Λίγες ώρες πριν ανέβουν στη σκνή του Rockwave Festival 2004, οι WASP απολάμβαναν τη πισίνα του ξενοδοχείου όπου διέμεναν. Ώσπου έκαναν τη εμφάνισή τους ο συντάκτης του Avopolis.Metal μαζί με συναδέλφους από τα περιοδικά Rock On και Metal Hammer...
Η κοινή συνέντευξη τύπου ήταν άκρως ενδιαφέρουσα. Η συνέχεια επί της οθόνης σας με τον δίμετρο Blackie Lawless πρωταγωνιστή.
Blackie, αυτή είναι η πρώτη φορά που βρίσκεσαι στην Ελλάδα;
Βασικά είναι η δεύτερη φορά, είχα έρθει το 1992 για να προωθήσω το Crimson Idol, αλλά για να παίξω μουσική, ναι, αυτή είναι η πρώτη φορά.
Ωραία. Πόσο σημαντικό είναι να παίζετε σε νέες χώρες, μετά από πολλά χρόνια ύπαρξης ως μπάντα;
Πάντα είναι διαφορετικό και ιδιαίτερο να παίζεις σε καινούργιο κοινό. Ειδικά εδώ στην Ελλάδα, που ουσιαστικά είναι η πυρήνας του πολιτισμού, θέλαμε να παίξουμε αλλά εδώ και 20 χρόνια ούτε ένας promoter δεν ασχολήθηκε να μας καλέσει. Αυτό με ενοχλεί αρκετά τώρα που το ξανασκέφτομαι. Τέλος πάντων, είναι αρκετά συναρπαστικό που παίζουμε εδώ λόγω της φήμης (σ.σ. οι λέξεις του ήταν “ because of the special build-up that exists for you guys”) του ελληνικού κοινού. Ξέρουμε ότι έχουμε οπαδούς εδώ, ακούμε συνέχεια ότι είστε θερμόαιμοι και ξεχωριστοί στις συναυλίες, οπότε το σημερινό είναι κάτι που περιμέναμε αρκετά. Η κατάσταση μου θυμίζει τις μέρες που δε μπορούσαμε να παίξουμε στο Las Vegas και όταν παίξαμε, ήταν τέλεια.
Γιατί όμως δεν είχατε έρθει εδώ τόσο καιρό; Κατά καιρούς γίνονταν ψηφοφορίες και βγαίνατε πρώτοι στην προτίμηση του κοινού.
Δεν είχαμε καμία προσφορά όλο αυτό τον καιρό. Ούτε μισή. Το γιατί δε το ξέρω, ρωτήστε τους promoters σας. Το πιο σημαντικό είναι βέβαια ότι υπάρχει τεράστια διαφορά στο τι θέλει ο κόσμος και στο πού θέλει ο promoter να ξοδέψει τα λεφτά του.
Όντως. Προχωράμε στο καινούργιο δίσκο σας, το Neon God Part I. Πως πάνε τα πράγματα τώρα, μετά από 3 μήνες από την κυκλοφορία του;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν ασχολούμαι με αυτά. Καταλαβαίνω ότι πάει καλά, αλλά δεν κάνω δίσκους για να δω πώς θα πάνε στα charts κλπ. Δίσκους κάνω για μένα όχι για να τους δω στην κορυφή των charts. Πιστεύω ότι αυτός είναι ο σωστός σκοπός της διαδικασίας του γραψίματος της μουσικής μας. Είναι λάθος να γράφεις μουσική για να κοιτάς τα charts μετά.
Γενικά, ακούγεται αρκετά διαφορετικός και φρέσκος αυτός ο δίσκος…
Το πάν στη δουλεία αυτή είναι η έμπνευση. Άμα έχεις τη σωστή έμπνευση, τότε θα βγει και ο ενθουσιασμός στο δίσκο. Όλα τα συγκροτήματα περνάνε από φάση έλλειψης έμπνευσής. Πιστεύω ότι αν είμαι παθιασμένος για κάτι, θα το ακούσετε στο δίσκο. Γι’αυτό νιώθω πολύ δεμένος με τον νέο δίσκο.
