Το καλοκαίρι είναι η εποχή που πιστεύω ότι τα πάντα μεγεθύνονται, φουσκώνουν, ξεσπάνε. Συναισθήματα, ελπίδες, προσδοκίες, έρωτες που επίκεινται, έρωτες που φθίνουν, επαγγελματικές πορείες που τελειώνουν ή άλλες που μόλις ξεκινούν. Eίναι σαν η ζέστη του καλοκαιριού όλα να τα ωριμάζει, να τα μεστώνει, να τα βοηθά να βρουν το δρόμο τους, τη φυσιολογική τους κατάληξη. Είναι αλήθεια, πάντα μέτραγα τις χρονιές με τη σχολική λογική, δηλαδή από Σεπτέμβρη έως Ιούνη, οπότε το καλοκαίρι διεκδικεί τον ρόλο του μεσοδιαστήματος-ανάπαυλας, όπου τα κακώς κείμενα της χρονιάς η οποία κλείνει μπορούν να λάβουν τέλος, και καινούργια σχέδια μπορούν να μπουν στο πρόγραμμα… Ας είναι λοιπόν αυτό ένα καλοκαίρι πραγματικά διαφορετικό, ξεχωριστό για όλους μας, που θα σημάνει το τέλος για τα μικρά και ευτελή και θα γίνει η απαρχή για να ακολουθήσουμε ενδιαφέροντα και συνάμα όμορφα κοπιαστικά μονοπάτια.