Το πακετάκι KAMELOT / FIREWIND είναι ένα από τα πιο καυτά στον χώρο του κλασικού heavy metal και οι Ελλάδα θα πρέπει να θεωρείται προνομιούχα που είχε την τύχη να φιλοξενήσει δύο ισάξιες μπάντες στην καλύτερη φάση της καριέρας τους. Οι μεν headliners είχαν να υποστηρίξουν ένα μέτριο album (“Ghost Opera”), αλλά και την φήμη μιας καλοστημένης σκηνικής παρουσίας. Οι δε FIREWIND είχαν τον κόσμο με το μέρος τους, ένα album δυναμίτη (“The Premonition”) αλλά και την “ρετσινιά” της ελληνικής μπάντας…Αποστολή εξετελέσθη και για τις δύο μπάντες, με πολύ καλό ήχο, γεμάτα setlist και απόδοση ανώτερη του αναμενόμενου.

Την συναυλία άνοιξαν οι FOREVER SLAVE οι οποίοι μου θύμισαν μια πιο goth εκδοχή των WITHIN TEMPTATION. Βαρίες κιθάρες, γυναικεία φωνητικά και πρόζα…Ίσως φταίνε τα παιδικά μου βιώματα και οι ACCEPT που αυτές τις “φτιαχτές” μπάντες δεν τις πολυγουστάρω. Είχαν όμως καλό ήχο και “μακριά πόδια”, οπότε με κέρδισαν σε σχέση με τους άθλιους TRISTANIA που (δεν) ακούσαμε πριν λίγο καιρό στο March Metal Day Festival.

Ώρα για την Ελληνική Επανάσταση του heavy metal. Ο Gus, ο Bob και τα άλλα πρωτοπαλίκαρα σήκωσαν την σημαία του αγνού, παρθένου heavy metal και με ήχο πραγματικά, εκκωφαντικό, απέδειξαν γιατί οι Γιαπωνέζοι έχουν πάθει πλάκα με την πάρτη τους… Μετά τα νέα hits “Into the Fire”, “Mercenary Man”, “Circle Of Life” ακολούθησαν το instrumental έπος “The Fire and the Fury”, το “I’m the Anger” και ο breakthrough ύμνος “Falling To Pieces”. Setlist με ποιότητα αλλά και μπόλικη αναγνωρισημότητα, απ’ότι φάνηκε και από τις μανιασμένες αντιδράσεις του κοινού. Τελικό συμπέρασμα: η ελληνική μπάντα δεν “άνοιξε” το live των KAMELOT, αλλά απετέλεσε co-headliner με “ούμπαλα” τόνων. Ευτυχώς εκτιμήθηκαν στην ώρα τους…

Χωρίς πολλές καθυστερήσεις και με όμορφα περιφερειακά backdrops και πλατφόρμες, οι KAMELOT ξεκίνησαν με το “Rule The World”, ένα από τα διασωθέντα κομμάτια του “Ghost Opera”. Ήχος πιο χαμηλός, αλλά καθαρός και με τα πλήκτρα του Oliver Palotai να είναι ιδιαίτερα μπροστά. Ο Khan, όπως πάντα, εκφραστικός, είναι το απόλυτο αφεντικό στην σκηνική παρουσία της μπάντας. Η φωνή του, αυτή την φορά, ικανοποίησε αλλά δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι ενθουσίασε. Ήταν αισθαντική, βελούδινη όπως περίπου αποτυπώνεται στα albums αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με τις αντίστοιχες των Tate και Gildenlow, όσων αφορά το εύρος της.

Το τελευταίο album τιμήθηκε με τα “The Human Stain”, “Eden Echo”, το ομώνυμο hit και το “Love You To Death”. Σίγουρα η επιλογή των εν λόγω κομματιών ήταν κάτι παραπάνω από σοφή, αφού είναι και με διαφορά τα πιο ενδιαφέροντα στο album “φάντασμα”. O Thomas Youngblood “κεντούσε” και για μένα αποτέλεσε την πραγματική attraction των KAMELOT. Χαρισματικός κιθαρίστας, με τεράστια αντίληψη του ήχου που παράγει συναυλιακά και με την ένδειξη ποζεριάς σε επίπεδα που δεν ενοχλούν…

Κατ’άλλα τα “When The Lights are Down”, “Soul Society”, “Centre Of The Universe”, “Descent of the Archangel” παραμένουν ακόμα φρέσκα δείγματα της συνθετικής φόρμας που βρέθηκε ο Thomas την τελευταία οκταετία. Κομματάρες με όλη την σημασία της λέξεως, ξεσήκωσαν το αθηναϊκό κοινό, το οποίο αυτή την φορά ήταν αριθμητικά περισσότερο σε σχέση με την τελευταία επίσκεψη των KAMELOT στην χώρα μας.

Τα “Karma” και “March Of Mephisto” τελειώνουν με τον καλύτερο τρόπο, μια απόλυτα επιτυχημένη εμφάνιση, αφού κατάφερε να ψυχαγωγήσει και να μην κουράσει τον ακροατή σε όλη την διαδρομή της. Άνετα η καλύτερη εμφάνιση τους στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα λεγόμενα πολλών φίλων τους και μάλλον έχουν δίκιο. Με τα δικά μας standards να ανεβαίνουν, η έννοια της ικανοποίησης, δύσκολα βρίσκει την πραγματική της διάσταση στα λιτά, ελληνικά live…

Οπότε όλα καλά, όλα ανθηρά…