Τη Δευτέρα, είπανε, η θερμοκρασία θα αγγίξει τους 42 βαθμούς. Όλοι τρέχουν πανικόβλητοι να γλιτώσουνε από το καμίνι - δεν τους αδικώ. Περπατώντας στην καυτή και ερημική, πλέον, άσφαλτο της σαββατιάτικης πόλης ακούω την ηχώ από τις συναυλίες, τις παραστάσεις και τα φεστιβάλ που είναι ακόμα εδώ. Το Synch, το Ejekt και η Γιορτή της Μουσικής πέρασαν, το Rockwave μένει να αρχίσει σε λίγες ημέρες, ακολουθεί το Fly Beeyond. Ήρθε και ο Cave με τους Κακούς Σπόρους του, έπαιξαν και οι Def Leppard παρέα με τους Whitesnake, έκαναν ένα πέρασμα και οι Αmparanoia. Ακόμα, αυτό τον μήνα θα δούμε τον Philip Glass, αλλά και τον Leonard Cohen και τη Björk. Εντωμεταξύ, τον Σεπτέμβριο θα έρθει η Madonna και στα ταμεία του Τicket Ηouse την περασμένη Παρασκευή έπεφτε ξύλο για χάρη της στις 5 το πρωί! Ο Δημήτρης Παπαιωάννου παρουσιάζει ξανά, έπειτα από τόσα χρόνια, τη δική του Μήδεια ενώ ο Μιχαήλ Μαρμαρινός εγκαταλείπει για λίγο τον ρόλο του σκηνοθέτη για αυτόν του ηθοποιού, στο Φεστιβάλ Αθηνών που συνεχίζεται. Παράλληλα, δεκάδες μικρές αθηναϊκές γκαλερί φιλοξενούν τα έργα πασίγνωστων αλλά και άσημων δημιουργών. Δεν έχει σημασία σε πόσα από τα παραπάνω θα πας, για πόσα από τα παραπάνω σου φτάνουν τα χρήματά σου. Σημασία έχει το ότι ξέρεις πως συμβαίνουνε και το ότι είσαι εδώ για να νιώσεις τον παλμό τους. Και πως, κάτι καυτά βραδάκια δίχως αέρα, λιώνεις ανενόχλητος στις πλαστικές, πορτοκαλί καρέκλες ενός δικού σου παραδείσου. Τις παρακολουθείς να μένουν αδειανές, κάθε εβδομάδα όλο και περισσότερες. Ακουμπάς το κεφάλι σου στον ζεστό, καλυμμένο με graffiti τοίχο ξέροντας ότι παρόλο που όλα μοιάζουν εγκαταλειμμένα και ήρεμα, γύρω σου πάντα κάτι «παίζει». Ο κολλητός σου φοράει ένα καπέλο παρόμοιο με αυτό του Ιndiana Jones - πώς ξέχασα να αναφέρω τα θερινά τα σινεμά; Και διασχίζοντας τους άδειους δρόμους της πόλης ακούτε, χωρίς ίχνος ζήλειας, από το ραδιόφωνο, ότι στην έξοδο προς το λιμάνι του Πειραιά υπάρχει κυκλοφοριακή συμφόρηση. Αυτοκίνητα με μπαγαζιέρες, λέει, τα οποία κατευθύνονται προς τα νησιά...
