Ανυπόμονα και ευδιάθετα πρόσωπα διέκρινα στο σκοτάδι του Gagarin, περιμένοντας τους Φλοριδιανούς θεούς του death metal. Η προσέλευση ήταν πολύ πιό χαμηλή (το πολύ 500 άτομα) σε σχέση με αυτή του 2004, αλλά ήταν αρκετή για να προκαλέσει σαματά. Στις 9:15, χωρίς support (χρειάζονται?), οι OBITUARY διέκοψαν δυναμικά την εναγώνια αναμονή μας με το “Find The Arise’’ και οι σανίδες του Gagarin άρχισαν ν’ αναστενάζουν...

Τα καταιγιστικά “On The Floor’’ και “Chopped In Half’’ γιά τη συνέχεια και το pit μεγάλωνε ανησυχητικά..! Πήραμε όλοι μια μελανιά για σουβενίρ... Περιέργως (για το χώρο), ο ήχος ήταν τέλειος. Ακόμα μια φορά, όμως, απαγορεύοταν το stage diving και το crowd surfing. Δεν κατάλαβα πότε ακριβώς το Gagarin έγινε κυριλομάγαζο και μας απαγορέυει να διασκεδάζουμε με τον τρόπο μας (…όσο δεν είναι επικίνδυνο), ενώ θεωρεί φυσιολογικό το να σκάμε 30 ευρώ για μια συναυλία και να κάνουμε αμήν να έχει καλό ήχο.

Όλη η μπάντα βρισκόταν σε τρελή φόρμα, άψογη εκτελεστικά, με έναν κεφάτο John Tardy στο μικρόφωνο, του οποίου η φωνή είναι ακόμα πιό ανατριχιαστική και εκφραστική στα live. Ο ορισμός της τελειότητας.

Το setlist περιλάμβανε αρκετά κομμάτια από το νεογνό “Xecutioner’s Return’’ (“Face Your God”, “Evil Ways’’, “Drop Dead’’, “Contrast The Dead’’, “Second Chance’’), όσο και πιό παλιά (“Turned Inside Out’’, “Threatening Skies’’, “By The Light’’, “Insane’’, “Slow Death’’). Οι Santolla και Donald Tardy απέδειξαν τις ικανότητες τους με ένα σύντομο guitar και drums solo αντίστοιχα. Τελευταίο τραγούδι το –ποιό άλλο;- ‘’Slowly We Rot’’ με τη μέγιστη συμμετοχή του κοινού.

Ναι, δεν έπαιξαν ούτε το “Infected’’, ούτε “I’m in Pain’’ (…βασικά, τίποτα απ’ το “The End Complete’’!!) και έδωσαν έμφαση στο τελευταίο τους album (…το οποίο είναι ΔΙΣΚΑΡΑ και εμένα προσωπικά δε με χάλασε καθόλου-ούτε την πλειοψηφία του κοινού απ’ ότι είδα). Ακόμη κα αν έπαιζαν μόνο κλασικά κομμάτια, κάποιοι παραπονιάρηδες δε θα τους κατηγορούσαν για “άκαμπτο’’ setlist ?? Μιά ώρα κι ένα τέταρτο ...ποιοτικής σαπίλας ήταν αρκετή για death metal συναυλία, λίγη για τους ορκισμένους οπαδούς των Obituary.

Και του χρόνου.