Αυτό μας φέρνει στην επόμενη ερώτηση που έχει να κάνει με τους στίχους του δίσκου. Το όλο concept είναι απλά μια έμπνευση που σου ήρθε, ή έχει και προσωπικά στοιχεία μέσα. Με άλλα λόγια, υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία στο concept;
Κοίτα, πάντα οι στίχοι αν είναι να είναι μια δική μου έμπνευση, δηλαδή να εκφράζουν το πάθος που σας είπα πριν, θα είναι και προσωπικοί. Δε γίνεται αλλιώς. Ο στόχος του δίσκου είναι να κάνει τον κόσμο να σκεφτεί που βρίσκεται τώρα. Το concept του δίσκου αυτού το ξεκίνησα πριν 10 χρόνια, όταν μάζεψα ζωτικής σημασίας ερωτήσεις όπως «ποιος είμαι, έχει νόημα η ζωή μου, θα έχω προσφέρει κάτι μετά το θάνατο μου, υπάρχει θεός κλπ» και τις έβαλα σε μία, λέγοντας “Oh Lord, tell me why I am here?”. Αυτή η ερώτηση τα λέει όλα. Όσον αφορά στην αυτοβιογραφική επιρροή, θα έλεγα ότι είναι όσο αυτοβιογραφικός όσο είναι και για σας εδώ. Αυτές οι ερωτήσεις είναι ερωτήσεις που κάθε νοήμων άνθρωπός κάνει στον εαυτό του.
Μιλώντας για Θεό, πιστεύεις στο Θεό; Γενικά, είσαι θρήσκος στην καθημερινή ζωή;
Καλά, αυτό είναι πολύ ευρύ που ζητάς. Έχω δυνατά πιστεύω στη ζωή μου και ο καθένας ορίζει διαφορετικά το τι θα πει θρήσκος. Ας πούμε απλά ότι το μόνο πράγμα που δεν μ’αρέσει και δεν κάνω είναι να κηρύττω. Αυτό κάνουν οι μαζικές θρησκείες. Αυτό λέει η Βίβλος για αυτούς, και αυτό μπορεί να είναι σωστό, μπορεί όμως να είναι και λάθος. Στον καινούργιο δίσκο υπάρχουν πολλά θρησκευτικά θέματα τα οποία είναι εμφανή μόνο σε όσους έχουν πίστη στο Θεό. Βέβαια δεν προσπαθώ να δείξω τι είναι η θρησκεία, αλλά το τι ρόλο παίζει η θρησκεία στη ζωή τους. Αυτό απαντάει την ερώτηση που μου κάνατε για την επιτυχία του δίσκου. Αν κάνει τον κόσμο να σκεφτεί αυτά που σκέφτηκα και εγώ, τότε θα είναι πετυχημένος.
Μάλιστα. Το παρελθόν της μπάντας φαίνεται να έχει ένα πιο party αίσθημα ως επί το πλείστον. Τώρα έχει σκοτεινιάσει λίγο η ατμόσφαιρα στη μουσική σου και έχει γίνει πιο προσωπική…
Ναι, καταλαβαίνω απόλυτα τι λες. Κοίταξε να δεις, πρόσφατα άρχισα να σκέφτομαι πιο σοβαρά τα όσα έχω κάνει. Βλέπω είχα κάνει συνειδητά δίσκους σαν τα Crimson Idol, Headless Children, Still Not Black Enough, Neon God κλπ. Ήξερα τι έκανα. Τώρα, από την αρχή της μπάντας, βλέπω ότι I wanna be somebody. Τόσα χρόνια το τραγουδάω, αλλά τώρα καταλαβαίνω τι λέω. Πρέπει να καταλάβεις ότι οι στίχοι βοηθάνε να ανακαλύψεις τον εαυτό σου. Οπότε όντως η αρχική εικόνα των WASP ήταν πιο party αλλά πιστεύω ότι άμα τώρα δεις τους WASP όπως ήταν, δεν είναι έτσι.
