Λίγες μέρες πριν την εμφάνισή τους, παρέα με τους Witchcraft, οι Mahakala δια στόματος Δημήτρη Κότση (φωνητικά, μπάσο) αφηγούνται στο Avopolis.Metal την δικιά τους heavy metal ιστορία, μετά την κυκλοφορία του πρώτου τους album, με τίτλο “Devil's Music”.
Έχει περάσει αρκετός καιρός από την κυκλοφορία του “Devil's Music”, οπότε πιστεύω είσαι σε θέση να μας δώσεις εικόνα από το feedback που έχετε, για την πρώτη σας full length δουλειά.
Ναι, σίγουρα. Πλέον μπορούμε να πούμε ότι το άλμπουμ τα έχει πάει πολύ καλά. Έχουμε σε τεράστια πλειοψηφία υψηλές βαθμολογίες και θετικές κριτικές, ενώ και στον “δρόμο”, μετά από αρκετά live, ακούμε πλέον μόνο καλά λόγια. Παρότι το υλικό του άλμπουμ, είναι ουσιαστικά rock'n'roll - metal, το χτίσαμε να ακούγεται πιο “δύσκολο”, άρα δεν πιάσαμε όλο το κοινό που ουσιαστικά γουστάρει αυτόν τον ήχο. Αλλά, γενικά, είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι από την ανταπόκριση.
Η occult θεματολογία, την χρονική περίοδο που τώρα διανύουμε έχει συνδεθεί με την 60's – 70's rock σκηνή. Πιστεύεις ότι το γεγονός ότι το άλμπουμ σας προωθήθηκε (δικαίως) ως κομμάτι αυτής της “ακμάζουσας” σκηνής, ενώ ηχητικά κινείται πιο κοντά στο doom/heavy rock χώρο, σας έκανε καλό ή κακό;
Μας έκανε περισσότερο κακό, αλλά δεν έγινε στα πλαίσια “τουριστικής” προώθησης. Ουσιαστικά εμείς παίζουμε απλό metal, με κάποιες rock επιρροές, ενσωματώνοντας τόσο μουσικά, όσο και εικαστικά, πολλά evil στοιχεία που βρίσκουμε στην metal σκηνή των 80's. Αυτή η τάση προϋπάρχει στις τάξεις του γκρουπ ήδη από το 2009, που κυκλοφορήσαμε το EP “Pact With The Devil”, οπότε καταλαβαίνεις ότι απλά συνέπεσε η πρώτη κυκλοφορία μας, με αυτό το κύμα, με το οποίο δεν υπάρχει συνάφεια, πέρα από την θεματολογία.
Ορμώμενος από τα ετερόκλητα line up στα οποία συμμετέχετε, στα live σας και μιας και υπάρχει ένας ανεπανάληπτος “μεταλλικός” οργασμός στην Ελλάδα, θα ήθελα να μου κατατάξεις τους Mahakala, σε μια σκηνή που, πιθανώς, πιστεύεις ότι ανήκει το γκρουπ.
Νομίζω, ότι πέρα από τις πάγιες κατηγορίες που συναντάμε στον σκληρό ήχο (death, black, thrash κτλ), τις οποίες και ασπάζομαι γιατί βοηθούν να καταλαβαινόμαστε εμείς οι μεταλλάδες, υπάρχουν και άλλου είδους κατηγοριοποιήσεις, που έχουν να κάνουν με το κίνητρο των συγκροτημάτων, με το εάν έχουν τσαγανό ή είναι πραγματικά αληθινοί σε αυτό που κάνουν. Εμείς, πιστεύω ότι ανήκουμε στην σκηνή που ασπάζεται το δόγμα “μουσική για την μουσική” και τίποτα παράπλευρο από αυτό. Με όποιο γκρουπ γουστάρει να υπάρχει για την μουσική, εμείς χαιρόμαστε να παίζουμε δίπλα του. Όσο ταιριάζουμε με τους Rotting Christ, που κάναμε και μια περιοδεία μαζί τους στην επαρχία, άλλο τόσο ταιριάζουμε με τους Dream Long Dead ή τους Tardive Dyskinesia, που θεωρώ όλα τους γκρουπ που πιστεύουν πολύ σε αυτό που κάνουν.
