Ως γνωστόν, μια από τις ελάχιστες μπάντες που έχουν καταφέρει να επιβιώσει στον πολύπαθο χώρο του Metalcore είναι οι As I Lay Dying. Για ποιο λόγο τον χαρακτηρίζω ‘πολύπαθο’ το έχω εξηγήσει γύρω στις 7 εκατομμύρια φορές και ειλικρινά βαριέμαι να επαναλαμβάνομαι – απλώς ακούστε οποιοδήποτε album από συγκρότημα που το όνομα του θυμίζει κομμάτι των Killswitch Engage και θα καταλάβετε. Ο προκάτοχος του, Shadows Are Security, είχε αφήσει άπαντες με εξαιρετικές εντυπώσεις οπότε η αποστολή του An Ocean Between Us ήταν ολίγον τι δύσκολη.
Να σας πω την αλήθεια βέβαια, από την στιγμή που τους είδα στο Download Festival πριν από 4 μήνες περίπου δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι το An Ocean Between Us παρά τον cheesy τίτλο του θα ήταν -στην χειρότερη περίπτωση- αξιοπρεπέστατο. Τότε οι As I Lay Dying μου έδειξαν ότι βρίσκονται στην καλύτερη φάση της καριέρας τους, οπότε υπέθεσα (ορθώς όπως αποδείχτηκε) ότι δεν γίνεται να μην τους έβγαινε όλη αυτή η δημιουργικότητα και στο studio.
Κατ’ αρχάς η βάση των riff πλέον στηρίζεται πολύ περισσότερο στο Bay Area Thrash παρά στο Metalcore. Ναι, καλά διαβάσατε, Bay Area Thrash. Όχι πως λείπουν οι επιρροές που τους ανέδειξαν (breakdowns και μελωδικά ρεφρέν) αλλά βρίσκονται σε πολύ μικρότερο βαθμό. Σωστή επιλογή; Απόλυτα αν θέλετε την άποψη μου. Να συνεχίσουν να παίζουν τα ίδια κομμάτια, μάλλον θα ήταν ανούσιο και θα βαριόμασταν περισσότερο και από το να βλέπαμε 6ωρο αγώνα σκάκι - yikes. Το 2005 πχ το Confined ακουγόταν κομματάρα, αν όμως το ακούγαμε για πρώτη φορά τώρα τότε θα λέγαμε ‘α ok, καλό’. Αυτή η ωμή επιθετικότητα αποδίδεται πολύ καλά και από τα πρώτα δευτερόλεπτα σε πείθει ότι είναι ‘το επόμενο λογικό βήμα της μπάντας’ (αυτό παίζει να έχει γραφτεί σε όλα τα reviews από όλους τους reviewers του κόσμου).
Δεν βρήκα κάποιο αρνητικό στο An Ocean Between Us. Φαντάζομαι ότι δεν θα βρείτε και οι περισσότεροι από όλους όσας που γουστάρετε να βλέπετε μπάντες που πριν από 5 χρόνια έσκαγαν σε shows φορώντας όλο περηφάνια το Deadguy μπλουζάκι τους και τώρα μάκρυναν το μαλλί και η γκαρνταρόμπα τους κινείται κάπου μεταξύ Kreator και Megadeth. Εντάξει, πέρα από την πλάκα οι As I Lay Dying έγραψαν μακράν την πιο ολοκληρωμένη δουλειά τους και ευτυχώς μας δείχνουν διαχρονικά ότι τα ‘καλά’ συγκροτήματα της Metalcore φάσης ήταν όντως καλά.
Standout Tracks: Nothing Left, Within Destruction, Comfort Betrays
Links:
As I Lay Dying on MySpace
