Βάζοντας το cd στο στερεοφωνικό και ακούγοντας το, μου δημιούργησε μια ευχάριστη αίσθηση. Γιατί αυτή η μπάντα έχει να δώσει κάτι το διαφορετικό. Αυτό το πολυακουσμένο πλέον “δεν υπάρχει κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό”, όσο κι αν δεν το πιστεύω, έρχεται να διαψευστεί κατηγορηματικά από αυτούς τους Φιλανδούς (ξανά η Φιλανδία!). Progressive, rock, μικρά δείγματα jazz, και δυνατά φωνητικά δίνουν μια ένωση που το λιγότερο που μπορεί να την πεί κάποιος είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Σ’ αρέσουν οι Sentenced; Σ’ αρέσουν οι Pain Of Salvation; Σ’ αρέσουν οι καφρίλες του στυλ Soulfly, Entombed (στο “Break-A-Neck"); Θα σ’ αρέσουν και οι TOC.
Καθαρή παραγωγή που βοηθάει τα μέγιστα το συγκρότημα και ανταποκρίνεται στο στυλ τους. Ικανοποιητικά και τα φωνητικά, έστω και αν σε μερικά σημεία θα χρειαζότανε να ήτανε πιο μπάσα. Και μια διάθεση που "φωνάζει" πειραματικότητα αλλά και χαβαλέ.
Ας ξεκινήσουμε με τις δύο διασκευές που περιέχονται και που για το δικό τους λόγο η κάθε μία τραβούν τη προσοχή. “Smoke On The Water” σε πιο "γκαζιάρικη" και "χύμα" έκδοση ενώ το “Nightcrawler” προσαρμοσμένο πλήρως και με μεγάλη επιτυχία στο ύφος των TOC. Όσον αφορά στα δικά τους δημιουργήματα, κομμάτια όπως τα “The Window”, “Acid Highway”, Gothamburg”, “Blue Lady” και “Bite The Bullet” μόνο αδιάφορα δεν είναι και το καθένα έχει κάτι διαφορετικό να δώσει. Μη μιλήσω για το “Break-A-Neck” όπου έχουμε brutal φωνητικά και ένα φοβερό death metal ρυθμό να κάνει το συγκεκριμένο κομμάτι να ξεχωρίζει μουσικά από το υπόλοιπο δίσκο, αλλά και να είναι μια ευχάριστη παράνθεση.
Έκατσα και έψαξα γι’ αυτούς λίγο και διαπίστωσα με έκπληξη ότι το “Loss Angeles” είναι η τρίτη τους δουλειά. Ακόμα μεγαλύτερη ήταν η έκπληξη όταν συνειδητοποίησα ότι ο πρώτος δίσκος τους (“Menace And Prayer”) ήταν καθαρά Children Of Bodom της παλιάς εποχής και το δεύτερο τους βήμα, το “Pervertigo” ένα μείγμα διαφορετικών ειδών metal, με αρκετά brutal φωνητικά και death στοιχεία. Αυτό μ’ έκανε να δώ ότι η πρόοδος της μπάντας είναι τεράστια από δίσκο σε δίσκο και ότι η επόμενη απόπειρά τους μόνο προβλέψιμη δε μπορεί να είναι.
Επομένως, οι TOC μοιάζουν να ένα από τα πιο ελπιδοφόρα συγκροτήματα στο metal και είναι κρίμα να μη βρούν ανταπόκριση. Όσοι αγαπάτε την πρόοδο του metal η οποία όμως δεν το ξεφτιλίζει, σπεύστε και οι TOC δε θα σας απογοητεύσουν Άλλωστε όλοι οι "μεταλλάδες" δε θέλουμε τη μουσική μας να επιζεί και να διατηρείται και να προχωράει, πάντα θετικά βέβαια; Για να γίνει κάτι τέτοιο, οφείλουμε να βοηθάμε κι εμείς μπάντες όπως οι TOC. Μακάρι να γίνουν μεγάλοι γιατί δείχνουν να το αξίζουν. Αναμένοντας με αγωνία το επόμενο και ακούγοντας ξανά και ξανά το Loss Angeles…
8
