Με τον σημερινό κατακλυσμό από συγκροτήματα διαφορετικών προελεύσεων και μουσικών (;) κατευθύνσεων η επιλογή απέναντι στα ράφια του δισκοπωλείου είναι δύσκολη. Κάτι σας είπα τώρα...Το θέμα είναι ότι αν κανείς θελήσει ξεκολλήσει από τα "δεινοσαυρικά" σχήματα, νιώθει χαμένος απέναντι σε νέα ονόματα. Και εδώ υποτίθεται ότι το όνομα της δισκογραφικής παίζει ένα σημαντικό ρόλο.
Υποτίθεται ότι η InsideOut θα βγάλει καλές prog κυκλοφορίες στην αγορά, η Earache καλές death/thrash και πάει λέγοντας. Από τις μικρές ξέρει κανείς τί να περιμένει. Όταν όμως βλέπεις την στάμπα Nuclear Blast στο οπισθόφυλλο, τί να υποθέσεις; Τουλάχιστον κάτι το ποιοτικό, ό,τι και να είναι αυτό. Με άλλα λόγια, η Nuclear Blast δεν ειδικεύεται σε κάποιο συγκεκριμένο είδος, αλλά γενικώς υπογράφει σοβαρά σχήματα. Ε, τότε λοιπόν, τί δουλειά έχουν οι Γερμανοί Farmer Boys στις τάξεις τις;
Προσωπικά, δεν με ενδιαφέρει τί δουλειά έχουν. Πιο πολύ με ενδιαφέρει ορισμένες εταιρείες να κρατούν το επίπεδο, για να ξέρουμε και τί αγοράζουμε. Ολόκληρη θεωρεία περί "signaling" υπάρχει στις οικονομικές επιστήμες. Τώρα, αν ντε και καλά "είστε ανοιχτόμυαλοι" και αρέσκεστε στην "εξέλιξη του ήχου", ή εν πάσει περιπτώσει, είστε ανεκτικοί απέναντι στο nu-"metal", τότε ας έχετε υπ'όψιν σας τα παρακάτω.
Το σχήμα απαρτίζουν 5 άτομα, και αντίθετα με αυτό που συμβαίνει στη Γερμανική σκηνή γενικά, κανείς δεν έχει προιστορία ή άλλη συνεργασία. Νέο σχήμα λοιπόν, από τη Στουτγάρδη. Ή σχεδόν νέο εφ'όσον πληροφορούμαστε ότι έχουν άλλες τρεις κυκλοφορίες στο ενεργητικό τους. Και κλασσικά, έχουν περιοδεύσει με Marilyn Manson, Rammstein, Killing Joke και φυσικά Metallica…
Το 'The Other Side' με το εξώφυλλο-κινηματογραφική αφίσα, απαρτίζουν 12 συνθέσεις, των οποίων η παραγωγή έχει γίνει από τους ίδιους, ενώ γυαλίστηκε στα Woodhouse Studios. Και λέω "γυαλίστηκε", γιατί ακριβώς αυτό εισπράττει ο ακροατής. Μια γυαλάδα δηλαδή. Μια μίξη μεταξύ Papa Roach και Linkin Park με πιο βαρειές σε σημεία κιθάρες, αλλά και περισσότερη μελωδία στα φωνητικά. Επίσης, οι ρυθμοί δεν είναι πάντοντε "πάνω-κάτω", αν και μην περιμένετε δίκασες.
Γενικά ορισμένες συνθέσεις όπως το "Like Jesus wept" και "Stay like this forever" δεν είναι άσχημες, και θα τις χαρακτήριζα ως AOR/ραδιοφωνικό nu-"metal". Επίσης, οι κιθάρες που και που αφήνουν τα μπουκωμένα κουπλέ και πετάνε κανένα riff της προκοπής, αλλά έχω την αίσθηση ότι οι όποιες ικανότητες (;) των μελών του σχήματος θυσιάζονται στο βωμό της εμπορικότητας (cliché). Και επανερχόμαστε στο ζήτημα που με απασχολεί κυρίως, που δεν είναι ο δίσκος, αλλά η κίνηση της Nuclear Blast να ψάχνει αλλού για πωλήσεις...
4
