Ψιλοάκυρη μέρα η Πέμπτη για συναυλίες αλλά τελικά η Πέμπτη της 22/5 με έβαλε σε σοβαρό δίλημμα. Από την μία στο Underworld έπαιζαν οι άξιοι κάφροι STRAIGHTHATE ενώ στο An οι post-rockers SINCE(TIME). Τελικά λόγω καλοκαιρινής ζέστης και διάθεσης προτίμησα τους δεύτερους...

Την συναυλία άνοιξαν μετά από εκνευριστική καθυστέρηση οι HUΕS AND SEPARATION που επιδίδονται σε υπεραπλωμένο post-rock. Δεν ξέρω τι φταίει αλλά προσωπικά με άφησαν αδιάφορο, αφού τους βρήκα υπερβολικά εσωστρεφείς και νωχελικούς. Ίσως να μου προκαλούσαν το ενδιαφέρον σε άλλες συνθήκες ακρόασης, πιο “καμένες”, αντί για αυτές ενός live.

Στην συνέχεια το κλίμα άλλαξε εντελώς με τους VALISE. Η μπάντα παίζει κατασταλαγμένη indie/alternative μουσικούλα, που δεν μπορούν να αντέξουν οι τύποι με καπέλο/πουκάμισο/γραβάτα/στενό παντελόνι/κονκάρδα-στο-σακάκι οι οποίοι συνήθως αρέσκονται στα hit-άκια που τους πασάρουν οι πολυεθνικές.

Με λίγα λόγια η μπάντα πλάθει τον προσωπικό της χαρακτήρα με σεβασμό στα άγια (από κάθε άποψη) 90’s ενώ παράλληλα προσπαθεί να πάει τα πράγματα ένα βήμα παραπάνω. Αυτό γίνεται με post τσονταρίσματα και rock όγκο στις κιθάρες. Ωραίες και οι πλάτες από τα πλήκτρα. Ενδιαφέρουσα επιλογή αν την ψάχνετε και εκτός metal,τσεκάρετε το EP που έχουν κυκλοφορήσει.

Ότι και να πω για τους TREE WAY PLANE είναι λίγο... η μπάντα προσφέρει ένα μοναδικό μείγμα μελωδικού punk και indie που σε προκαλεί να κουνηθείς. Τα κομμάτια τους είναι super, τελείως καλοκαιρινά και σου φτιάχνουν την διάθεση ακόμα και αν είσαι μανιοκαταθληπτικός emo που χαράσσεται για τους πάγους που λιώνουν στην Ανταρκτική. Κορυφαίοι και στο θέμα της σκηνικής παρουσίας με ένα μπασίστα που πάσχει από το “σύνδρομο του υπερκινητικού μπασίστα” και έναν κιθαρίστα/τραγουδιστή της κατηγορίας “τυπάρα”. Όπως πληροφορήθηκα έχουν κυκλοφορήσει ένα EP και ετοιμάζονται για debut album. To EP νομίζω ότι μπορεί να βρεθεί στα alternative δισκάδικα στο κέντρο, όπως και των VALISE.

Περασμένες 12 βγήκαν οι SINCE(TIME) και έπαιξαν σύμφωνα με τις προσδοκίες όσων τους ξέρουν. Αλάνθαστοι εκτελεστικά καταφέρνουν και αναπαράγουν ακριβώς ότι ακούς και στο CD τους χωρίς όμως να παγιδεύονται σε μια μηχανική εκτέλεση. Αντίθετα δημιουργούν ατμόσφαιρα και δονούν το χώρο με όμορφες καλοκαιρινές συχνότητες, που άλλοτε σε μελαγχολούν και άλλοτε δημιουργούν χαμόγελο στα χειλάκια σου.

Την παράσταση για ακόμα μια φορά τις έκλεψε ο Κώστας στα τύμπανα ο οποίος χτυπά δυνατά και άκρως εντυπωσιακά. Έπαιξαν όλο το album τους, “Entropiate”, και μια (…προσωπικά αδιάφορη) διασκευή σε Pixies. Αντί για την διασκευή θα προτιμούσα να ακούσω δεύτερη φορά σερί τον ύμνο (…και λίγα λέω) “Horizon’s Exode”. Όχι ότι η μπάντα είναι group του ενός κομματιού αλλά...τι κομματάρα είναι αυτή;;;