Παγιδεύεται στην επιτυχία του προηγούμενου άλμπουμ και επαναλαμβάνεται, δεν αποτυγχάνει όμως να κρατήσει ψηλά τη symphonic metal φήμη των Ολλανδών...

Σε αδιαφιλονίκητο φαβορί εξελίχθηκε φέτος το «αντίο» του David Bowie, που άφησε μακράν πίσω σε ψήφους τους Radiohead, τον Leonard Cohen και τον Nick Cave, να τρώγονται για το νούμερο 2 μέχρι τελικής καταμέτρησης. Σε μια χρονιά που θα τη θυμόμαστε για τις οδυνηρές απώλειες, μα θα είναι ψέμα αν πούμε πως δεν είχε καλούς δίσκους –και μάλιστα σε ευρύ φάσμα ήχων...

Μια αρμαθιά τραγούδια που άφησαν αποτύπωμα στον χρόνο και πλέον μια παρακαταθήκη μέσα από την οποία θα εξηγείται στους επόμενους γιατί πάντα θα μνημονεύουμε το όνομά του με συγκίνηση...

Όταν η παράδοση έρχεται στο σήμερα, με ενδιαφέρουσες μίξεις ειδών (ρεμπέτικο, jazz, gypsy swing), δημιουργώντας ένα νέο μουσικό χαρμάνι.

Sarabante, Xylouris White και Οδός 55 μονομάχησαν μέχρι τέλους για το φετινό μας Νο. 1, σε μια ψηφοφορία που κατά τα λοιπά επιβεβαίωσε –και επιβράβευσε– την πλούσια δημιουργικότητα που καταγράφεται (όπως και διεθνώς) στον underground σκληρό ήχο των ημερών μας...

Μερικές φορές είναι ωραίο να φιλοσοφείς και να συνειδητοποιείς όλα εκείνα που σε κάνουν χαρούμενο.

Με αφορμή το live της Παρασκευής 23 του Δεκέμβρη στο Six d.o.g.s., αναζητήσαμε τόσο τη μπάντα, όσο και τον παραγωγό της Κώστα Ekelon, για να μας γράψουν από πρώτο χέρι τις λεπτομέρειες πίσω από την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική απόπειρα αυτού του αθηναϊκού garage/blues τρίο...

Όλα έχουν παιχτεί; Πέθανε όντως το 1994; Ποιο είναι το καλύτερο ισλανδικό άλμπουμ της σκηνής;

Είναι, απλά, η ελληνική μπάντα με το πιο ιντριγκαδόρικο όνομα που έχει εμφανιστεί τελευταία. Ενόψει λοιπόν του αυριανού (Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου) live τους στο Six d.o.g.s., θέλαμε πολύ να μάθουμε για τους δίσκους που έχουν αγαπήσει ως ακροατές...

Λίστες θέλετε. Ελάτε, ας αφήσουμε τις τυπικότητες και ας το παραδεχτούμε: γι' αυτές ζούμε, γι' αυτές σκοτωνόμαστε. Ιδού λοιπόν η άποψη της στήλης για τη χρονιά που κλείνει...