ΟΚ, λοιπόν, είναι εμφανές ότι η γενική ιδέα των WASP είναι αρκετά ακραία και προκλητική, είτε στιχουργικά, είτε με τις εκκεντρικές live εμφανίσεις κλπ. Πώς ξεκίνησαν όλα αυτά; Γιατί οι WASP να είναι ακραίοι. Το σίγουρο είναι ότι δεν ξύπνησες μια μέρα και είπες θα έχω πριόνια στα χέρια και θα σφάζω και παρθένες οn stage…
Όχι δεν είναι έτσι, δεν είναι αυτό που νομίζεις. Η ιστορία των WASP ξεκινάει από τους Sister, μια μπάντα μου με τον Chris Holmes. Ουσιαστικά παίζαμε ίδια μουσική, είχαμε ίδια εμφάνιση και μερικά τραγούδια των Sister είναι στο ντεμπούτο των WASP. Οι Sister ήταν κοντά σε δισκογραφικό συμβόλαιο αλλά τότε δεν ξέραμε τίποτα από αυτά. Δε ξέραμε που πήγαινε η μπάντα. Είχαμε φτάσει κοντά και δεν το ξέραμε. Το μάθαμε βέβαια όταν πήραμε τον ίδιο δρόμο, αλλά με τους WASP. Όμως όταν αρχίσαμε τη μπάντα δεν είχαμε σκοπό να παίξουμε ζωντανά. Θέλαμε απλά να γράφουμε τη μουσική μας. Είχαμε παίξει ζωντανά παλιά και αποτύχαμε. Γράψαμε τον πρώτο δίσκο, τον στείλαμε σε εταιρίες και για 3 μήνες δεν πήραμε καμία απάντηση. Τότε μας ήρθε η ιδέα να τα παίξουμε ζωντανά να δούμε πώς θα τα πάρει το κοινό. Έτσι είπαμε να βρούμε ένα περίεργο όνομα που θα προβλημάτιζε τον κόσμο και σκεφτήκαμε ότι τα αρχικά WASP ήταν ιδανικά για αυτό που ψάχναμε. Μετά σκεφτόμασταν ότι απλά αν ήμασταν όρθιοι και παίζαμε μουσική, θα ήταν βαρετό και έχοντας σκοτεινό χιούμορ, ο Chris και εγώ σκεφτήκαμε 5-6 τρέλες να κάνουμε on stage. Το κοινό ανταποκρίθηκε καλά ευτυχώς, γιατί ότι κάναμε ήταν για να διασκεδάσει. Πολύ αργότερα όμως άρχισε να μας καπελώνει όλη αυτή η τρέλα και πλέον διασκεδάζουμε τον κόσμο λίγο πιο μακριά από τα άκρα. Αλλά όχι, δεν είναι αυτό που λες, δεν είχαμε κανένα μεγάλο σχέδιο.
Ενδιαφέρουσα ιστορία. Όσον αφορά στους Sister, υπάρχει υλικό από εκείνη την εποχή;
Ναι. Ουσιαστικά τα δύο πρώτα albums των WASP είναι κατά το 80% τραγούδια των Sister. Άλλα έχουν άλλο τίτλο, άλλα έχουν αλλαγμένους στίχους αλλά γενικά είναι υλικό των Sister. Τραγούδια όπως το Sex Drive, Cries In The Night κλπ είναι καθαρά Sister τραγούδια. Δυστυχώς επίσημές κυκλοφορίες δεν υπάρχουν, αλλά στην ανθολογία που θα βγει σε 1-2 χρόνια, θα είναι όλα τα demos μέσα. Βασικά, τα τραγούδια από τα demos των Sister είναι πολύ πιο ωραία από αυτά που ακούτε στο WASP ή στο Crimson Idol. Υπάρχει διαφορετική γοητεία στα demos. Αν σας φαίνεται ωμό το πρώτο album, περιμένετε να δείτε τα demos αυτά.
Ωραία, θα περιμένουμε λοιπόν. Έχεις μετανιώσει ποτέ για κάποια μουσική κατεύθυνση που πήρες;
Όχι, σίγουρα όχι. Βασική κατεύθυνση όχι, αλλά ποιότητα ναι. Αλλά και πάλι, την ποιότητα δεν μπορείς να την προβλέψεις μέχρι να ολοκληρωθεί η δουλειά.
