Το 1978 ήταν μια χρονιά δίχως στούντιο LP,αλλά με πολλές περιοδείες που οδήγησε στην κυκλοφορία του live-LP "Some Enchanted Evening" από το ομώνυμο tour. Ένα πιο δυνατό live από το προηγούμενο αλλά με λιγότερα κομματια. Μεσα σε αυτά ήταν και πάλι δυο πολύ καλές διασκευες. Το "We Gotta Get Out Of This Place" των ANIMALS και το "Kick Out The Jams" των MC5.

Η επόμενη χρόνια (1979) σήμανε μεγάλες αλλαγές (και καθοριστικές) για το συγκρότημα. Θέλοντας να συνεχίσουν το κάπως πιο εμπορικό ροκ τους προσλαμβάνουν τον Tom Werman για παραγωγό στη θέση του Pearlman και κυκλοφορούν το "Mirrors" το οποίο χαρακτηρίστηκε, περιπεκτικά, ως "errors" από τους fans. Αν και το album αυτό δεν είναι καθόλου άσχημο, δείχνει όμως ότι οι Καλτ έχουν παρατήσει τους μουσικούς δρόμους του παρελθόντος που τους έκαναν μοναδικούς. Σαν συνέπεια αυτού έχασαν πολλούς οπαδούς τους. Κυριότερος λόγος για αυτό ήταν ότι δεν "άντεξαν" την κυκλοφορία τριών συνεχόμενων στούντιο album στο ίδιο, περιοριστικό ομολογουμένως στυλ. Παρόλα αυτά έκαναν μεγάλη περιοδεία (...όπως πάντα άλλωστε) ενώ πέρασαν και από την Ιαπωνία.

Με το έμπα, όμως, της νέας δεκαετίας κατάφεραν και έσωσαν την κατάσταση. Προσλαμβάνουν τον πασίγνωστο παραγωγό Martin Birch κι επανέρχονται στο γνώριμο τους στυλ, με ένα πιο "φρέσκο" ήχο στα πρότυπα της νέας Βρετανικής σκηνής εμπλουτισμένο με τους γνωστούς μυστηριακούς ήχους και θέματα των Καλτ ,φυσικά. Αποτέλεσμα;;;

Το "Cultosaurus Erectus", ίσως το καλύτερο album της νέας εποχής τους. Τα κομμάτια που περιλαμβάνει θεωρούνται ακόμα hard rock ύμνοι: “Black Blade”, “Monsters”, “The Marshall Plan”, “Lips In the Hills”, “Deadline” κλπ. Κανουν μια μεγάλη τουρνέ στην Αμερική με τους BLACK SABBATH ως support group ("Black 'n Blue" tour) που κυκλοφόρησε και σε video.

Στο τέλος της χρονιάς τους προτείνουν να γράψουν κομμάτια για το soundtrack της ταινίας “Heavy Metal”. Αυτοί αφού βλέπουν την ταινία γραφούν 3 κομμάτια επηρεασμένοι απ'αυτην, όμως οι παραγωγοί διαλέγουν το τέταρτο (???) ("Veteran of the Psychic Wars"). Tα κομμάτια αυτά συν κάποια άλλα θα προστεθούν στο υλικό του LP "Fire of unknown origin" (1981). Eνα πάρα πολύ καλό LP, στα επίπεδα του προηγούμενου, με τον Martin Birch στην παραγωγή ξανά.

Όμως στο Ευρωπαικό tour που ακολούθησε έχουμε αρνητικά για την πορεία της μπάντας γεγονότα. Ο Albert Bouchard φέρνει μαζί του μια φίλη του από την Αμερική (…αν και δεν του το επέτρεψαν) και σε μια συναυλία αργεί να έρθει. Αναγκαστικά εμφανίζεται ως drummer για τα πρώτα 30' ο διευθυντής φωτισμού του γκρουπ, Rick Downey. Ο Αlbert παίρνει τη θέση του μετά για το υπόλοιπο show, όμως στο τέλος γίνεται το έλα να δεις. Λες κι ο διάολος έβαλε το χέρι του μετά από 1-2 μέρες νοικιάζει ένα αμάξι και του χαλάει στο δρόμο και ξαναπαθαίνει το ίδιο, οπότε τον περιμένουν με τα εισιτήρια στο χέρι και τον διώχνουν από το συγκρότημα κρατώντας ως μόνιμο drummer τον Rick. Εντωμεταξύ εμφανίζονται ως τρίτο όνομα στο Donnigton στο Monsters of Rock εκείνης της χρονιάς και στη Γερμανία με τους Motorhead, Iron Maiden, Blackfoot κ.α.