Μπορεί η τρέλα να μην πηγαίνει στα βουνά, πάει όμως μέχρι τη Δανία και επηρεάζει θετικά πολλούς που γεννιούνται εκεί. Το Avopolis Metal και ο συντάκτης του Χρήστος Δουλγεράκης ταξίδεψαν μέχρι τη μακρινή Σουηδία για τη συναυλία των Δανών D-A-D και δεν άφησαν την ευκαιρία για μία συνέντευξη με τον μπασίστα τους και ιδρυτή του συγκροτήματος, Stig Pedersen, να πάει χαμένη. Με την τρέλα του, τον αυθορμητισμό και την προσωπικότητά του μας κέρδισε, μας αποκάλυψε πολλά μυστικά από το παρόν, το παρελθόν, αλλά και το μέλλον της μπάντας και μας έκανε να νιώσουμε περισσότερο φίλοι απέναντί του, παρά δημοσιογράφοι. Αν μη τι άλλο, λίγη ώρα με τον θεότρελο Stig, σου δίνει μία γεύση των όσων συμβαίνουν στη Disneyland μετά το κλείσιμό της και των όσων γυρίζουν στο θεόμουρλο κεφάλι του. Ελπίζουμε να την απολαύσετε όσο και εμείς!

Γεια σου Stig! Χαίρομαι που σε γνωρίζω. Χαιρετίσματα από την Ελλάδα και το Avopolis Metal!

Stig Pedersen: Γεια σου και σένα! Χαιρετίσματα και στην Ελλάδα. Είναι φανταστικό να έρχεται κάποιος από τόσο μακριά και να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη.

Πρώτα απ’ όλα, πες μου πως νιώθεις για το νέο album που κυκλοφορήσατε τον περασμένο Νοέμβριο. Αυτό που είναι δύσκολο να το προφέρεις, το ‘’DIC.NII.LAN.DAFT.ERD.ARK’’.

S: Είναι απλά το όνομά μας, Disneyland After Dark (D-A-D). Ο λόγος για τον οποίο το έχουμε γράψει έτσι είναι για να μην έχουμε πάλι νομικά προβλήματα με την ίδια την Disneyland. Αυτό έχει συμβεί και στο παρελθόν, αλλά δεν θέλουμε να ξανασυμβεί. Έτσι, πιστεύω ότι οι hardcore fans ξέρουν τι αντιπροσωπεύει ο τίτλος και οι καινούριοι θα μάθουν σύντομα, επειδή έχουμε μόνο έξυπνους fans. (Γέλια!!)

Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη ερμηνεία στον τρόπο με τον οποίο είναι χωρισμένα τα γράμματα; Είναι οι τελείες τοποθετημένες σκόπιμα έτσι ή είναι απλά τυχαίο;

S: Όχι, δεν υπάρχει κάποιο σατανικό μήνυμα! (Πάλι γέλια και από τις δύο πλευρές τώρα!) Ούτε σαν να παίρνεις ένα album των JUDAS PRIEST και να το αναπαράγεις ανάποδα! Είναι απλά ένας περίεργος τρόπος που βρήκαμε για να γράψουμε το original όνομά μας, χωρίς να έχουμε προβλήματα με μηνύσεις.

Μπορείς να μας πεις μερικά πράγματα για την πρόοδο των ηχογραφήσεων και πως γεννήθηκε η ιδέα γι’ αυτό το album; Θα άλλαζες τίποτα αν είχες την ευκαιρία τώρα;

S: Γράφουμε και οι τέσσερις τα κομμάτια, οπότε πολλές φορές περνάμε 2 ή και 3 χρόνια στο studio μας συνθέτοντας κομμάτια και μετά επιλέγουμε 12-15 από αυτά που πιστεύουμε ότι ταιριάζουν και είναι σχετικά μεταξύ τους. Μετά μπαίνουμε για ηχογράφηση για περίπου ένα χρόνο. Αυτή τη φορά αυτή η δουλειά ξεκίνησε στη Φρανκφούρτη και τα υπόλοιπα έγιναν στη Δανία, όπου γίνεται και τις περισσότερες φορές, χωρίς να είμαστε πάντα ικανοποιημένοι. Έχουμε δοκιμάσει όλα τα studio στη Δανία και έτσι αυτή τη φορά είπαμε να ξεκινήσουμε από τη Φρανκφούρτη. Άλλες φορές έχουμε πάει και στον Καναδά ή στις Η.Π.Α. και αυτό κάποτε ήταν συναρπαστικό. Τώρα με την οικονομική κρίση οι περισσότερες εταιρίες είναι πιο φτωχές, αλλά ήμασταν τυχεροί που η εταιρία στη Γερμανία είχε ένα πολύ ωραίο studio που μπορέσαμε να χρησιμοποιήσουμε.

