Βλέποντας το αρκετά περίεργο όνομα Adimiron και τον αδύναμο τίτλο Burning Souls, φοβήθηκα ότι θα είχα να κάνω με μια ακόμα κάφρικη ιταλική κυκλοφορία που απλά θα ανακάτευε στοιχεία από όλα τα βάρβαρα είδη του metal και θα έβγαζε ένα εντελώς ενοχλητικό και βαρετό αποτέλεσμα. Διαβάστε το παρακάτω για να δείτε γιατί έκανα λάθος και χάρηκα ιδιαίτερα γι’αυτό…
8 συνθέσεις, εκ των οποίων η πρώτη είναι ένα πολύ ωραίο intro που βέβαια δεν προϊδεάζει και πολύ για το τι θα ακολουθήσει. Αυτό γιατί κινείται σε αρκετά progressive επίπεδα, με ιδέες από κλασσικό heavy metal. Το υπόλοιπο του δίσκου είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάμειξη στοιχείων από τη Σουηδική σκηνή με τρανταχτές εμπνεύσεις από Death μέχρι και Dream Theater και Nevermore. Η παραγωγή και όλα τα συναφή έγινε από την ίδια την μπάντα και είναι αρκετά καλή για αυτό που θέλουν να προσφέρουν οι Ιταλοί. Τα φωνητικά αρκετά δρακουλιάρικα, θυμίζοντας αμέσως τον Pekka Kokko των Φιλανδών Kalmah, πράγμα διόλου άσχημο καθώς ταιριάζουν άριστα. Ο κιθαρίστας δείχνει να λατρεύει τον Schuldiner καθώς τόσο οι συνθέσεις του όσο και το παίξιμό του μοιάζουν πολύ.
Αυτό που κάνει το δίσκο να ξεχωρίζει από το να είναι ένας ακόμα μελωδικός βαρύς δίσκος είναι οι συνεχείς εναλλαγές σε ύφος. Βασικό στοιχείο που επιτρέπει αυτή την ποικιλία είναι η διάρκεια των συνθέσεων η οποία δεν πέφτει κάτω από τα 5μισή λεπτά. Μια παρεξήγηση που ίσως γίνει είναι η σκέψη ότι η ανάμειξη τόσων πολλών στοιχείων να είναι ανούσια και άκαρπη. Απ’ότι διαπίστωσα στο δίσκο, οι 4 Ιταλοί ξέρουν μουσική και έχουν κάνει φοβερές ενορχηστρώσεις, ξέρουν πού να βάλουν τι και δεν δημιουργούν κουραστικό αποτέλεσμα. Τα φωνητικά σπανίζουν γενικά στο δίσκο και έτσι όλα κυλούν αρμονικά στις συνθέσεις.
Δε θα μιλήσω για δυνατότερη στιγμή του δίσκου καθώς και οι 7 είναι πολύ καλές, διαφέροντας μεταξύ τους, γεμίζοντας έτσι το δίσκο με ακουστικό ενδιαφέρον. Αν ήταν να ξεχώριζε κάποια, θα ήταν σίγουρα το Suffering Voices, το μεγαλύτερο κομμάτι του δίσκου, χωρίς πολλά φωνητικά και αρκετά παιχνίδια με το rhythm section του συγκροτήματος.
Πλήρης ικανοποίηση και έκπληξη συνεπώς μετά τις απαραίτητες ακροάσεις. Σίγουρα δεν είναι ο δίσκος που θα κάνει την τρανταχτή διαφορά στο χώρο, αλλά είναι ίσως από τις πιο ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες φέτος όσων αφορά στο Σουηδικό μελωδικό ήχο. Προτιμήστε το σίγουρα αντί για τις αμερικάνικες ψευτο-Σουηδικές κυκλοφορίες που επανειλημμένα έχω κατακρίνει…
7
