Μεγάλη συμφορά πλήττει τον κόσμο. Μην είναι ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας που ξέσπασε από το πουθενά - και το μεγαλύτερο τμήμα της κοινής γνώμης ψάχνει ακόμα να βρει το πώς και το γιατί; Μην είναι ο τυφώνας Γκουστάβο, που εξαιτίας του ερήμωσαν πόλεις ολόκληρες στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Καραϊβική; Ή μήπως είναι οι φωτιές που ισοπέδωσαν και εφέτος μεγάλο τμήμα της χώρας μας, αφήνοντας δεκάδες συνανθρώπους μας στον δρόμο; Όχι, δεν είναι τίποτα από αυτά! Το πρόβλημα όλων είναι το ότι βγήκε ο Αύγουστος και αναγκάστηκαν να μαζέψουνε τα μπογαλάκια τους, να αφήσουν τα χωριά και τα νησάκια τους και να γυρίσουν πίσω στην «κακιά» Αθήνα. Στον δρόμο έγινα ουκ ολίγα ατυχήματα. Μα καλά, τρέχανε όταν ήτανε να φύγουνε - κατανοητό αυτό - τώρα που γυρίζουνε γιατί τρέχουνε ποτέ δεν θα το καταλάβω! Από την άλλη, στα κανάλια προσπαθούν να μας τρελάνουνε. Δείχνουν μερικούς ξεχασμένους να χορεύουν μόνοι τους πάνω σε κάτι μπάρες και περνάει από κάτω η λεζάντα: «Στην Πάρο και στη Μύκονο ακόμη χορεύουν». Εν τω μεταξύ, αυτές τις μέρες με την ξαφνική κακοκαιρία στις Κυκλάδες σήκωσε έναν αέρα και ένα κύμα άλλο πράγμα, αλλά το προσπερνάμε αυτό - σιγά την είδηση.
Στην «κακιά» Αθήνα, την ίδια στιγμή, έπεσε η πρώτη βροχή και μύρισε Φθινόπωρο. Και αυτή την εβδομάδα θα γεμίσουν τα stands, οι γωνιές των δρόμων και τα παγκάκια με free press. Θα ανοίξουνε τα σινεμά, που μέχρι εχθές είχαν στις πόρτες τους κολλημένη μια μεγάλη αφίσα που έγραφε: «Ραντεβού Το Σεπτέμβρη». Και τα χειμερινά καφέ, όπου η σοκολάτα και το τσάι μυρίζουν πιο έντονα απ’ ότι στα καλοκαιρινά. Θα φυσάει και θα πιάνουν απρόσμενες μπόρες. Και θα τρέχουμε να κρυφτούμε κάτω από τα κατώφλια της Θεμιστοκλέους και των νεοκλασικών της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. That’s life, I believe! Καλό Χειμώνα!
