Πέρασαν κιόλας δύο χρόνια από το “Days Of Defiance” και ο πολυαγαπημένος Gus  G. με την παρέα του μας φέρνουν δέκα νέα κομμάτια, με κεντρικό τίτλο του συνόλου “Few Against Many”. Και αυτή τη φορά οι FIREWIND συνεχίζουν να ευχαριστούν το κοινό τους με τις heavy/power μελωδίες τους και τα δυνατά σόλο και riff να δεσπόζουν σε όλο το δίσκο.

Ξεκινώντας λοιπόν με το “Wall Of Sound” και η εισαγωγή προδιαθέτει για κάτι άκρως heavy, όσο όμως προχωράει με την κεντρική μελωδία ξεπηδάει γλυκά το power ύφος και με μια μικρή επιρροή, ακούσια ή εκούσια από Symphony X. Μία μικρή επίσης επιρροή από AC/DC ακούμε και στην εισαγωγή και ρεφρέν του δεύτερου κομματιού, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος να μας ξενίζει, αφού είναι φυσιολογικό να μην ξεχνάς ποτέ τα πρώτα σου ροκ κομμάτια, και το υπόλοιπο είναι εξαίσιο και πολύ καλά δεμένο και ως προς το ρυθμικό main μέρος του και το αργό μελωδικό ρεφρέν του. Λίγα χρειάζεται να πούμε για το ομώνυμο κομμάτι, “Few Against Many”, αφού αναδεικνύει όλα τα καλά αλλά και μερικά αμφιλεγόμενα σημεία του δίσκου και έτσι θα μπορούσαμε και να το σχολιάσουμε σαν μια μικρή περίληψη του. Ξεπερνάω το “The Undying Fire”, καθώς αν και ευχάριστο δεν με εντυπωσίασε και μου φάνηκε λίγο συνηθισμένο, θα μείνω στο “Another Dimension”, το οποίο μπαίνει δυναμικά με το main riff του και όχι μόνο ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα κομμάτια , αλλά και χαρίζει πολύ στην συνολική μελωδικότητα του δίσκου. Ένα πράγμα που μπορούμε να προσέξουμε επίσης σε αυτό το κομμάτι είναι το μεγάλο μέρος με τα όμορφα σόλο από τον Gus G. και με τα πλήκτρα του Bob Katsionis, αφού γενικά ακούγονται αρκετά λιγότερο σε σχέση με παλιότερες δουλειές τους. Στα μόνα κομμάτια που θα σταθώ ακόμα είναι το “Edge Of Dream” και το “Destiny”, όπου το πρώτο είναι ένα κομμάτι που έχω πολύ καιρό να ακούσω σε heavy/power δίσκο και να ανατριχιάσω με την εισαγωγή, με τους Apocalyptica να κάθονται στα cello τους και να γεμίζουν απίστευτα το κομμάτι, ενώ το δεύτερο έχει κατά την γνώμη μου το πιο ωραίο, γρήγορο και ρυθμικό ρεφρέν του δίσκου, κάτι που μας προσφέρει μία ακόμα μοναδική στιγμή και μας θυμίζει κάτι από τα παλιά.

Κλείνοντας τον σχολιασμό για την νέα δουλειά των FIREWIND θα ήθελα να επισημάνω ότι είναι ένας δίσκος με πάρα πολύ καλές στιγμές αλλά και με μελανά σημεία, όπως οι στίχοι κάποιων κομματιών που δεν δένουν καλά και θα ήθελαν περισσότερη δουλειά ή ακόμα και αν είναι δεμένες οι λέξεις θα μπορούσαν να είναι καλύτερα δεμένοι με την υπόλοιπη μελωδία. Από την άλλη μεριά οι κιθάρες αν και είχαν κάποιες ορατές επιρροές από διάφορα συγκροτήματα, είναι πολύ ευχάριστες, δυνατές και γρήγορες, ενώ η καθαρή η παραγωγή του δίσκου βοηθάει πολύ τον ακροατή. Συνολικά μπορούμε να πούμε ότι έχουμε μία πολύ καλή δουλειά που θα μπορούσε να είναι πολλά βήματα πιο πάνω και ελπίζουμε την επόμενη φορά να ακούσουμε το επόμενο επίπεδο των FIREWIND.