TRIBUTE: Part I – Melodic Punk / Skate Punk


Δηλαδή τι θέλετε να ακούμε καλοκαιριάτικα με την θερμοκρασία να πιάνει απαγορευτικές τιμές; Νορβηγικό black; Όχι βέβαια!!! Μόνο μια μελωδική punk-ιά μπορεί να μας ζώσει τις στιγμές του καύσωνα. Για αυτό το Avopolis Metal ανάβει air-condition ενεργειακής κλάσης A', φοράει τη βερμούδα του και ψαχουλεύει τη δισκοθήκη του. Αποτέλεσμα “10 – 1 = 9” μπάντες / δίσκοι που αν είστε του ήχου πρέπει να έχετε στη κατοχή σας. Οι προτάσεις είναι ενδεικτικές (...μην αρχίσετε τα “αν είναι δυνατόν!!! Τί βάζει ο μαλάκας!;!;!” κ.τ.λ.) και προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ δεινοσαύρων, ενηλίκων και εμβρύων.
Κείμενο: Θανάσης Χατζόπουλος

BAD RELIGION

Info: Με απλά λόγια… ΠΑΤΕΡΕΣ. Οι BAD RELIGION αγαπητοί, έπαιζαν punk όταν πολλοί από εμάς ακούγαμε νανουρίσματα ή μαθαίναμε το “Να Λόλα, ένα μήλο”. Με σχεδόν 3 δεκαετίες στην πλάτη τους αποτελούν σημείο αναφοράς για 40αρηδες μηχανόβιους, 90’s ΒΜΧάδες/ skateάδες και 00’s punks που γλύτωσαν της emo φράντζας. Μουσική τίγκα στη μελωδία ανωτέρου επιπέδου και στίχους που απλά ταρακουνούν την κοινωνία συθέμελα είναι τα βασικά συστατικά της μπάντας, αυτά που τους τοποθέτησαν στο πάνθεον της μουσικής ιστορίας. Άσε που οι εμβληματικές φιγούρες των Graffin/ Gurewitz κάνουν πολλούς να προσκυνούν σε ένα είδος που δεν υπάρχει “…ούτε θεός, ούτε αφέντης”.

Listen To: Το να επιλέξεις ένα δίσκο των BAD RELIGION σαν (...και καλά) τον πιο αντιπροσωπευτικό είναι… αδύνατο. Οπότε θα πρότεινα όλα μέχρι και το “The Gray Race” του 1998. Βέβαια όλοι έχουμε αγαπημένο BAD RELIGION δίσκο (...απλά ο καθένας έχει άλλη αδυναμία) οπότε θα ξεχώριζα το κολοσσιαίο “Stranger Than Finction”. Μπορεί να μην έχει τα “νεύρα” του παρελθόντος αλλά είναι σήμα κατατεθέν του ολοκληρωμένου songwriting. Εξάλλου εδώ βρίσκονται μερικά από τα καλύτερα τραγούδια της μπάντας όπως τα επουράνια “Infected”, “Better Οff Dead” (ANATHEMA… απλά, μείνετε στα κυβικά σας), “Slumber”, “Marked” κτλ.

Busker Fellows: RAMONES, 7 SECONDS

PENNYWISE

Info: Έχοντας πάρει το όνομα τους από το πιο αψυχολόγητο τέρας της φαντασίας του Stephen King οι PENNYWISE μπορεί να μην ξεπέρασαν ποτέ τους BAD RELIGION σε δημοτικότητα, ωστόσο συμπλήρωσαν τον τρόπο που παίζεται το Καλιφορνέζικο punk. Θεϊκές μελωδίες και διαολεμένες επιταχύνσεις, σχεδόν ακαριαίες, από μερικούς από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς του punk. Ήχος που παράγεται μόνο όταν σε χτυπά ο ήλιος της δυτικής ακτής όλη μέρα.

