Φυσικά και ξανάρχονται στα μέρη μας οι προϊστορικοί σκύλοι των αεροπλάνων και των λεωφορείων –Τρίτη 4 Ιουνίου θα βρίσκονται στο Gagarin (Αθήνα), Τετάρτη 5 του μήνα στο Eightball (Θεσσαλονίκη). Στο μεταξύ, τα βάζουμε κάτω με τον μπασίστα και βοκαλίστα τους Aaron Beam...
Προφανώς και δεν χρειάζεστε νέο άλμπουμ για να πάρετε τους δρόμους… Δεν είναι πιο χαλαρά έτσι, δίχως ν’ ανησυχείτε για την αποδοχή που θα έχει το νέο υλικό;
Κοίτα, έτσι κι αλλιώς δεν ανησυχούμε και τόσο! Απλά γράφουμε τραγούδια που μας αφορούν κι από εκεί και πέρα αφήνουμε το πράμα να πάει μόνο του. Στην προκειμένη, βέβαια, νιώθουμε εκείνη την πίεση που προκύπτει απ’ τη σκουριά του μεγάλου δισκογραφικού διαλείμματος, καθώς για καιρό βρισκόμασταν σε μια ατελείωτη περιοδεία.
Με αφορμή το ντοκιμαντέρ που έχετε ανεβάσει στο σάιτ σας: γιατί το κοινό είναι πάντα καταπληκτικό; Αν δεν ήταν, θα το λέγατε; Θυμάστε περιπτώσεις που δεν…
Ο Whitney, ο οποίος το έφτιαξε, διαθέτοντας την τάση να στέκεται στη θετική πλευρά των πραγμάτων, επέλεξε τις ανάλογες σκηνές. Δεν θα έλεγα πως έχουμε παίξει μπροστά σε χάλια κοινό, απλά μερικές φορές οι από κάτω δεν είναι και τόσο ενεργητικοί…
Μήπως το κοινό είναι ένα πράμα σαν την πίτσα ή ακόμα καλύτερα τη μπύρα; Δηλαδή είναι ακόμα καλό, κι όταν δεν είναι καλό;
Χα! Μ’ αρέσει αυτό! Συμφωνώ, με την έννοια πως, αν χρειάζεσαι πίτσα ή μπύρα για να επιζήσεις, δεν γίνεται να είσαι υπερβολικά κριτικός με την ποιότητά τους… Έτσι δεν είναι; Η μπάντα μας –με την ίδια λογική– χρειάζεται το κοινό…
Είναι αληθές πως το κοινό διαφέρει σημαντικά, ανάλογα με την εκάστοτε τοπική κουλτούρα;
Πιθανώς να προβάλλω στερεότυπα, όμως μερικές φορές έχω την εντύπωση πως ζεστό κλίμα και ζεστό κοινό πάνε παρέα. Όχι ότι είναι πιο ενθουσιώδεις, μα υπάρχει αυτή η τάση για επαφή: θα μας αγκαλιάσουν αντί να μας σφίξουν το χέρι, για παράδειγμα… Βγαίνει άκρη μ’ ό,τι λέω;
Βεβαίως… Αλλά μιας και ο λόγος για στενές επαφές: κλανιές, βρώμα, κούραση, τι είναι χειρότερο στην καθημερινότητα μιας περιοδείας; Παρακαλώ ιεράρχησε και εξηγήσου…
Η κούραση δεν έχει αντίπαλο, γιατί οδηγεί σε ανούσιες συγκρούσεις. Οι κλανιές ακολουθούν γιατί συνήθως ταξιδεύουμε με κλειστά οχήματα άνευ της δυνατότητας ανοίγματος των παραθύρων –κι αυτό είναι σκληρό, πολύ σκληρό! Η δε βρωμιά είναι μέρος της καθημερινότητάς μου, συνεπώς δεν την προσέχω καν...
