Αυτό κι αν είναι εκπληξη!!! Όταν μου δόθηκε το promo των CIRCULUS έκρινα από το εξώφυλλο οτι έχω να κάνω με μια κόπια των SCYCLAD… ίσως και μια ιδέα από FREEDOM CALL. Aπατήθηκα οικτρά και ευτυχώς με την καλή έννοια! Ας περάσουμε όμως στο δίσκο....
Λοιπόν, πηγαίνουμε στο rock super market της γειτονιάς και αγοράζουμε: μια γερή δόση από JETHRO TULL, μια τζούρα IRON BUTTERFLY, λίγο από DEEP PURPLE και λίγη γαρνιτούρα απο LED ZEPPELIN. Κατεβάζουμε 3 κιλά απο τα βαριά (ληγμένα, από αυτα που έπαιρνε και ο Manzarek) και μένουμε 3 μέρες ξάγρυπνοι κοιτώντας το ταβάνι του σπιτιού μας.
Αυτό ειναι η συνταγή για ένα τετοιο δίσκο. Ο δεύτερος δίσκος των CIRCULUS είναι ένα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ψυχεδελικού ροκ... μαγικός... εκπληκτικός! Είχα χρόνια να χαθώ έτσι με ένα δίσκο. Ένα εκπληκτικό ταξίδι μεσα στη μουσική, με όλη την έννοια της λέξης... ρυθμοί, όργανα, δομή.. όσοι ασχολούνται με τη μουσική θα βρουν φοβερό ενδιαφέρον στη μουσική των CIRCULUS.
Με κύρια βάση τους, τους JETHRO TULL, οι CIRCULUS δημιούργησαν εν έτει 2005 ένα δίσκο που 20 χρόνια πριν θα έμενε κλασικός. Κομμάτια με την μοναδική ιδιότητα να μην στέκονται μόνα τους. Τι εννοώ; Αν ακούσετε τα κομμάτια με τυχαία σειρά θα παρατηρήσετε ένα απίστευτο χάος! Τα κομμάτια δεν βγάζουν άκρη, οι μελώδιες δεν κολλάνε, ο δίσκος δε στέκεται.
Αν όμως ακούσετε το δίσκο απο την αρχή μέχρι το τέλος, θα μπείτε σε ένα πραγματικό ταξίδι... τα κομμάτια όντως σε ταξιδεύουν... στην αρχή σε δροσερά βουνά, έπειτα κοντά στη θάλλασα, για να καταλήξουν στο τέλος στο δάσος γύρω από τη φωτιά. Εκπληκτικό! Εγώ τουλάχιστον έτσι ένοιωσα όταν ακουσα το δίσκο ήσυχα.
Και τώρα ορισμένες λεπτομέρειες και παρατηρήσεις... ο δισκος περιέχει αμελητέα ποσότητα οργάνων που ανήκουν και δημιουργούν τον όρο Heavy Metal. Ο δίσκος δεν είναι Metal και σίγουρα δεν έχει κάποια θέση σε κριτικές metal περιοδικού (το γιατί εν τέλει μπήκε είναι άλλο θέμα). Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου ηλεκτρικές κιθάρες και τα τύμπανα είναι πολύ περιορισμένα. Αντίθετα κυριαρχούν φλάουτα, κάθε είδους κρουστά, ακουστικές κιθάρες, πιάνο, διάφορα έγχορδα και παραδοσιακά όργανα.
Εν τέλει έχω να σημειώσω το εξής: Όποιος αρέσκεται μόνο σε συνεχές δίκασο, σολίδια και ταχύτητες, μάλλον δε χρειάζεται αυτό το δίσκο (και ουτε αυτός ενα τέτοιο ακροατή). Το ”The Lick At The End Of An Envelope Yet To Be Opened” χρειάζεται ανοικτό ακροατή, ηρεμία και την επιθυμία του ακροατή να χαθεί μέσα στη μουσική.
Εύγε στα παιδιά γι’ αυτά που μας χάρισαν (τουλάχιστον σε μένα) και ελπίζω αυτό να συνεχίσουν να το κάνουν και να μη σκάσει όπως πολλές αλλες «φούσκες»
9.5
