Τώρα τι να γράψω για μία από τις καλύτερες συναυλίες που έχω παρακολουθήσει; Με τι λόγια να μεταφέρω τα συναισθήματά μου σε εσάς; Σε όσους δεν ήταν εκεί; Σε όσους έκαναν το λάθος να μην είναι εκεί; Μόνο λόγια ενθουσιασμού και έκστασης μπορούν να πλησιάσουν λίγο, αλλά πολύ λίγο, τα όσα διαδραματίστηκαν στο αΝ club την Πέμπτη 31/05/2007. Πάμε και βλέπουμε στην πορεία...

SINCE (TIME)

Τη συναυλία είχαν την τιμή να ανοίξουν οι Έλληνες SINCE (TTIME), μία μπάντα που όπως και οι headliners της βραδιάς κινούνται στα χνάρια του post αλλά σε αντίθεση με τους SPAROWES δεν έχουν τα μεγαλειώδη σημεία έκρηξης των τελευταίων. Είναι πιο ήρεμοι και πιο βατοί, χωρίς να γίνονται βαρετοί. Οι συνθέσεις τους έχουν το απαραίτητο συναίσθημα και εύκολα σε βάζουν στο κλίμα που η τετράδα παραδίδει. Σε ένα κατάμεστο αΝ, έδωσαν για 45 λεπτά τα διαπιστευτήρια του γιατί ο κόσμος πρέπει να ασχοληθεί μαζί τους. Χωρίς φωνητικά, με απίστευτο ήχο για τα δεδομένα του χώρου (μην αρχίσουμε...) διασκέδασαν τον κόσμο και κέρδισαν τις εντυπώσεις. Λάθη συγχρονισμού δεν έλειψαν, αλλά δε δυσαρεστήθηκε κανείς. Λίγο το άγχος, λίγο το ότι ο drummer είναι ηλίθιος (και φίλος μου επίσης) τους έκανε να το χάσουν σε σημεία, χωρίς ευτυχώς να φανεί πολύ. Τα συγχαρητήρια μου πάντως. Έχετε το νου σας, αφού τα παιδιά πρόκειται να βγάλουν δίσκο το Σεπτέμβριο, μέσω της Venerate. Η μορφή της μπάντας είναι σίγουρα ο κιθαρίστας στα δεξιά με την έκφυλη ομοφυλοφιλική φάτσα του.

RED SPAROWES

Από δω και πέρα αρχίζει το δύσκολο. Στις έντεκα ακριβώς οι RED SPAROWES, αφού πριν έστησαν τα όργανά τους, ξεκινούν το ταξίδι τους. 600 άτομα περίπου επιβιβάζονται και ακολουθούν. Να μιλήσω για τον ήχο; Να μιλήσω για τη λιτή, αλλά ουσιαστική σκηνική παρουσία; Να μιλήσω για το rhythm section; Δεν περιγράφονται τα όσα εγώ τουλάχιστον βίωσα. Στο μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας, τα μάτια μου ήταν κλειστά και απλά αφηνόμουν. Για μιάμιση ώρα περίπου πιστεύω ότι το κοινό ήταν πραγματικά «αλλού».

Δεν μπορώ να πω ποια κομμάτια εκτελέστηκαν, αφού με τους τεράστιους τίτλους τους, θα γράψω 10 σελίδες κείμενο, αλλά ακούστηκαν σίγουρα τα καλύτερα τους, με ένα set που κάλυπτε και τους δύο δίσκους τους. Ειδικά στο πρώτο κομμάτι του πρώτου δίσκου τους, κόσμος έκλαιγε. Και δυστυχώς ο κόσμος ήταν πολύς όπως και η καταταμένη ζέστη, αλλά εγώ είχα βολευτεί μια χαρά στα πλάγια... Α, και στο τελευταίο κομμάτι, όταν βάραγαν παλαμάκια στο ρυθμό, ήταν λίγο γελοίο το σκηνικό, αλλά τι να γίνει. Η συναυλία ήταν κορυφαία και αυτό μετράει. Πιθανόν πολλοί να μην την ευχαριστήθηκαν τόσο, λόγω των αντίξοων συνθηκών, αλλά σαν παρουσία μπάντας και μόνο δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιο ψεγάδι σε τομείς προς εξέταση. Πάμε για Isis τώρα...

Υ.Γ. Ευχαριστώ τους Μushroom Freaks για την παραχώρηση των φωτογραφιών και λοιπών προμηθειών κατά τη διάρκεια του Live… Φιλιά!