Listen To: Χαλαρά το “Full Circle” του 1997. Ακολουθεί την αυτοκτονία του Jason Thrisk (ένα από τα καλύτερα μπάσα ever), είναι αφιερωμένο στη μνήμη του και είναι το πιο συναισθηματικά φορτισμένο album της ιστορίας τους. Με συνθέσεις που άλλοτε σε ωθούν να ξεκινήσεις αντάρτικο πόλεων (“Society”) και άλλοτε σου δείχνουν δείχνουν πώς να μην το βάζει κάτω (“Fight Till You Die”), ο δίσκος είναι καταπληκτικός. Μέχρι και στα πιο “ρεαλιστικά” “Date With Destiny” και “You’ll Never Make It” οι μελωδίες είναι τέλειες. Όσο για την εκτέλεση του “Bro Hymn”, έπος… “Life is the most precious thing you can lose”.


Busker Fellows: NOFX, NO USE FOR A NAME

SATANIC SURFERS

Info: Η Σουηδία δεν έβγαζε/ βγάζει μόνο καλό metal αλλά και εξαιρετικό punk. Για να μιλήσουμε λοιπόν με metal όρους, το punk αντίστοιχο των AT THE GATES είναι οι SATANIC SURFERS και ο Rodrigo Alfaro κάτι σαν τον “Θωμά”. Εξαιρετική φωνή και εν γένει (ευρωπαϊκός) guru μιας ολόκληρης σκηνής, ψάρωσε όλο τον κόσμο με τη φωνάρα του, τόσο που δεν υπάρχει περίπτωση να ακούς punk και να μην έχεις αναφωνήσει ούτε μια φορά “Rodrigo Is Our Elvis”. Με τη Σουηδική μουσική παιδεία να εγγυάται ποιότητα και ικανότητα δεν είναι παράξενο που έφτασαν σε δημοτικότητα τα μεγαθήρια της άλλης πλευράς του ατλαντικού.

Listen To: Τι να πρωτοδιαλέξεις ανάμεσα σε μια δισκογραφία που ο ένας δίσκος είναι καλύτερος από τον άλλον (βάζοντας τους σε κυκλική τροχιά); Σχεδόν αδύνατον να ξεχωρίσεις κάποιον, αλλά αν δεν έχετε ιδέα περί τίνος πρόκειται θα πρότεινα τον πιο “ώριμο” δίσκο της πορείας των SATANIC SURFERS, το (δυστυχώς) τελευταίο τους “Taste The Poison”. Η φωνή του Rodrigo στην καλύτερη φάση της και το κιθαριστικό δίδυμο Jakobsen/Blixtberg να κάνει όργια που λειτουργούν για το καλό του συνόλου και όχι για απλή επίδειξη, γατί “παν μέτρον άριστον”. Από αυτόν το δίσκο βγήκε και το μόνο clip που γύρισαν ποτέ, για το αγαπημένο “U+I R 1”.

Busker Fellows: ATLAS LOSING GRIP, LAGWAGON

DEVIATES

Info: Η αδικία του αιώνα. Η κατάρα του να είσαι χιλιόμετρα μπροστά από τον ανταγωνισμό και παρόλα αυτά να μην έχεις την αναγνωσιμότητα που σου αξίζει. Αυτές οι δύο φράσεις ταιριάζουν απόλυτα στους “μακαρίτες” Καλιφορνέζους DEVIATES, την μπάντα που κατάφερε να “επιμεταλλώσει” τα leads/solos του μελωδικού punk όπως κανείς άλλος, χωρίς όμως να φορά το προσωπείο της metal σοβαροφάνειας. Ταυτόχρονα, η πάντα έδειξε τρομερή ικανότητα στο να γράφει ολοκληρωμένα κομμάτια και όχι, τις συνήθεις στο είδος, “ξεπέτες” της μιας ιδέας. Αν θέλετε υπέρμετρα ποιοτικό μελωδικό punk εδώ είστε.

Listen To: Δίσκος που ξεκινά με ένα κομμάτι σαν το “Come With Me” (και συνεχίζει με κομμάτια σαν τα “One In Ten”, “Turn It Down”, “My Crime”) δεν μπορεί να μην δισκάρα από όποια πλευρά και αν το δεις, για αυτό το “Time Is The Distance” χαρακτηρίζεται ως απαραίτητο. Οι δισολιές είναι μεταλλικές όσο δεν πάει τόσο που το πρώτο όνομα που σου έρχεται στο μυαλό είναι αυτό των… IRON MAIDEN. Οι μελωδίες είναι εθιστικές ενώ οι στίχοι ξεφεύγουν από τη χαζοχαρούμενη φάση και είναι έντονα προσωπικοί και σε σημεία κυνικοί όσο δεν πάει.