Μήπως το Kill Fuck Die είναι παράδειγμά εδώ;
Πιστεύω ότι το KFD είναι ο πιο καλός δίσκος μας όσον αφορά στην προβολή και την στιχουργική εικόνα μας ως μπάντα. Υπάρχουν τραγούδια μέσα που τα ακούω και σκέφτομαι ότι δε μπορώ να ξαναγράψω τέτοιους στίχους. Ξέρω ότι στην Ευρώπη το KFD δεν πήγε καλά, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που κάνουμε δίσκους. Εκείνη τη στιγμή, το KFD δείχνει ποιοι είναι οι WASP εκείνη τη στιγμή και πιστεύω ότι είναι πολύ καλός δίσκος. Οπότε, όπως είπα, δεν έχω παράπονο από την μουσική κατεύθυνση που πήρα. Ίσως μόνο το Inside The Electric Circus γιατί βασικά δεν είχε καμία κατεύθυνση το album αυτό. Ήταν ένας κουρασμένος δίσκος από μια κουρασμένη μπάντα. Ο τίτλος τα λέει όλα, είχαμε γίνει τσίρκο. Είχαμε γίνει μπάχαλο με δισκογραφικές, με τις περιοδείες κλπ και κάναμε πολλά λάθη, βασιζόμενοι στην εταιρεία μας. Μετά μάθαμε ότι ο μόνος που μπορεί να σκεφτεί για σένα είσαι εσύ. Κατά συνέπεια το Headless Children βγήκε άγριο και βαρύ.
Μπορείς να μας δώσεις μια ιδέα για το Neon God Part II;Βασικά, δε θέλω να το κάνω αυτό γιατί βγαίνει τον Αύγουστο και θα τα ξαναπούμε τότε σίγουρα. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι είναι πανέτοιμο και περιμένει να έρθει η ώρα του.
Γενικά στην περιοδεία παίζετε πολλά τραγούδια από το πρώτο δίσκο σας. Πιστεύεις ότι είναι ο πιο επιτυχημένος δίσκος;
Όχι, το Headless Children είναι. Δε μιλάω για πωλήσεις, όπως είπα, αυτά είναι στο περιθώριο. Τώρα όσον αφορά στο setlist, απλά το προσαρμόζουμε ανάλογα με το μέρος που παίζουμε, δεν είναι τίποτα σταθερό. Σήμερα θα παίξουμε ότι παίζουμε στο tour μας, και το ακούστικό set με την παλια Warlock. Βασικα όταν το σκέφτηκα να το κάνω αυτό, δεν ήξερα τι θα βγεί, αλλα μέχρι τώρα πάει καλά.
Ας πάμε λίγο σε ένα θέμα εκτός μουσικής, την πολιτική. Γενικά, υπάρχουν στίχοι που δείχνουν ότι είσαι λάτρης της χώρας σου κλπ. Μετά τα τελευταία χρόνια, άλλαξε αυτό;
Κοιτάτε να δείτε, είμαι native American-Indian εγώ. Και την Αμερική την βλέπω ως μια χώρα βασισμένη στην Ευρώπη. Είναι μεγάλη υποκρισία να βρίζουν την Αμερική οι Ευρωπαίοι. Αυτοί την ανακάλυψαν στο κάτω-κάτω. Τίποτα από αυτά που έχουμε στη παράδοση μας δεν είναι καινούργιο. Η Αμερική δημιουργήθηκε από αμερικάνους, γιαυτο όλα είναι παλιά εδώ. Τα φαγητά, οι μουσικές, οι χοροί, οι τέχνες κλπ. Για αυτό το λόγο βλέπω την όλη κατάσταση σήμερα ως Ινδιάνος, όχι ως περήφανος Αμερικάνος. Αλλά πιστεύω ότι και η Ευρώπη να ήταν στη θέση της Αμερικής θα έκανε το ίδιο πράγμα σήμερα.
Τρία χρόνια μετά το Unholy Terror και το στιχουργικό περιεχόμενο φαντάζει προφητικό. Συμφωνείς;
Ναι, αλλά δε χρειάζεται να είσαι προφήτης για να το δεις αυτό. Άμα κάποιος επιτίθεται στη πιο δυνατή σήμερα χώρα, θα έχει αντίποινα. Θα ψάξουν να βρουν στόχο, και θα του επιτεθούν πίσω.
Κάποιο σχόλιο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες;
Είστε έτοιμοι;;;(πολλά γέλια) Πέρα από την πλάκα, πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά. Εδώ γύρω βλέπω πολλά εργοτάξια πάντως.
