Τι να πρωτογράψει κανείς για ένα συγκρότημα θρύλο του hard rock (…κι όχι μόνο) όπως οι B.O.C; Είναι τόσα πολλά που σίγουρα θα τους αδικήσουμε αν προσπαθήσουμε να κάνουμε μια αναδρομή στην καριέρα τους σε 2-3 σελίδες. Θα προσπαθήσουμε μιας και δεν έχουμε άλλη επιλογή και ελπίζουμε να δώσουμε μια σαφή εικόνα (…σε όσους δεν ξέρουν) τι ήταν(…και συνεχίζει να είναι) η "λατρεία του μπλε όστρακου".

Θα ξεκινήσουμε πηγαίνοντας πολλά-πολλά χρόνια πίσω, στα μέσα της δεκαετίας του '60 όταν δυο νεαροί φοιτητές της Νέας Υόρκης (Albert Bouchard - drums, και Donald Roeser - κιθάρα) μαζί με κάποιους άλλους φτιάχνουν τους THE DISCIPLES και παίζουν ροκ-ποπ κομμάτια της εποχής σε parties και συναυλίες. Κατόπιν χάνονται για λίγους μήνες και στη διάρκεια αυτή δημιουργούνται διάδοχες καταστάσεις όπως οι THE TRAVESTY και COW οι οποίες όμως δεν είχαν και πολύ μέλλον. Έπειτα τα πράγματα έρχονται έτσι και ξαναβρίσκονται στο Stony Brook της Νέας Υόρκης όπου μένουν όλοι μαζί σε ένα παλιό σπίτι που το είχαν μετατρέψει σε στούντιο για πρόβες και εκεί αρχίζουν και πειραματίζονται σε νέα μουσικά σχήματα (…ψυχεδέλεια), χωρίς όμως να έχουν τραγουδιστή, ώσπου κάποια μέρα τους ακούει ο αρθογράφος του μουσικού περιοδικού "Crowdaddy", Sandy Pearlman και τους προτείνει να γίνει ο μάνατζερ τους. Αυτοί δέχονται και για να μην τα πολυλογούμε ένα απογευματάκι βρίσκονται να έχουν και τραγουδιστή (Les Braunstein), ο οποίος ήταν κοντά στο στυλ του Morrison.

Η μπάντα παίρνει και όνομα (SOFT WHITE UNDERBELLY, που σημαίνει "απαλό λευκό υπογάστριο", όρο που χρησιμοποίησε ο Τσόρτσιλ για να περιγράψει την Ιταλία κατά το Β' παγκόσμιο πόλεμο). Τους ακούνε από την ELECTRA -αρέσουν- και υπογραφούν συμβόλαιο εν έτη 1968. Η μπάντα αποτελείται από τους: Donald Roeser (κιθάρες), Les Braunstein (φωνητικά), Allen Lanier (μπάσο, πλήκτρα, κιθάρα), Andrew Winter (μπάσο), Albert Bouchard (drums).

H μπάντα βγάζει ένα demo αλλά την ώρα που είναι έτοιμη να κυκλοφορήσει το δίσκο κάποια προσωπικά προβλήματα με τον Braunstein οδηγούν σε αδιέξοδο και μένουν χωρίς τραγουδιστή. Η εταιρεία δεν ήθελε αντικαταστάτη και έτσι ακυρώνει το συμβόλαιο μαζί τους. Προσπαθούν να αναπληρώσουν τον Les με κάποιον από τους S.Pearlman, Richard Meltzer και άλλους (…ήταν υποψήφια και η φίλη του συγκροτήματος Patti Smith), όμως ματαία…Κρίμα γιατί η εταιρεία ήθελε να τους προωθήσει ως τους DOORS της Ανατολικής Αμερικης, κι είχαν ήδη παίξει κάποιες σημαντικές συναυλίες ως back-up μπάντα του Jackson Browne και του Chuck Berry, ενώ είχαν τζαμάρει και με τον Hendrix και τον Pete Townsend.

Αφού τελείωσε η ιστορία με τους S.W.U., δοκιμάζουν ως τραγουδιστή τον roadie-manager Eric Bloom που είχε προσληφτεί με αυτή την ιδιότητα γιατί είχε φορτηγάκι και μετέφεραν τα μουσικά όργανα κλπ… Ο Bloom δεν ήταν άσχετος καθώς ήταν τραγουδιστής σε soul μπάντα της Νέας Υόρκης. Έτσι λοιπόν έμελλε να γίνει αυτός ο ηγέτης - επί σκηνής - του γκρουπ. Εντωμεταξυ ο Lanier καλείται στο στρατό και στη θέση του έρχεται ο Jeff Latham.