Busker Fellows: IRON MAIDEN, THE OFFSPRING

MILLENCOLIN

Info: Το δεύτερο μεγάλο κεφάλαιο του Σουηδικού μελωδικού punk ή αλλιώς το soundtrack του skate. Όσο βασικό είναι το “Ollie” στο skate τόσο “βασικοί” είναι οι θεοί Millencolin στο punk. Ή θα έπρεπε να αναφέρω το “melancholy” trick από το οποίο “βαφτίστηκαν”; Όπως και να έχει, τα κομμάτια της μπάντας, γεμάτα μελωδία και γρήγορους ρυθμούς, υπηρέτησαν και ευτυχώς συνεχίζουν να υπηρετούν την ανάγκη πολλών νέων (στη καρδιά και στο μυαλό ρε..) για ζωή με νόημα και συγκινήσεις. Όταν σε αυτά προστίθενται ska τζούρες, ακόμα και παθολογικά γκρινιάρης να είσαι δεν αντέχεις και σου φτιάχνεται η διάθεση.

Listen To: Χωρίς δεύτερη σκέψη το δεύτερο full length των Millencolin “Life On A Plate” είναι ένα 90’s αριστούργημα. Από τα πυροτεχνήματα των “Olympic” και “Friends ‘Till The End” (με τους απλούς αλλά θεϊκούς στίχους.. “ I hope she'll understand me then, the best way she can cause after all I am her friend till the end”) μέχρι τα χορευτικά “Story Of My Life” και “Jellygooze” η μπάντα δεν κολλά πουθενά και τιμωρεί τους ξενέρωτους. HAILZ!!!

Busker Fellows: MxPx, NO FUN AT ALL

MUTE THE SILENCE

Info: Oι MUTE THE SILENCE είναι (για την ακρίβεια “ήταν”, αφού πλέον είναι αδρανείς) η ελληνική δύναμη στη μελωδία και τις απαιτητικές κιθάρες. Με κομμάτια που σου μένουν με την πρώτη ακρόαση, γεμάτα καλοδουλεμένες φωνητικές γραμμές και κιθάρες που ισορροπούν ανάμεσα στο punk, το hardcore και το metal ψάρωσαν πολλούς. Επιπλέον, live αποτελούσαν σταθερή αξία, τόσο σαν απόδοση όσο και σαν γενική παρουσία. Έπαιξαν δε, σημαντικό ρόλο σε μουσικό επίπεδο όσον αφορά τα εγχώρια πράγματα, σε ένα χρονικό σημείο που έπρεπε να γίνει η υπέρβαση στη σκηνή, μιας και μετά από αυτούς αρκετές μπάντες ξεκίνησαν να παίζουν τόσο τεχνικά όσο αυτοί.

Listen To: Ένα full length έχουν πρόλαβαν να κυκλοφορήσουν αλλά αυτό ήταν αρκετό να μας ανάψει φωτιές. Το “Cursed With Ambition” αποτελεί χωρίς υπερβολή την καλύτερη στιγμή του ελληνικού μελωδικού punk. Κομμάτια δυναμίτες σαν τα “Sacrifice”, “Funeral” και “Ugly Son” γράφονται μόνο από μπάντες με ταλέντο και αυτοί έχουν (δόξα στον Δία) πολύ από αυτό.

Busker Fellows: A WILHELM SCREAM, DAY OOF

50/50

Info: Underground διαμαντάκι οι Ολλανδοί 50/50 ξεχωρίζουν για τα σύντομα και υπερηχητικά κομμάτια τους. Ο μετρονόμος βρίσκεται στο “πιο γρήγορα δεν γίνεται” και οι κιθάρες κινούνται στις συνήθεις τεχνικές φόρμες χαρίζοντας δυναμικές συνθέσεις που είναι συμπαγείς όσο τσιμέντο της πολυκατοικίας σου. Με συνεχώς αναπτυσσόμενη δημοτικότητα είναι σίγουρο ότι μπορούν να παίξουν δραστικό ρόλο στη σκηνή.

