Ο τραγουδιστής των μεγάλων Symphony X αποφάσισε να ροκάρει και να θυμηθεί τις ρίζες του και τί άκουγε όταν ήταν πιτσιρίκι. Και αυτά που άκουγε ήταν Black Sabbath, Rainbow, Deep Purple, DIO, Led Zeppelin και λίγο Alice In Chains. Τα στοιχεία των συγκροτημάτων αυτών συνθέτουν και τον ήχο του δίσκου.
Υπο το όνομα Russell Allen’s Atomic Soul κυκλοφορεί τον ομότιτλο δίσκο και δείχνει ότι το rock και κυρίως το rock με τις πιο blues καταβολές υπάρχει ακόμα μέσα του. 11 κομμάτια hard rock που όλα παραπέμπουν στις χρυσές εποχές και στα προαναφερθέντα συγκροτήματα. Ο Allen μπορεί να μη φτάνει επίπεδα Symphony X φωνητικά, αλλά στέκεται αρκετά καλά σαν ροκ τραγουδιστής. Κιθάρες, πλήκτρα και μπάσο είναι γραμμένα απο τον ίδιο, ενώ στα τύμπανα δε βρίσκεται ο μεγάλος Rullo των Symphony X όπως θα περίμενε κάποιος, αλλά ο Robert Nelson. Το χεράκι του έχει βάλει και ο Jens Johansson με ένα «σολάκι» στο ομότιτλο τραγούδι και στις κιθάρες υπήρξε λίγη βοήθεια απο τον Brendan Anthony. Η παραγωγή του δίσκου έγινε στο “Dungeon” στούντιο όπου γράφουν και οι Symphony X και είναι καλή γι’ αυτό που παίζει και δίνει ακόμα περισσότερο την αίσθηση άλλων δεκαετιών και άλλων εποχών γενικότερα στο χώρο της μουσικής.
Καλύτερες στιγμές του δίσκου είναι το καθαρό rock ‘n’ roll “Black Out”, το πιο «επικό» “We Will Fly” και το πρώτο κομμάτι που έγραψε γι’ αυτό το δίσκο, το “Voodoo Hand”. Μια προσπάθεια πέρα απο τα συνηθισμένα για τον Allen που γι’ αυτόν έμοιαζε περισσότερο με απωθημένο. Και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει. ΟΚ, πολύ καλύτεροι οι δίσκοι των Symphony X, αλλά και αυτός στέκεται μια χαρά. Καλή προσπάθεια και ευχάριστο στο άκουσμα...
7
