ROTTING CHRIST – Thy Mighty Contract
Τα πράγματα που χαρακτηρίζουν έναν δίσκο κλασικό σε σχέση με οποιονδήποτε άλλον, είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Καταρχάς παίρνουμε ως δεδομένο ότι το συνολικό αποτέλεσμα «μετράει». Έπονται οι συνθήκες κάτω από τις οποίες δημιουργήθηκε και η αντοχή του στο πέρασμα του χρόνου.
Η ιστορία έχει ήδη μιλήσει για αυτόν το δίσκο. Το αποτέλεσμα επίσης. Αυτό που μένει είναι να θυμηθούμε τις συνθήκες που επικρατούσαν την περίοδο εκείνη στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στην πρωτεύουσα Αθήνα. Από την πρώτη κιόλας στιγμή οι ROTTING CHRIST με την επιλογή αυτού του ονόματος έδειξαν τις άγριες διαθέσεις τους για το τι μέλλει γενέσθαι. Αν αναλογιστεί κανείς την μικρή ηλικία που βρίσκονταν τότε τα μέλη της μπάντας, σίγουρα μπορεί να χαρακτηρίσει το όνομα ως ρηχό και αφελές. Όμως πίσω από αυτό, κρύβονταν όλες αυτές οι αντιξοότητες που επικρατούσαν τότε, κάτω από τις οποίες το συγκρότημα άρχισε να συνθέτει ώσπου να φτάσει στο “Thy Mighty Contract”.
Μία κοινωνία γεμάτη καλούπια, άκρως συντηρητική και θρησκευόμενη που άκρως δημοκρατικά κατεύθυνε τη νεολαία προς τα εκεί που αυτή ήθελε. Η ύπαρξη μακριού μαλλιού και η δισκοθήκη αποτελούμενη από death-grind καλούδια καταλάμβανε μία εξέχουσα θέση στη λίστα της πιο κοντινής εκκλησίας προς αφορισμό, Κυριακή πουρνό πουρνό.
Αν υποθέσουμε πως αυτές τις «λεπτομέρειες» οι ROTTING CHRIST τις είχαν εκτοπίσει από το μυαλό τους, το μόνο που έμενε ήταν να βρουν ένα studio να ηχογραφήσουν τις συνθέσεις για το πρώτο ολοκληρωμένο τους δίσκο. Studio είπα; Για black metal δίσκο, αρχές της δεκαετίας του 90; Με ηχολήπτη που να έχει σχέση με το αντικείμενο αυτό και όχι με την κατά τα άλλα αξιοσέβαστη Μαρινέλλα; Δε νομίζω Τάκη. Βέβαια με το ψάξε ψάξε κάτι θα βρεις. Ρίχνεις λίγο και τις απαιτήσεις που έχεις οριοθετήσει στο μυαλό σου, όπως η ύπαρξη live τυμπάνων για παράδειγμα, και κάτι θα γίνει! Ειδικά όταν έχεις για εναρκτήριο κομμάτι το “The Sign of Evil Existence”!
Τι αρνητικό να πρωτοπεί κανείς για αυτόν το δίσκο. Τα φτωχά αγγλικά στους στίχους; Τη σχεδόν ανύπαρκτη φωτογράφηση του συγκροτήματος για την προώθηση του album; Το, γενικότερα ενοχλητικό, drum machine; Το αντιεμπορικό εξώφυλλο (τράγος, σήμα κατατεθέν για την εποχή) του δίσκου; Αν προσθέσει κανείς και τις δυσκολίες των παιδιών που αναφέρθηκαν πιο πάνω, είναι απορίας άξιο και θαυμασμού η μεγάλη του επιτυχία. Επιτυχία που εξαργυρώθηκε άμεσα την ίδια χρονιά με τη συμμετοχή στην πρώτη black metal περιοδεία με τον «ευγενικό» τίτλο “Fuck Christ Tour” αποτελούμενη επίσης από τους IMMORTAL και BLASPHEMY.
Γενικά όταν ένας δίσκος είναι «καταδικασμένος» να γίνει κλασικός, δύσκολα θα βρει εμπόδια. Ίσως για αυτόν ακριβώς το λόγο να κρίνονται αυστηρότερα τα καινούρια ελληνικά συγκροτήματα, από τη στιγμή που έχουν άπειρες ανέσεις σε σχέση με τότε.
Το επιστέγασμα όλων είναι η μετέπειτα συνέχεια της τότε επιτυχίας, η πορεία στο χρόνο και η παγκόσμια αναγνώριση που αποδεικνύεται μέσω των, άνω των χιλίων, συναυλιών ανά τον κόσμο. Μα πάνω από όλα, είναι η τοποθέτηση του “Thy Mighty Contract” στο χρονοντούλαπο της black metal και γενικότερα της metal ιστορίας, μέσω και της μη απόρριψης του από την ίδια την μπάντα, εν αντιθέσει με τη συνηθισμένη πεπατημένη πολλών άλλων σε ντεμπούτα albums.