Μέσα στο καλοκαίρι εμφανιστήκατε και στην σκηνή του Rockwave. Ποιες οι εντυπώσεις σου από την διοργάνωση και την απήχηση που είχε;
Η διοργάνωση - στο επίπεδο τουλάχιστον που μπορέσαμε εμείς να την αντιληφθούμε - ήταν άψογη. Είχαμε το backline που ζητήσαμε και οι διοργανωτές μας σεβάστηκαν και μας πρόσεξαν ως και την παραμικρή λεπτομέρεια. Τώρα το αν η χαμηλή απήχηση του κόσμου - που μάλιστα πολυσυζητήθηκε - έγκειται σε ελλιπή διαφήμιση, σε λάθη στο «στήσιμο» του billing ή ό,τι άλλο ακούστηκε, δεν είναι κάτι που θα το κρίνουμε εμείς. Ο κόσμος δίνει τα ωραία του λεφτά για να πηγαίνει στα live και είναι αυστηρός κριτής τέτοιων καταστάσεων, ειδικά τα τελευταία χρόνια που η γκρίνια έχει ενταθεί λόγω «κρίσης».
Πιστεύεις σας βοήθησε το live σας σε ένα τέτοιο περιβάλλον;
Τώρα που έχουμε κάνει μια καινούρια αρχή ως μπάντα και προσπαθούμε να διαμορφώσουμε την μουσική και ιδιοσυγκρασιακή μας ταυτότητα, κάθε εμπειρία είναι χρήσιμη και ευπρόσδεκτη. Παίξαμε σε 30-40 άτομα, σύμφωνοι. Τα «σκατά» όμως που τρως σε μία τέτοια διαδικασία προσπάθειας, είναι σαν τις παιδικές αρρώστιες. Αποκτάμε αντισώματα ώστε στο μέλλον να έχουμε ανοσία σε αυτές. Άσε που περάσαμε και γαμώ με τους φίλους μας από τα υπόλοιπα σχήματα, όπως γίνεται σε όλα τα live, ανεβήκαμε σε ένα μεγάλο stage ανοιχτού festival (κάτι που δεν είχε ξαναγίνει στα χρόνια ύπαρξής μας) και βέβαια μοιραστήκαμε την σκηνή με τους τεράστιους Dead Can Dance, έστω και παίζοντας με 12 ώρες διαφορά μεταξύ μας.
Έχετε κυριολεκτικά οργώσει την Ελλάδα, με πολλά συνεχόμενα live. Πιστεύεις ότι έχετε την δυναμική να το προσπαθήσετε και έξω;
Να μην γελιόμαστε. Θεωρούμε τους εαυτούς μας νέους στο “κουρμπέτι”, μιας και σχετικά πρόσφατα προσεγγίσαμε τους Mahakala από μια πιο επαγγελματική σκοπιά. Αυτό συνεπάγεται ότι το άλμπουμ έπρεπε να στηριχθεί με πάρα πολλά live που θα κάνουν οικείο το υλικό στο κοινό. Ακόμα είμαστε σε φάση που ψαχνόμαστε και παραμένουμε ανοιχτοί σε κάθε πρόταση.
Το επικείμενο live σας με Witchcraft, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να παίξετε μπροστά σε φιλικό προς εσάς κοινό. Σκέφτεστε την ιδέα να κάνετε ακουστικές εκτελέσεις κομματιών σας, για να ακούγεστε ακόμα πιο retro;
Ακουστικές εκτελέσεις; Χαχαχα! Είσαι τρελός; Είναι σαν να βάζεις ξυλοκόπους να κεντήσουν σεμεδάκια! Πέραν της πλάκας, κάτι τέτοιο θα είχε πολύ ενδιαφέρον - για εμάς τουλάχιστον - αλλά δεν είναι στις άμεσες σκέψεις μας. Αυτό που ζητάμε από την ευκαιρία που μας δίνεται με την συμμετοχή μας στα δύο gigs με τους τεράστιους Witchcraft, είναι να παρουσιάσουμε το υλικό του “Devil’s Music” σε κάποιο κόσμο που δεν το έχει ακόμα ακούσει και - φυσικά - να περάσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα πάνω και κάτω από την σκηνή. Heavy metal!
