς επιλέξατε τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν;
Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν είναι DJs και παραγωγοί που εκτιμώ ιδιαίτερα, ήταν έτσι πρόκληση για μένα να τους ζητήσω να «διασκευάσουν» κομμάτια του I U Need. Το “Antivirus” μεταμορφώνεται στην κυριολεξία από τον funky-soulful ήχο των Kid Loco & Mr. Gee αλλά και από τον 1980s ήχο του Teeel. Το “Who Are U” διασκευάζεται ευρηματικά από τους Nouvelle Vague ενώ τo “I U Need” γίνεται ένα ατμοσφαιρικό downtempo/electronica
κομμάτι από τον εξαιρετικό Έλληνα Lee Burton. To “Hollow Lives” γίνεται minimal-tech house από τους Thodori Triantafillou & Cj Jeff (TT&Cj) και italo-deviance από τον αγαπημένο μου DJ Marcello Giordani. O σκανδιναβικός ήχος έρχεται στη συλλογή από τους Jori Hulkkonen, Rosa Lux και T.Finland σε τρία επίσης εξαιρετικά remixes. Επίσης, υπάρχει και το electro touch από τον ΝΤΕΪΒΙΝΤ και τον Benjamin Marrel στα “Antivirus” και “Hollow Lives” αντίστοιχα.
Στα δύο μέχρι στιγμής άλμπουμ σας συνεργαστήκατε στον τομέα της παραγωγής με τον Marc Collin των Nouvelle Vague. Μπορείτε να μας πείτε μερικά πράγματα σχετικά με το πώς λειτουργεί η συνεργασία σας; Σε ποια μορφή τού παρουσιάζετε συνήθως τα τραγούδια σας και πώς προχωράτε από εκεί και πέρα;
Η συνεργασία μας είναι μακροχρόνια οπότε και αρκετά φιλική/ευέλικτη. Συνήθως, στέλνω κομμάτια στον Marc όταν ολοκληρώνω τις ιδέες μου∙ κι αυτός, σαν εξωτερικός ακροατής, μου λέει αν τον εμπνέουν ή όχι. Πάντα χρειάζεται ένας άνθρωπος που εμπιστεύεσαι την αισθητική του να σου προσφέρει τη γνώμη του ως ακροατής και όχι ως δημιουργός. Μόλις καταλήξουμε στα 3-4 που αρέσουν και στους δυο μας, βρισκόμαστε στο στούντιο στο Παρίσι και δουλεύουμε μαζί την ενορχήστρωση, αφαιρώντας ήχους-μελωδίες και αντικαθιστώντας τους με άλλους, κυρίως από αναλογικά synthesiser. Άλλες φορές, μπορεί να αφαιρέσουμε τελείως μέρη των κομματιών ή να αντικαταστήσουμε/δουλέψουμε το ρυθμικό μέρος τους. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις όπου δεν αλλάζουμε τίποτα και τα κρατάμε όπως είναι. Επίσης, φέρνουμε μουσικούς που μπορούν να «προσθέσουν» στα κομμάτια (όπως τον εκπληκτικό μπασίστα Thibaut Barbillon, ο οποίος παίζει και στα δύο μου άλμπουμ) και ηχογραφούμε επί τόπου. Τα φωνητικά –τις περισσότερες φορές– τα κρατάμε όπως τα έχω εξ αρχής ηχογραφήσει... Το mix επίσης το δουλεύουμε μαζί.
Πέρα από τον ευρύτερο χώρο της electronica στον οποίο κινείστε και τον κόσμο της λόγιας μουσικής, που αποτέλεσε το πεδίο των μουσικών σπουδών σας, ποια άλλα μουσικά είδη παρακολουθείτε και σας ενδιαφέρουν; Και ποιο θεωρείτε ως πιο «μακρινό» για εσάς;
Όλα τα είδη της μουσικής με ενδιαφέρουν! Προσπαθώ να ακούω τα πάντα και πραγματικά πιστεύω ότι η καλή μουσική δεν έχει ταμπέλες. Θα έλεγα μάλιστα ότι τελευταία έχω απομακρυνθεί αρκετά από την electronica κι ότι αυτό φαίνεται ήδη στο I U Need –το οποίο θα χαρακτήριζα περισσότερο ως indie/electro pop, παρά ως electronica. Το είδος που θεωρώ πιο μακρινό από μένα είναι ίσως… το metal(;).
