Υποψήφια για 10 βραβεία BAFTA (κερδίζοντας 4 από αυτά) και 9 Oscar, ανάμεσα στα οποία αυτά για την παραγωγή, τη σκηνοθεσία και το σενάριο του Martin McDonagh, αλλά και για τις τέσσερις ερμηνείες των Colin Farrell, Brendan Gleeson, Kerry Condon και του φοβερού newbie Barry Keoghan, Τα Πνεύματα του Ινισέριν τιμήθηκαν από τις Χρυσές Σφαίρες και το Φεστιβάλ Βενετίας, κερδίζοντας εκεί το μεγαλύτερο υποκριτικό φαβορί της χρονιάς, τον Brendan Fraser. Υποψηφιότητες και βραβεύσεις επάξιες, για ένα φιλμ που με απόλυτη μαεστρία και αδιαμφισβήτητη φωτογραφική δεξιοτεχνία, όχι απλά κατάφερε να ταξιδέψει όσους το απόλαυσαν στο απόκοσμο τοπίο της Ιρλανδικής εξοχής, αλλά να προκαλέσει έντονη συγκίνηση από εκεί που κανείς δεν το περίμενε, αφηγούμενο μια ιστορία βγαλμένη σαν από την εργογραφία του Beckett. Όχι τυχαία, αν σκεφτεί κανείς πως ο McDonagh υπήρξε αρχικά επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας που ξέρει πολύ καλά πώς να δημιουργεί χαρακτήρες σαν να ξεπήδησαν από το σανίδι για να κατακτήσουν τη μεγάλη οθόνη. Έπειτα από την άκρως επιτυχημένη πορεία τους στις διεθνείς και εγχώριες κινηματογραφικές αίθουσες, αλλά και έχοντας ήδη χριστεί ως η καλύτερη ταινία του 2022 για το Avopolis, τα Πνεύματα του Ινισέριν είναι πλέον έτοιμα να προστεθούν στην πλατφόρμα του Disney+ στις 12 Απριλίου, just in time για τις διακοπές του Πάσχα.
Η ιστορία στα Πνεύματα του Ινισέριν ξεκινά σε ένα απόμερο φανταστικό νησί της Ιρλανδίας – έναν μη τόπο, μιας που στην πραγματικότητα εκεί δεν συμβαίνει ποτέ τίποτα – σχεδόν 100 χρόνια πριν. Εκεί, δυο μέχρι πρότινος καρδιακοί φίλοι θα βρεθούν σε ένα πρωτόγνωρο αδιέξοδο όταν ο ένας αποφασίζει εντελώς ξαφνικά να διακόψει τη φιλία τους, κάνοντας αυτό που θα χαρακτηρίζαμε σήμερα μέσα από το νεολογισμό του ghosting. Αυτό το ανεξήγητο ghosting από την πλευρά του καλλιεργημένου μουσικού και διανοούμενου για τα δεδομένα της εποχής Colm (Brendan Gleeson) δεν πρόκειται να γίνει ωστόσο αποδεκτό από τον soft, αφελή, λαϊκό και βαρετό, σύμφωνα με τον πρώτο, Pádraic, ο οποίος θα κάνει τα πάντα για να αποκαταστήσει την φιλία τους.
Η απόφαση όμως του Colm να μην ξανασπαταλήσει τον πολύτιμο [sic] χρόνο του στον πληκτικό Pádraic είναι τόσο αμετάβλητη, που ο ίδιος θα ξεκινήσει μια σειρά από παράλογες ενέργειες απόδειξής της, που φτάνουν σε επίπεδα gore ακρωτηριασμών των δαχτύλων του.
Αυτό το σχήμα παραλογισμού από την πλευρά του Colm αποτελεί και το προφανές εύρημα του McDonagh ώστε να σχολιάσει – περιορισμένα και εντελώς in your face, ομολογουμένως – μέσα από τα Πνεύματα του Ινισέριν, το παράλογο του εμφυλίου πολέμου, που θα έπληττε την ιρλανδική κοινωνία από εκείνη την περίοδο μέχρι και μόλις πριν από λίγα χρόνια.