Listen To: Με το debut album “Slaves Of Modern Kind” έδειξαν ότι θέλουν να ξεχωρίσουν ενώ με το “When The Shit Hits This Van” έκανα ξεκάθαρο ότι μπορούν. 12 κομμάτια, 12 ωρολογιακές βόμβες θετικότητας με μελωμένες μελωδίες και ένα ταμπούρο να βασανίζεται συνεχώς. Τσεκάρετε και δεν θα πιστεύεται στα αυτιά σας

Busker Fellows: PROPAGANDHI, DEATH BY STEREO

STAIGHTAWAY

Info: Αν και σχηματίσθηκαν το 1999 οι, εκ Παρισίων, Γάλλοι STRAIGHTAWAY χρειάστηκαν αρκετά χρόνια για να δισκογραφήσουν, με αποτέλεσμα να γνωρίζουν μόνο το προβάδικο και οι φίλοι τους ότι εδώ έχουμε μια εξαιρετική περίπτωση μπάντας. Όταν όμως έκαναν την αρχή, το 2005, μας πήρε και μας σήκωσε με τη συμπυκνωμένη ενέργεια που βγήκε από τα ηχεία. Το πνεύμα των BELVEDERE ζει… θέλετε κάτι περισσότερο;

Listen To: Ένα EP και ένα full length έχουν προλάβει να κυκλοφορήσουν αλλά και τα δύο είναι εξαιρετικά. Λόγω πληρότητας προτείνω το full length “Democracy Of Spreading Poverty” το οποίο απογειώνεται από τις ευφάνταστες κιθάρες και το εξαιρετικό rhythm section. Επιπλέον, ο δίσκος έχει αψεγάδιαστη παραγωγή (τρομερός ήχος στα τύμπανα) και ωραίους κοινωνικοπολιτικούς στίχους, ενώ διατίθεται από το myspace της μπάντας για δωρεάν, πλήρες (με artwork κτλ.) downloading.

Busker Fellows: BELVEDERE, AVAIL

BELVEDERE

Info: Με διαφορά η καλύτερη μπάντα που έβγαλε ποτέ ο Καναδάς στο συγκεκριμένο ήχο, οι BELVEDERE κατάφεραν μέσα σε περίπου μια δεκαετία (1995-2005) να αφήσουν ανεξίτηλο το στίγμα τους στη σκηνή. Με μπροστάρη τον συμπαθή μέχρι παρεξηγήσεως (βλ. live THIS IS A STANDOFF πριν λίγους μήνες) Steve Rawles θα δοξάζονται πάντα για τα ανελέητα γκάζια, τα οποία σε στιγμές ισοπεδώνουν ότι βρουν, και τις άψογες κιθάρες που περνούν μαγικά από φρενήρη riffs σε διαστημικά (αλλά ουσιαστικά) σολίδια.

Listen To: Ο λαός μάλλον θα επέλεγε χωρίς δεύτερη σκέψη το “Twas Hell Said Fromer Child” αλλά το κύκνειο άσμα της μπάντας, “Fast Forward Eats The Tape”, έχει μερικά από τα πιο εθιστικά τραγούδια της punk ιστορίας γεμάτα ενέργεια και θετικότητα, με κιθάρες της κατηγορίας “μην το δοκιμάσετε αυτό στο σπίτι!!!”. Άκου τον ΎΜΝΟ “Elementally Regarded” και αν αυτό δεν σπάσει το ρεκόρ διαδοχικών ακροάσεων ενός τραγουδιού που έχεις, να μην δω τον Cisse να σκοράρει 30 γκολ φέτος. Άσε που βλέποντας τη κασέτα στο εξώφυλλο αναπολείς, όσο να’ ναι, τις παλιές, καλές (;) μέρες…

Busker Fellows: THIS IS A STANDOFF, STRENGTH APPROACH