Θα επιχειρούσατε ποτέ κάτι τελείως διαφορετικό από όσα μέχρι στιγμής έχετε δημοσιοποιήσει, μια ηχογράφηση λ.χ. χωρίς καθόλου ηλεκτρονικά όργανα;
Ναι! Βέβαια! Το έχω ήδη επιχειρήσει με μια εκτέλεση του “I U Need” μόνο με πιάνο και φωνή, η οποία ηχογραφήθηκε και βιντεοσκοπήθηκε τον Απρίλιο στο Παρίσι. Το θεωρώ ιδιαίτερα ελκυστικό κάτι τέτοιο και σίγουρα θα επιχειρήσω να το ξανακάνω σε παλιά ή νέα κομμάτια.
Ζείτε πλέον μόνιμα στη Γαλλία. Πέρα από τις συνθήκες στον επαγγελματικό σας χώρο –οι οποίες είναι σαφώς καλύτερες σε σχέση με την Ελλάδα– ποιες άλλες πλευρές της ζωής σας έλκουν σε αυτήν τη χώρα; Και ποιες θα θέλατε να είναι αλλιώς;
Δεν ζω πλέον μόνιμα στην Γαλλία. Ζω ανάμεσα στην Ελλάδα και στη Γαλλία και με αυτόν τον τρόπο προσπαθώ να μοιράζω τον χρόνο μου: μισούς μήνες εδώ, μισούς εκεί. Είναι πιο δύσκολο και ψυχοφθόρο, όμως το προτιμώ. Στη Γαλλία με ελκύει τρομερά η «καλλιτεχνική» καθημερινότητα, οι συναυλίες, οι εκθέσεις, οι «τυχαίες» εκδηλώσεις στον δρόμο, στα μπαρ και στα café. Οι αξιόλογοι άνθρωποι που γνωρίζεις –οποιασδήποτε εθνικότητας ή επαγγέλματος. Η ταχύτητα. Η ευκολία μετακίνησης. Τα ωράρια. Η αποτελεσματικότητα. Θα ήθελα να είναι διαφορετικός ο καιρός. Θα ήθελα επίσης να μην υπάρχει αυτή η «αγριότητα» στο Παρίσι –όπως και σε κάθε μεγαλούπολη άλλωστε– που σε κάνει να νιώθεις ανασφάλεια αλλά και νευρικότητα σε μόνιμη βάση. Σε κάνει επίσης να νιώθεις άβολα για την «εξέλιξη» της κοινωνίας μας, η οποία εξαθλιώνει ανθρώπους και τους περιθωριοποιεί.
Τι ακούτε από τους Γάλλους για την Ελλάδα, τους Έλληνες και την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα τελευταία χρόνια; Αληθεύει ότι το κλίμα για τη χώρα μας στο εξωτερικό έχει αλλάξει τελευταία;
Όταν είχα μετακομίσει για πρώτη φορά στο Παρίσι, οι Γάλλοι μόνο αγάπη και θαυμασμό εξέφραζαν για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Παρ’ όλο βέβαια που μου είχαν τύχει και σχόλια όπως «και τι, μαθαίνετε πιάνο στην Ελλάδα; Υπάρχει μουσική σκηνή στην Ελλάδα;»... Ποτέ όμως δεν φανταζόμουν πόσο θα μπορούσε να αλλάξει η συμπεριφορά νοημόνων ανθρώπων με γνώμονα τις ειδήσεις και τον «τρόπο» που φτάνουν σε αυτούς, χωρίς να έχουν κάποια ιδιαίτερη προσωπική επαφή με εμάς. Την περίοδο όταν κυκλοφόρησε το I U Need, εν μέσω αρνητικών σχολίων για την Ελλάδα και τους Έλληνες (κάποια δικαιολογημένα και κάποια άδικα), σε αρκετές περιπτώσεις ένιωσα ρατσιστική συμπεριφορά απέναντί μου. Και, ευτυχώς για μένα, είχα αρκετούς ανθρώπους εκεί να με στηρίξουν. Διαφορετικά, αν το ζούσα στο ξεκίνημά μου, μάλλον θα τα παράταγα, δεν θα το άντεχα. Ναι, αληθεύει ότι έχει διαμορφωθεί ένα ιδιαίτερα αρνητικό κλίμα για τη χώρα μας τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας σταματήσει από το να ανατρέπουμε καθημερινά τα στερεότυπα.
