Δυστυχώς αρπαχτή…! Οι CATHEDRAL επισκέπτονται για άλλη μια φορά την χώρα μας και μάλιστα μετά από περίπου 3 χρόνια, με έναν πολύ καλό δίσκο(”The Garden Of Unearthly Delights”) να έχει κυκλοφορήσει στο μεσοδιάστημα, αλλά με σκοπό να μας προσφέρουν τη μουσική τους σε μια πολύ μικρή και ακριβή δόση. 75 λεπτά live show, με best-of επιλογή κομματιών μεν, αλλά χωρίς backdrops, βρώμικo (που ξεπέρναγε τα όρια του χύμα) ήχο, ούτε μισό CD προς πώληση από τον κατάλογο της Rise Above Records (η εταιρεία του Lee Dorian) και merchandising του κώλου και όλα αυτά στην τιμή των 25 €. Sorry, αλλά δεν έμεινα ικανοποιημένος, όσο και αν ενθουσιάζομαι με τις απαράμιλλες “καραγκιοζίες” του Dorian επί σκηνής…

INFIDEL

Ευτυχώς που οι INFIDEL γέμισαν όχι μόνο “χρονικά” αλλά και ουσιαστικά το Kυριακάτικο βράδι μας, με το φρέσκο doom/heavy rock από το ντεμπούτο τους, ”I, Oathbreaker”.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι το κοινό γνώριζε τα κομμάτια τους και αντίστοιχα η μπάντα στάθηκε πολύ καλά στην πρώτη “εντός έδρας” εμφάνιση της (γράφοντας “έδρα”, εννοώ το πλήθος των doom-freaks που υπήρχε από κάτω). Με την εμφάνιση τους στο προσεχές live των TROUBLE, είμαι πεπεισμένος ότι θα κερδίσουν ακόμα και τους πιο “δύσπιστους”…

CATHEDRAL

Κατά τις 9.30 το αθηναικό κοινό υποδέχεται τους CATHEDRAL, υπό τους ήχους του ανυπέρβλητου “Utopian Blaster”. Μια ακόμα δυσάρεστη έκπληξη είναι και η σχετικά χαμηλή προσέλευση, αφού μόλις μετά βίας υπήρχαν 500 “κουνάμενα” κεφάλια στον χώρο…

To light show, όπως πάντα στα live των Βρετανών, δίνει ρέστα και τα “Soul Sacrifise”, “Grim Luxuria”, σαν πέλμα δεινόσαυρου συνθλιβεί τα κρανία μας (πιο παραστατικός δεν μπορώ να γίνω).

Έχει έρθει η ώρα του “The Garden Of Unearthly Delights” και ακούμε τα πολύ καλά “North Berwick Witch Trials”, “Upon Azraels Wings” και το “Corpsecycle”, τα οποία και το κοινό δείχνει να γνωρίζει.

Στο “Skullflowerz” o υπερκινητικός Dorian “καταπίνει” το μικρόφωνο, παίρνει στάση εσταυρωμένου και γενικά κάνει το “κομμάτι” του, κάτι το οποίο εξακολουθεί να μ’αρέσει παρά την ηλικία μου. Έρχεται η ώρα για τα all time classics “Ebony Tears”, “Autumn Twilight”, “Ride” και το encore, το οποίο ήρθε μόλις μετά από σκάρτη, μία ώρα συναυλίας. Και βέβαια, κατά την επάνοδο, δεν θα μπορούσαμε να φύγουμε χωρίς να ακούσουμε τα “Hopkins(The Witchfinder General)” και “Vampire Sun”.

Παράπονα από το setlist θα μπορούσαμε να πούμε πολλά, αφού έμειναν απ’ έξω τα “Melancholy Emperor”, “Midnight Mountain”, “Voodoo Fire”, “Empty Mirror”, “Enter the Worms”, “Blue Light” και η λίστα δεν έχει τελειωμό… ας έπαιζαν και τα κάλαντα στο κάτω-κάτω… αλλά όχι και έτσι ρε gentlemen.

Α... μη ξεχάσω… στο τέλος του set, ο Dorian έκανε και το τυπικό κρέμασμα με το καλώδιο του μικροφώνου του (απλά, η διαφορά είναι ότι αυτή τη φορά το έκανα και εγώ μαζί του). Δεν φταίω εγώ που θέλω η συναυλία να αποτελεί καλλιτεχνικό γεγονός και όχι αγγαρεία…