Λοιπόν, ηχογραφείτε για να περιοδεύετε ή περιοδεύετε για να ηχογραφείτε;
Ειλικρινά, τα αντιλαμβανόμασταν ως εντελώς ξεχωριστές εμπειρίες. Μπαίναμε στο στούντιο μόλις είχαμε τον κατάλληλο αριθμό τραγουδιών. Δηλαδή ακόμα ξεχωριστά παραμένουν, αν και σήμερα η απάντηση είναι πως ηχογραφούμε για να περιοδεύσουμε, καθώς αυτή τη στιγμή ηχογραφούμε πριν πάρουμε πάλι τους δρόμους. Χμ, τελικά η απάντηση μάλλον είναι ηχογραφούμε και μετά περιοδεύουμε...
Με πρόλαβες… Λεπτομέρειες για το επερχόμενο άλμπουμ;
Ακούω τα μάστερ αυτή τη στιγμή. Τελειώνουμε μέχρι την επόμενη βδομάδα (σ.σ.: την τρέχουσα δηλαδή). Θα βγει στη Relapse, αν δεν κάνω λάθος κάπου στα μέσα του Οκτώβρη.
Είναι πιο sludge, πιο doom, πιο stoner, πιο μπλα μπλα μπλα; Πώς το νιώθεις εσύ;
Νομίζω πως είναι πιο ζωντανό και άμεσο. Τα τραγούδια είναι σχετικά μικρά – μόνο τρία καβατζάρουν το τετράλεπτο. Μόλις ξεκινήσαμε είχα την εντύπωση πως θα έβγαινε σούπερ αργό και sludge. Στην πορεία συνέβη το ακριβώς αντίθετο…
Αν περνάγατε έναν χρόνο ακούγοντας μόνο ABBA και Chic, θα φαινόταν στη μουσική σας;
Φυσικά! Οτιδήποτε ακούς βρίσκει έναν τρόπο να χωθεί μέσα σου, πόσο μάλλον… Πάλι χέβι και σκότος θα βγαίναμε, αλλά αυτά τα μελωδικά στοιχεία θα έβρισκαν τον τρόπο τους. Τώρα που το λες, η φωνητική γραμμή του “Wires” είναι εμπνευσμένη από ένα τραγούδι της Christina Aguilera, αν και δεν υπάρχει περίπτωση να το καταλάβεις ακόμα κι αν τα αντιπαραβάλλεις...
Συνάντησες ποτέ μέταλ οπαδό που να δηλώσει δημόσια πως έχει βαρεθεί τους Black Sabbath;
Είμαι σίγουρος ότι έχω συναντήσει έναν, αλλά κατά πάσα πιθανότητα ψαχνόταν να προβοκάρει. Προσωπικά το βρίσκω εξαιρετικά δύσκολο. Αλλά και πάλι, ξέρω ανθρώπους που στ’ αλήθεια μισούν τους Beatles, κάτι που βρίσκω εξίσου τρελό. Απ’ την άλλη η μουσική είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό.
Τι ακριβώς είναι το Air Guitar Battle for World Domination; Τι χρειάζεσαι για να συμμετάσχεις και τι για να κερδίσεις;
Μιλάμε για πραγματική μάχη με φανταστικές εξάχορδες, την οποία διοργανώσαμε εδώ στο Πόρτλαντ. Ο νικητής έφυγε με χίλια δολάρια στην τσέπη και πρωταγωνιστική παρουσία στο βίντεο του “Hank Is Dead”, ό,τι πιο κοντινό μπορούσαμε να προσφέρουμε δηλαδή στην παγκόσμια κυριαρχία.
Τι θα λέγατε για άλλον έναν γύρο στην Αθήνα; Τι αναμένετε απ’ το σόου της ερχόμενης εβδομάδας;
Γιατί όχι! Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι με όρους προσδοκιών, αν και την πρώτη φορά η Αθήνα μας πήρε τα μυαλά. Ήταν η πρώτη φορά που ακούσαμε γηπεδικού τύπου συνθήματα ανάμεσα στα τραγούδια. Ήταν επίσης η πρώτη φορά που έπιασα κάποιον να τραγουδάει τους στίχους του “Prehistoric Dog”. Η Αθήνα πάντα θα είναι λοιπόν μια ιδιαίτερη περίσταση για μένα.
{youtube}rpOCoMGNJfA{/youtube}
