Με έκπληξή μου άκουσα – όχι κάποιον μεγαλόστομο δημοσιογράφο ούτε κάποιον άσχετο με τα αθλητικά πράγματα της χώρας κοσμικό – αλλά τον ίδιο τον υφυπουργό αθλητισμού, ο οποίος είναι και πρώην αθλητής και προπονητής εν ενεργεία, να λέει, υποδεχόμενος τους παρολυμπιονίκες, ότι, στο σύνολό τους, τα μετάλλια τους ήταν «καθαρά», χωρίς χάπια και ενέσεις. Εγώ να υπενθυμίσω ότι, σε γενικές γραμμές, το ντόπινγκ είναι διαδεδομένο και στον αναπηρικό αθλητισμό, ιδιαίτερα στις πλέον ανταγωνιστικές και εμπορευματοποιημένες εκδοχές του, όπως ακριβώς συμβαίνει και στον συμβατικό. Έλεγχος για λήψη παρανόμων φαρμάκων και βοηθημάτων γίνεται και στον αναπηρικό αθλητισμό παγκοσμίως. «Παράλογα» και υπερφυσικά ρεκόρ, τηρουμένων πάντοτε των αναλογιών, είχαμε και στην τελευταία Παρολυμπιάδα του Πεκίνου. Απλώς, όπως και στο συμβατικό αθλητισμό, κάποιοι «πιάνονται» και κάποιοι όχι. Η δήλωση του υφυπουργού ήταν απρόσεκτη, γιατί στηρίζεται στο θεώρημα ότι ντοπαρισμένοι αθλητές είναι αυτοί μόνο που «πιάνονται». Και δεύτερον είναι μια δήλωση που δε συνάδει με την ιστορία του αθλητισμού, καθώς Έλληνες ανάπηροι αθλητές έχουν πιαστεί ντοπαρισμένοι στο παρελθόν και συγκεκριμένα στην Παρολυμπιάδα του Σίδνεϋ (2000). Αυτά, για να μην ξαναπέφτουμε από τα σύννεφα στο μέλλον…
