Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
σκέφτομαι (μέρα που είναι) ότι πολλές φορές μέσα από το αστείο – εκτός από μια ευκόλως εύπεπτη διάθεση διασκέδασης – περνούν πικρές αλήθειες. Στη ραδιοφωνική διαφήμιση γνωστής αλυσίδας καταστημάτων παιχνιδιών ακούγονται, υποτίθεται, αλλοδαποί από διάφορες κατατρεγμένες περιοχές του πλανήτη να προτιμούν το κατάστημα της τάδε ή δείνα συνοικίας, ανάλογα με τη ρίμα που αυτή κάνει με τη χώρα προέλευσής τους. Σε πρώτο επίπεδο λες ότι στόχος είναι οι εν γένει μετανάστες, οι οποίοι θα νιώσουν ότι μπορούν κι αυτοί, ως φυσιολογικοί άνθρωποι, να προσφέρουν στα τέκνα τους την υλική απόλαυση ενός φτηνού αντικειμένου (άλλο αν η φτήνεια τρώει τον παρά...). Πόσοι από αυτούς (κι από μας) όμως ξέρουν ότι η εν λόγω επιχείρηση αντιμετώπισε με πρακτικές τύπου Κούνεβα έναν εργαζόμενό της, όταν αυτός διεκδίκησε καλύτερες συνθήκες εργασίας; Γιατί τελικά έχει σημασία όχι μόνο να κάνουμε όλοι εύκολα και οικονομικά τη δουλειά μας, αλλά και να γνωρίζουμε το τίμημα που αυτή έχει σε άλλους.
Όλγα Θεοδωροπούλου