Πρόσφατα συνελήφθησαν στην περιοχή της Κοζάνης τέσσερα νεαρά άτομα κατηγορούμενα για συμμετοχή στην οργάνωση Συνομωσία Των Πυρήνων Της Φωτιάς, για ένοπλες ληστείες κ.ά. Για ένα μέρος της κοινής γνώμης τα άτομα αυτά είναι ήρωες που αντιστέκονται στο κατεστημένο, ενώ για άλλους είναι απλώς εγκληματίες, οι οποίοι περιβάλλουν τη δράση τους με ιδεολογικό περίβλημα. Ποια η δική σας γνώμη; Πώς αντιμετωπίζετε εσείς τη στάση των ανθρώπων αυτών;
Ήρωες για εμένα είναι όσοι άνθρωποι προσπαθούν μέσα στις όποιες συνθήκες και δυσκολίες να δημιουργούν, παραμένοντας όρθιοι και αξιοπρεπείς. Αυτοί που κάνουν πράγματα θετικά ή αξιόλογα προβάλλοντας συναισθήματα, ιδανικά, ιδέες και αγάπη. Δεν θεωρώ ήρωα κάποιον που καταστρέφει ή κλέβει ή χρησιμοποιεί βία. Τέτοιες συμπεριφορές πιστεύω ότι τρέφουν και ενισχύουν το κατεστημένο, δημιουργώντας μια ψεύτικη εντύπωση εκτόνωσης.
Ας επιστρέψουμε στη μουσική. Έχετε κλείσει μια σειρά εμφανίσεων σε ελληνικές πόλεις, με τελευταίο σταθμό τον νέο χώρο Αναξαγόρα 3-5 στην Αθήνα. Τι να περιμένουμε από αυτές τις βραδιές;
Θα παρουσιάσω –με τη βοήθεια της Liset Alea (Nouvelle Vague) η οποία συμμετέχει και στο I U Need– κομμάτια αυτού του δίσκου, κάποια από το Getalife, αλλά και διασκευές αγαπημένων μου κομματιών. Η ατμόσφαιρα θα είναι «ηλεκτρική» με αρκετά beats και χορευτική διάθεση, ενώ στον Βόλο και στην Αθήνα θα έχουμε μαζί μας τον Thodori Triantafillou στα live electronics καθώς και τον Alex Specs στα visuals. Στην Αθήνα, επίσης, καλεσμένη στη σκηνή μαζί μας θα είναι και η MANIA από τις Κούκλες!
Τέλος, υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο σχετικά με την επόμενή σας δισκογραφική εργασία; Ή με σχέδιά σας σε άλλους τομείς;
Πέρα από την τοποθέτηση του “Stop” (από το I U Need) στην ταινία Mobius του Eric Rochant –με τους Jean Dujardin, Tim Roth, Cecille de France, βγαίνει στις αίθουσες μεθαύριο, στις 27 Φεβρουαρίου– δεν έχουμε κάτι άλλο ανακοινώσιμο. Η μάλλον... όχι ακόμα!
{youtube}Bh7oFo4iLjA{/youtube}
