Ο κουμπάρος πήγε να με μπερδέψει. Σου λέει, ο “χαζο-κάφρος” θα δει τίτλους, όπως “I Saw The Dead” και “The Meaning Of The Ritual” και θα τσιμπήσει. Μετά τα πρώτα “αρπίσματα” (η λέξη riff για τους “χωριάτες” είναι άγνωστη) αντιλήφθηκα ότι θα έπρεπε να πάω να φτιάξω κανένα καφεδάκι, για να αντέξω τις ακροάσεις. Η καφεΐνη, παρέα με την αδιαμφισβήτητη ποιότητα των συνθέσεων, πιάνουν τόπο και η ώρα περνάει ευχάριστα. Δεν είναι και ANATHEMA, αλλά εντάξει...τα χωριατάκια το “κοιμίζουν το μωρό”, το “ρίχνουν το γκομενάκι”, το “μουσκεύουν το παξιμάδι”...Εάν την βρίσκετε με Neil Young (που μόνο young δεν είναι πλέον...) τότε σχεδόν βέβαια θα “λυγίσετε” στον άκρατο λυρισμό του “Becoming A Jackal”.

Aλέξανδρος Τοπιντζής


Απάντηση:
Να σας πω την αλήθεια, περίμενα ο φίλτατος κουμπάρος, λόγω του ονόματος του group, ήτοι “villagers”, να δράξει της ευκαιρίας και να κάνει χρήση του καυστικού του humor, γράφοντας αράδες νεογνά αστεία βουκολικού χαρακτήρος, τύπου «το τσιγγελώνει ο βλάχος το μουστάκι», «την αρμέγει χαρωπά την αγελάδα» κ.λπ. Πιθανότατα, για καλή τύχη όλων μας, πρόσθεσε δυο τρεις στάλες irish whiskey στον καφέ του και κατάφερε να κολυμπήσει, ή μάλλον να επιπλεύσει, λόγω απουσίας riff-κυμμάτων, στα νερά του νεαρού Iρλανδού Conor J. O'Brien, ενός από τους πιο συναισθηματικά μεταδοτικούς ερμηνευτές και χαρισματικούς τραγουδοποιούς των καιρών μας. Χωρίς μουσικούς ζογκλερισμούς και στιχουργικές φαμφάρες, συνθέσεις όπως το “I Saw the Dead”, “Home” και φυσικά το ομότιτλο, σε μαγνητίζουν και τελικά σε κατασπαράσσουν σαν σειρήνες.

Χαραλάμπης Τ.