Έχω ακούσει αυτό το δίσκο πολλές φορές τους τελευταίους 4 μήνες και νομίζω πως το αγαπημένο μου κομμάτι είναι το ‘’We All Fall Down’’. Ποιο είναι όμως το δικό σου αγαπημένο;

S: Το αγαπημένο μου είναι το ‘’Last Time In Neverland’’. Πιστεύω ότι έχει πολύ ωραία μπασογραμμή. Είναι πολύ ωραίο να το αποδίδεις ζωντανά.

Και το αγαπημένο σου D-A-D album και γιατί; Θα είναι πολύ δύσκολο να επιλέξεις από 11 πολύ καλές κυκλοφορίες.

S: Μου αρέσει πολύ το καινούριο album, αλλά το αγαπημένο μου είναι το ‘’Everything Glows’’ (2000) που είναι και ο δίσκος που ο Laust (Sonne, drums) ήρθε στο συγκρότημα. Ήταν σαν την αρχή μιας νέας εποχής, ενός νέου ξεκινήματος.

Ας μιλήσουμε τώρα για σένα ως άνθρωπο και ως μουσικό. Γεννήθηκες σε ένα μικρό νησί έξω από την Κοπεγχάγη και σου άρεσε να παίζεις μουσική από πολύ μικρός. Φαίνεται ότι βρήκες το δρόμο σου αρκετά γρήγορα ιδρύοντας τους D-A-D το 1982. Ήταν εύκολο να δεις το καλύτερο για σένα τόσο μικρός ή ήταν απλά θέμα καλού timing;

S: Πάντα ήθελα να παίζω μουσική και το συγκρότημα ιδρύθηκε την εποχή που λεγόταν ότι το punk πέθανε. Είχα μια punk μπάντα, όμως διαλύθηκε και σκέφτηκα ότι κάτι καινούριο πρέπει να γίνει. Έτσι ίδρυσα τους D-A-D σαν αντίδραση στο τότε punk που γινόταν πιο σκοτεινό και gothic. Αποφασίσαμε να παίζουμε κάτι σαν country punk που ήταν πολύ ευχάριστο και άρεσε σε πολλούς στη Σουηδία, στη Νορβηγία και σε άλλες χώρες. Πιστεύουμε ότι κάναμε μία καλή κίνηση.

Τα μπάσα σου είναι διάσημα παντού και επίσης είναι γνωστό ότι τα σχεδιάζεις εσύ ο ίδιος. Το αγαπημένο μου είναι ο πύραυλος και ελπίζω να τον δω σήμερα, αλλά πώς ήρθε η ιδέα στο μυαλό σου να συνδυάσεις το hobby σου με την δουλειά σου στο συγκρότημα;

S: Για μένα το σημαντικό είναι να περνάω καλά. Και το να σχεδιάζω μπάσα και άλλα πράγματα με κάνει να προσηλώνομαι 100% σε αυτό. Αν πήγαινα σε ένα μαγαζί και αγόραζα απλά ένα μπάσο θα ήταν πολύ συνηθισμένο και δεν μου αρέσουν πολύ τα συνηθισμένα πράγματα. Ήθελα κάτι special!

Με όσες χορδές και να είναι τα μπάσα σου είναι μοναδικά!

S: Σε ευχαριστώ πολύ! Είναι πάντα δύο χορδές, Ε και Α. Δεν χρειάζομαι και παραπάνω! (Γέλια again!)

Ερχόμαστε τώρα στις live εμφανίσεις. Σου αρέσει να παίζεις live; Νιώθεις τον παλμό του κοινού; Τι ακριβώς περνάει από το μυαλό σου όταν είσαι στη σκηνή;

S: Κάνουμε πολλές συναυλίες στην Ευρώπη και είναι πολύ ωραίο για εμάς να γνωρίζουμε διαφορετικές χώρες και να βλέπουμε τον κόσμο να τραγουδά μαζί μας τα καινούρια κομμάτια. Εκπλήσσεσαι όταν το βλέπεις αυτό. Μερικοί έχουν μάθει ήδη τους στίχους και αυτό δεν μπορείς καν να το φανταστείς όταν είσαι στο studio και συνθέτεις αυτά τα κομμάτια. Πρόσφατα παίξαμε στη Βουδαπέστη και αυτό το φαινόμενο ήταν εξαιρετικά έντονο.