Τους χαρακτήρες της ταινίας συμπληρώνουν η Kerry Condon, που ερμηνεύει την εγκλωβισμένη στην ασφυκτική καθημερινότητα του Ινισέριν αδερφή του Pádraic, αλλά και ο Barry Keoghan (που γνωρίσαμε μέσα από τον Θάνατο του Ιερού Ελαφιού του Γιώργου Λάνθιμου), ο οποίος και είναι ο χαζούλης γιος του αστυνομικού του νησιού, που εμφανίζεται να υποτιμάται από κάθε έναν κάτοικό του, μα κυριότερα από τον πατέρα του.
Τα Πνεύματα του Ινισέριν που δίνουν τον τίτλο στην ταινία δεν είναι άλλο από τον τίτλο του κομματιού που ο Colm προσπαθεί να τελειοποιήσει στο βιολί (γι’ αυτό και δεν έχει χρόνο για τον βαρετό Pádraic), μιας που στόχος του είναι να αφήσει μια σπουδαία πολιτιστική παρακαταθήκη για τον τόπο του πριν αυτός φύγει από τη ζωή και με κάθε κόστος. Τίτλος που μάλλον χάνεται υπό μία έννοια στην ελληνική μετάφραση της ταινίας, μιας που τα περίφημα «banshees» της ιρλανδικής παράδοσης δεν ήταν απλά πνεύματα, αλλά αυτά που προμήνυαν τη μοναδική αναπόδραστη αλήθεια στη ζωή: τον θάνατο.
Οι δύο όψεις του νομίσματος του εμφυλίου βρίσκουν την προσωποποίησή τους μέσα από του χαρακτήρες των Colm και Pádraic, με τον πρώτο να βάζει το παράλογο «καθήκον» ως προτεραιότητά του και τον δεύτερο να μην αποδέχεται πώς είναι δυνατόν μια μέχρι πρότινος ιδανική ζωή και φιλία να συντρίβεται για ανούσια αφορμή.
Colin Farrell και Brendan Gleeson συναντώνται μετά από σχεδόν 15 χρόνια από τη δημιουργία της επικής Αποστολής στη Μπριζ, με έναν McDonagh πιο ώριμο από ποτέ να τους σκηνοθετεί εκ νέου σε ένα φιλμ θεατρικής φύσης, σπαρταριστών διαλόγων, συγκίνησης που τρυπώνει στις πιο αναπάντεχες σκηνές και με χαρακτήρες ταιριαστά ετερόκλητους που δημιουργούν το τέλειο σύνολο. Διαθέτοντας έναν ποιητικό ρυθμό και αισθητική που ανεβάζει το συνολικό αποτέλεσμα, η ταινία καταφέρνει να παρακάμψει αριστοτεχνικά ακόμη και τα ίδια τα ελαττώματά της – την προφανή έλλειψη σχολιασμού της συνθήκης ψυχικής ασθένειας που ο Colm είναι πρόδηλο πως βιώνει, αλλά και μια επιφανειακή τελικά ανάγνωση του ιρλανδικού εμφυλίου, που σίγουρα δεν είναι αποτέλεσμα μόνο του «παραλόγου».
Η ενδοοικογενειακή βία, η προτεσταντική ηθική και η δύναμη του αλκοόλ ως συνδετικού κρίκου μιας απομονωμένης κοινωνίας είναι εκείνα τα στοιχεία της ταινίας που σχολιάζουν τη διαμόρφωση του ιρλανδικού κράτους, σε έναν ανέλπιστο συνδυασμό που παντρεύει τόσο το υπαρξιακό δράμα, όσο και τη φολκλόρ κωμωδία που πραγματεύεται και την ανθρώπινη ματαιοδοξία, στο ύφος των αδελφών Coen.
Μελαγχολικά επώδυνη, αλλά και γνήσια αστεία, η ταινία αποτελεί το κινηματογραφικό must της περιόδου, αλλά και την καλύτερη επιστροφή που θα μπορούσε ο Martin McDonagh να πετύχει, μισή δεκαετία μετά τις Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι.
Το trailer της ταινίας:
Η ταινία της Searchlight Pictures, «Τα Πνεύματα του Ινισέριν», θα είναι διαθέσιμη από τις 12 Απριλίου στο Disney+. Μάθετε περισσότερα στο www.disneyplus.com
Διαβάστε επίσης: Sláinte! 10 + 1 αγαπημένες ταινίες για την Ιρλανδία
