Οι VALIENT THORR ή αλλιώς wannabe hard “Stooges”, τελικά δε μας λένε την ιστορία τους, παρά μόνον μας τρίζουν τα δόντια τους, ή για να ακριβολογώ μας τινάζουν τα μούσια τους. Λες και οι SEX PISTOLS κόπηκαν στην ίδια τάξη από απουσίες και οι γονείς τους για τιμωρία δεν τους έκαναν “birthday party”. Αντικειμενικά μιλώντας, ίσως οι οπαδοί του hard rock ή του nu-punk κινήματος βρουν κάποιο ενδιαφέρον στον ήχο τους. Εγώ πάλι, κουμπάρε, υποκειμενικά μιλώντας, πιστεύω ότι TUXEDOMOON μες στο καταμεσήμερο μονοήμερης σχολικής εκδρομής είναι σαν απεργία πείνας μέσα στο κρύο σε αντίσκηνο δίπλα στον Μπαϊρακτάρη. Βεβαιωμένη αποτυχία. Μου μύρισε doner ή περιμένω παιδί; Είναι και οι μέρες γκαστρωμένες λένε, κάτι θα φέρουν… Πώς να είσαι σίγουρος λοιπόν;

Χαραλάμπης Τ.

Απάντηση
Μου έδωσες τρομερή πάσα. Κουμπάρε, οι VALΙΕNT THORR και το νέο τους album “Stranger”, είναι κάτι σαν το ακόλουθο σκηνικό: Μια παρέα “εναλλακτικών” αριστερών κάνουν απεργία πείνας, για την καταπάτηση των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης της Γουατεμάλας, έξω από τον Μπαϊρακτάρη ακούγοντας Bob Dylan. Μέσα στον Μπαϊρακτάρη το group μαζί με τους φίλους του (είμαι και εγώ εκεί...) έχουν ήδη τσακίσει από 10 μερίδες γύρο, ενώ μπουκάλες φτηνή μπύρα πάνε κ'έρχονται. Μούσια που ζέχνουν αλκοόλ, συγχορδία ρεψιμάτων, άσχημες γκόμενες και το “Without Hope, Without Fear” στη διαπασών. Αλητεία...

Αλέξανδρος Τοπιντζής