Μπορώ να πως ότι είστε σε ένα μεγάλο tour αυτές τις μέρες, περισσότερο βέβαια στη βόρεια Ευρώπη. Σου αρέσει να είσαι σε περιοδεία; Σου λείπουν οι φίλοι σου ή η οικογένειά σου;

S: Πιστεύω ότι έχω γεννηθεί για να είμαι σε περιοδεία. Νιώθω περίφημα. Το ωραίο είναι όταν παίζεις σε μικρά club. Αν παίζεις μόνο σε μεγάλα στάδια και festival μπορεί να γίνει εξαιρετικά βαρετό. Έτσι θέλουμε να κάνουμε και περιοδείες παίζοντας σε μικρά club, όπου πραγματικά νιώθεις τον παλμό του κοινού γιατί είναι πολύ κοντά στη μπάντα. Επίσης πρέπει να χτίσεις αυτή την επικοινωνία φυσικά, γιατί δεν είσαι απλά μια μπάντα στο festival που βρίσκονται, αλλά το συγκρότημα που ήρθαν να δουν το δεδομένο βράδυ. Παίρνει καιρό, αλλά αξίζει!

Είναι πολύ ωραίο πράγματι αυτό. Είναι όμως νωρίς για να ρωτήσω για το album No. 12;

S: Θέλω να κάνω ένα 12ο album και ελπίζω να το θέλουν και οι υπόλοιποι. Έχω ήδη γράψει κάποιους στίχους και έχω συγκεντρώσει ιδέες, οπότε προσωπικά είμαι έτοιμος για το album No. 12.

Πολύ ωραίο να το ακούς αυτό από έναν μουσικό. Υπάρχουν όμως μελλοντικά σχέδια για περιοδεία μετά από αυτήν που κάνετε τώρα; Μήπως να έρθετε στην Ελλάδα για κάποια συναυλία;

S: Ναι υπάρχουν κάποια σχέδια, αλλά δεν ξέρουμε τίποτα συγκεκριμένο ακόμα. Θα ήταν όμως φανταστικό να έρθουμε και στην Ελλάδα.

Θα ήθελα τώρα να σε ρωτήσω κάτι άλλο. Είμαι περίεργος πως διαφορετικοί μουσικοί βλέπουν τους οπαδούς όταν αυτοί τους πλησιάζουν για ένα αυτόγραφο ή μία φωτογραφία. Εσύ πως νιώθεις όταν σε πλησιάζει κάποιος (σε λογικά πλαίσια πάντα) και θέλει μια υπογραφή σε ένα album ή φωτογραφία μαζί σου;

S: Νιώθω μεγάλη τιμή και θέλω τις περισσότερες φορές να είμαι καλός και σωστός, δίνοντας αυτό που μου ζητούν. Μερικές φορές όμως συναντάς περίεργες συμπεριφορές. Έχουν υπάρξει άνθρωποι που προσπάθησαν να hack-άρουν τον υπολογιστή μου ή να βρουν τον αριθμό τηλεφώνου μου καλώντας μέσα στη νύχτα. Έχει χρειαστεί να φωνάξω και την αστυνομία για να απομακρύνει μία κοπέλα που ήταν πολύ ενοχλητική με την υπερβολική αγάπη και τις φωνές της. Ένα άλλο κακό είναι ότι, τώρα που σχεδόν όλοι έχουν κάμερες και τελευταίας τεχνολογίας κινητά, όταν προσπαθείς να παίξεις ένα ολοκαίνουριο κομμάτι ζωντανά παλεύουν όλοι να το ηχογραφήσουν πρώτοι για να το ανεβάσουν σε διάφορα sites. Ενοχλούμαι αρκετά, γιατί εμείς απλά προσπαθούμε να δούμε αν δουλεύει το κομμάτι live και ο κόσμος απλά δεν έχει λίγη υπομονή. Βέβαια πάντα έχεις τους οπαδούς που σου αξίζουν και από το forum του website μας έχω γνωρίσει πολλά άτομα, μαθαίνω νέα τους και αυτό είναι πολύ όμορφο.

Ωραίο όντως αυτό. Νομίζω κάπου εδώ έχουμε τελειώσει. Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι; Ίσως κάτι να πεις στους fans των D-A-D στην Ελλάδα;

S: Εκπλήσσομαι που είστε εδώ για αυτή τη συνέντευξη, μιας και η Ελλάδα είναι πολύ μακριά και ειλικρινά ελπίζω κάποιοι διοργανωτές να έρθουν σε επαφή με εμάς για να κάνουμε μία συναυλία εκεί. Δεν έχουμε παίξει ποτέ στην Ελλάδα και θα ήταν φανταστικό να πετύχουμε κάτι τέτοιο.

Το εύχομαι και εγώ αυτό, πραγματικά. Θέλω να σε ευχαριστήσω πολύ γι’ αυτή τη συνέντευξη και για το χρόνο σου. Ήταν τιμή να μιλήσω μαζί σου και ήταν πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία. Σε ευχαριστώ πολύ και πάλι. Τα λέμε στο live!

S: Και εγώ σε ευχαριστώ πολύ για την συνομιλία. Enjoy the show!!