Το 1984, σε ηλικία 11 ετών (!) ο Daniel Gildenow σχημάτιζε τους Reality, με τους οποίους έλαβε μέρος σε διάφορους μουσικούς διαγωνισμούς στη Σουηδία και αμέσως τράβηξαν την προσοχή με το ταλέντο τους αλλά και την τεχνική τους παρά τη νεαρή τους ηλικία. Το 1991 θα πραγματοποιήσουν την πρώτη τους συναυλία με το όνομα Pain of Salvation και μετά από αρκετές αλλαγές μελών θα καταλήξουν το 1996 στην τελική τους σύνθεση με τους Daniel Gildenlow (φωνητικά,κιθάρα), Fredrik Hermansson (πλήκτρα) , Johan Hallgren (κιθάρα) , Johan Langell (τύμπανα), Kristoffer Gildenlow (μπάσο).



Κυκλοφορούν δύο πολύ καλούς δίσκους το Entropia (1997) και το One Hour by the Concrete Lake(1999), και λαμβάνουν ενθαρρυντικές κριτικές, ενώ παράλληλα διευρύνουν το κοινό τους. Τώρα που καλύφθηκε και η βασική βιογραφία του συγκροτήματος, καιρός να περάσουμε στη δισκάρα The Perfect Element Pt.1. Όταν αγόρασα το δίσκο το φθινόπωρο του 2000 δεν μπορούσα να σταματήσω να τον ακούω. Στην πραγματικότητα ακόμα δεν έχω σταματήσει καθώς είναι ένας δίσκος που έφερε καινούριο αέρα στην progressive σκηνή.



Ο δίσκος, όπως και όλοι οι δίσκοι των Pain of Salvation, είναι χωρισμένος σε 3 θεματικά κεφάλαια.Ξεκινάει το cd, πρώτο κομμάτι: "Used". Δυνατές κιθάρες, οργισμένα φωνητικά, μελωδικά ξεσπάσματα. Ωραίο, καλό αλλά μας τα είπαν και άλλοι. Προχωράμε, “In the Flesh”. Ξεκινάει ήρεμα, «χτίζοντας> σιγά σιγά το ξέσπασμα που θα έρθει στο 4ο περίπου λεπτό. Έχω ήδη κολλήσει με το δίσκο. Μελωδικές κιθάρες, εμπνευσμένα τύμπανα, ψυχωμένα φωνητικά! Η μεγαλύτερη μαγεία με τους Pain of Salvation είναι η μελωδία των φωνητικών. Αντί να «ακολουθούν» απλά το κομμάτι, ακριβώς πάνω στα ακόρντα της κιθάρας, πολύ συχνά διαφοροποιούνται, ακολουθούν τη δική τους μελωδία, μοιάζουν να ξεφεύγουν από το υπόλοιπο κομμάτι, όμως με μερικές ακροάσεις καταλαβαίνεις πως δε θα μπορούσαν να είναι καλύτερα. Προσθέστε σε αυτό και την φοβερή φωνή του D.Gildenlow που αλλάζει, ανάλογα με τη σύνθεση, άλλοτε οργισμένη (καμία σχέση με brutal πάντως), άλλοτε μελωδική, μελαγχολική. “Ashes”, “Morning on Earth” και το πρώτο κεφάλαιο κλείνει σχετικα ήρεμα για να αφήσει το δεύτερο να ανοίξει με το “Idioglossia”, μάλλον το πιο “βαρύ” κομμάτι του δίσκου.



Το "Idioglossia" κλείνει επαναλαμβάνοντας αυτούσιο το ρεφρέν του “Ashes” με διαφορετικό όμως ρυθμικό υπόβαθρο . Γενικότερα στο δίσκο συχνά επαναλαμβάνονται θέματα που έχουν ήδη αναφερθεί σε λίγο διαφορετική έκδοση (Ashes-Idioglossia, Morning on Earth-Reconciliation). “Her voices” με το κομμάτι να τελειώνει με τελείως διαφορετικό ύφος από αυτό που ξεκίνησε. “Dedication” ένα κομμάτι αφιερωμένο στον παππού του Daniel, και “King of Loss” για να τελειώσει το δεύτερο κεφάλαιο.



Το τρίτο κεφάλαιο ξεκινάει με το “Reconciliation”, ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια του δίσκου, αν και δεν υπάρχει έστω και ένα που να είναι μέτριο ή απλά καλό. Τα πλήκτρα γεμίζουν κατάλληλα τις συνθέσεις έιτε ως synth στο background είτε ως πιάνο στα πιο ήρεμα σημεία. “Song for the Innocent” και φτάνουμε στο κομμάτι που κλείνει το δίσκο -καθώς το “Falling” λειτουργεί περισσότερο ως intro στο “The Perfect Element”- ένα δεκάλεπτο αριστούργημα, με χαρακτηριστικά τα γυναικεία δεύτερα φωνητικά.



Δε μπορώ να βρω κάτι που να μη μου αρέσει σε αυτό το δίσκο. Πλήρης η δουλειά στις κιθάρες, δυνατά riffs όποτε χρειάζεται, πανέμορφα solo σε άλλες περιπτώσεις. Τα τύμπανα δένουν με τα κομμάτια ενώ ξεδιπλώνουν και το ταλέντο του Langell χωρίς να το παρακάνει. Πλήκτρα, μπάσο, φωνητικά όλα σε πολύ υψηλά επίπεδα. Στιχουργικά ο D. Gildenlow αποδεικνύει ότι είναι απλά “μπροστά”, παρουσιάζοντας ένα πολύ προσεγμένο concept album με έξυπνους στίχους, τους οποίους συχνά ξανασυναντάμε λίγο αλλαγμένους σε επόμενα κομμάτια. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε το Part2, αν και προηγείται το Be...



“We talk but we do not speak

Together only in our incapability to leave this fallen playground

We rule this Empire merely with these few crippled toys”

Pain of Salvation – “Morning on Earth”