Μετά από μερικούς μήνες όμως θα γυρίσει πίσω στη θέση του και μαζί με τον Latham το γκρουπ κυκλοφορεί ένα demo, το οποίο αρέσει στην ELECTRA!!! Και τους ξανακαλεί για ηχογράφηση αλλάζοντας το όνομα τους σε STALK FORREST GROUP.


To 1970 ηχογραφούν το LP "St.Cecilia" που περιέχει 7 φανταστικά κομμάτια. Ο Pearlman εντωμεταξύ δίνει σε κάθε μέλος από ένα παρατσούκλι: Βuck Dharma - για τον Roeser, Jessie Python - για τον Bloom, La Vern - για τον Lanier, Prince Omega - για τον Albert ενώ ο Andy Winters παραμένει ως έχει. Η ΕLECTRA απορρίπτει κι αυτό το LP όμως. Μετά φεύγει κι ο Winter για να αφοσιωθεί στο αρτοποιείο του πατέρα του. Το γκρουπ ονομάζεται OAXACA (όνομα παραισθησιογόνου φυτού του Μεξικό). Στη θέση του ο Albert καλεί τον αδελφό του Joe Bouchard. Τους ακούει ο παραγωγός David Lucas -του αρέσουν, και τους καλεί στο προσωπικό του 4καναλο στούντιο για ηχογράφηση. Ηχογραφούν 4 κομμάτια και τα δίνει στη CBS, η οποία τους εγκρίνει και τους φτιάχνει συμβολαιο. Κι έτσι ξεκινά η ιστορία (…μαγεία) των BLUE OYSTER CULT.To όνομα αυτό πάρθηκε από ένα ποίημα του Pearlman, ενώ για λίγο λέγονταν SANTOS SISTERS.

Έτσι το 1971 ηχογραφούν τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο το όνομα τους, το οποίο και κυκλοφορεί στις αρχές του 1972. Οι στίχοι τους περιεργοι, μιλανε για παρανοια, τρομο, κλπ. Και προκαλούν. Ο ήχος τους και το στυλ τους είναι μια μίξη BLACK SABBATH με DOORS όμως με το δικό τους, προσωπικό, ύφος που τους κάνει μοναδικούς. Ο Sandy Pearlman σε άρθρα του ονομάζει τη μουσική τους "HEAVY METAL" και ουσιαστικά εφευρίσκει τον τίτλο αυτό για τη μουσική αυτή σκηνή που υπάρχει μέχρι σήμερα. Το ότι οι BOC ήταν οι πρώτοι που ονόμασαν έτσι τη μουσική τους αποδεικνύεται από το live bootleg LP “1972,NY”. Απλώς κοιτάξτε το οπισθόφυλλο και θα το διαπιστώσετε ….

Κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι τα “Cities on flame with rock 'n' roll”, “Stairway to the stars”, “Before the kiss a redcap”, “Then came the last days of May”, “Transmaniacon MC”.

Το 1973 κυκλοφορούν το LP "Tyranny and mutation", το οποίο είναι μια συνεχεία του προηγούμενου. Όλα τα κομμάτια είναι υψηλού επιπέδου όμως το ότι δεν είχαν καιρό για ηχογραφήσεις κάνει την παραγωγή λίγο πιο φτωχή. Τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι τα “O.D.'d on life itself”, “Red and Black”, “Hot rails to hell”. Στο εξώφυλλο του δίσκου αυτού είναι η μοναδική φορά που αναφέρονται ως "The Blue Oyster Cult" και το θέμα του (…όπως του πρώτου αλλά και του τρίτου δίσκου) είναι από τον σκιτσογράφο Gawlik,ο οποίος είναι "υπεύθυνος" και για τον τίτλο του album αυτού καθώς ακούγοντας τη μουσική προσπαθούσε να εμπνευστεί για το εξώφυλλο και κατέληξε να φωνάζει "Θεέ μου! Δε μπορώ άλλο! Αυτή η μουσική είναι σκέτη τυρρανία (tyranny) σε σημείο μετάλλαξης(mutation)". Εκείνη τη χρονιά βρίσκονται και σε περιοδεία με τον ALICE COOPER κάτι που σημάδεψε την μετέπειτα παρουσία τους όσον αφορά την παρουσία επί της σκηνής.