Κακά τα ψέματα μια εμφάνιση των CULT OF LUNA στη χώρα μας έτεινε να γίνει απωθημένο μεγατόνων και δεν υπήρχε φως στο τούνελ. Έτσι η ανακοίνωση της εμφάνισης τους από την VENERATE INDUSTRIES προκάλεσε ενθουσιασμό στις τάξεις του “εναλλακτικού” κοινού που επιτέλους θα απολάμβανε την μεγαλύτερη post-metal μπάντα των καιρών μας (οι NEUROSIS είναι εκτός συναγωνισμού) ενώ η επιλογή χώρου αποδείχθηκε απόλυτα ορθή, σκέτη “χλίδα” το Fuzz με τέλειο ήχο.

Ρε’σείς τι πίνουν πάνω στην Θεσσαλονίκη και βγάζουν τέτοιες μπάντες; Φταίνε τα γιγάντια σουβλάκια του Μάκη στην Τούμπα ή ο βρώμικος Θερμαϊκός; Κοινώς οι NATIONAL PORNOGRAFIK που εμφανίστηκαν πρώτοι ήταν άψογοι. Τρομερό υλικό που άλλοτε απλώνεται ατμοσφαιρικά και άλλοτε προτιμά θεϊκά heavy riffs. Ψυχεδελικές πινελιές και jazzy περάσματα αποτελούν το κερασάκι στην τούρτα. Ο τυμπανιστής βαράει πολύ καλά και κατέχει χωσίματα αλλά και πιο αφαιρετικό παίξιμο. Όσο για τα φωνητικά, η δεσποινίς έχει φωνάρα και όταν “ξεσαλώνει” με τόνους delay η μπάλα χάνεται. Τσίμπησα το cd τους οπότε αναμείνατε στο ακουστικό σας για εκτενές review. Όπως μας ενημέρωσαν τους πήρε μόνο…9 χρόνια. Πρώτη εντύπωση όμως είναι ότι άξιζε τον κόπο με το παραπάνω!!!

Στην συνέχεια SUN OF NOTHING και σκατόψυχη μουσική στο σύνολο της. Ευτυχώς που υπάρχουν τέτοιες μπάντες και δεν βρισκόμαστε όλοι κάτω από ένα πετραχήλι να κάνουμε διάφορα. Τους έχω δει αρκετές φορές αλλά αυτή μου άρεσε περισσότερο. Ο τύπος στα φωνητικά κάνει σαν παρλιακό και κλέβει την παράσταση χωρίς πολύ προσπάθεια. Τα φωνητικά του είναι άψογα και σου βιάζουν την ψυχή στην κυριολεξία. Μιλάμε για κακόβουλες black κραυγές που μοιάζουν να έρχονται από το υπερπέραν. Η υπόλοιπη μπάντα σταθερά αλάνθαστη δεν κωλώνει να γίνει υπερηχητική και να συρθεί αμέσως μετά. Γενικά κάνουν τις true black metal μπάντες να μοιάζουν με ομάδα γυναικών δημοτικού συνδιασμού. Τους ήθελα λίγο ακόμη στη σκηνή αλλά πιεζόμασταν από την έλλειψη χρόνου.

Για το τέλος φορέσαμε το σκάφανδρο μας και βουτήξαμε στο συναισθηματικό παραλήρημα των Σουηδών που μας έμαθαν να ακούμε μουσική. Οι CULT OF LUNA ήρθαν, έδειξαν πόσο ΤΕΡΑΣΤΙΑ μπάντα είναι και προσέφεραν άλλο ένα ιστορικό live στα συναυλιακά δρώμενα της χώρας. Πράγμα εύκολο αν έχεις στο ενεργητικό σου τέτοια δισκογραφία. Λογικά το βάρος δόθηκε στο “Eternal Kingdom” με τα “Somewhere Along The Highway” και “Salvation” να ακολουθούν. Όχι δεν έπαιξαν από το “The Beyond”, ούτε από το ομώνυμο αλλά ok, υπάρχει ζωή και μετά από αυτά.

Η εμφάνισή τους ξεκίνησε με ένα “Following Betulas” να ταρακουνά το Fuzz, ενώ το φινάλε αυτού με τον Anders να εμφανίζει μια τρομπέτα και να παίζει το εμβατήριο ψάρωσε πολύ κόσμο. Η συνέχεια πρόσφερε τρομερές εκτελέσεις όλων αυτών που θέλαμε να ακούσουμε. Καταπληκτικά τα “Owlwood” και “Eternal Kingdom”, υπεράνω κριτικής τα “Curse” και “Finland”. O Johannes χωρίς αμφιβολία είναι η ηγετική μορφή της μπάντας και αναλαμβάνει μεγάλο μέρος των φωνητικών, τα οποία σε φάσεις γίνονται τριπλά και σε εκτοξεύουν στη στρατόσφαιρα. Πέρα από την άψογοι εμφάνιση τους σε κερδίζουν και φυσιογνωμικά, παιδιά της διπλανής πόρτας.

Υπέρτατη στιγμή το έπος “Leave Me Here”, με τον Klas να αναλαμβάνει εξολοκλήρου τα φωνητικά και να τραγουδά μερικούς από τους καλύτερους στίχους “Out of a secret longing, They know their way from here, Out of a growing dream, They follow the road we create”. Όσο για τα “Dim” και “Ghost Trail”, με το οποίο μας άφησαν, live είναι ξεχωριστή εμπειρία αφού η σταδιακή κλιμάκωση της έντασης τους σε βάζει σε ένα ξεχωριστό trip. Σταδιακή συναισθηματική αποσύνθεση.

Είναι κατανοητό ότι όσοι δεν τίμησαν τους CULT OF LUNA έχασαν. Η πιπίλα του τσιμπημένου εισιτηρίου πέφτει στο κενό από την στιγμή που δίνουμε τα ίδια λεφτά για να δούμε κάτι “rock stars” που θυμίζουν δημοσίους υπαλλήλους, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για κορυφαία 7μελή μπάντα. Αξία εισιτηρίου 28euro (σ.σ. η προαναφερθείσα τιμή 33euro, για όσους διάβασαν το review, ήταν λάθος sorry). Αξία του live…ανεκτίμητη.