H εμφάνιση των APOCALYPTICA στη χώρα μας μου είχε προκαλέσει ανυπομονησία για 2 λόγους. Ο πρώτος ήταν ότι δεν τους είχα δεί την πρώτη φορά που μας επισκέφτηκαν και ο δεύτερος οφειλόταν στην περιέργειά μου να δώ πώς και αν καταφέρνουν και βγάζουν την ατμόσφαιρα των δίσκων τους επι σκηνής. Μετάνιωσα που έλειπα την πρώτη φορά και πείστηκα ότι ό,τι ακούμε στους δίσκους τους, είναι ίσο ή ακόμα και καλύτερο live! Χωρίς καμία απολύτως αμφιβολία...

Κατά τις 9, μπαίνοντας στο Gagarin, αντίκρυσα γύρω στα 600 άτομα. Νούμερο κατα πολύ μεγαλύτερο απο εκείνο της πρώτης εμφάνισής τους και συνάμα αρκετά καλό, αναλογουμένων των αριθμών που μαζεύουν οι υπόλοιπες συναυλίες αυτόν τον καιρό. Ενώ το live ήταν προγραμματισμένο να ξεκινήσει στις 9, το κουαρτέτο (αν και τρίο πλέον επι της ουσίας) εμφανίστηκε στο «πάλκο» κατα τις 9:30. Και λέω «πάλκο», γιατί οι 4 καρέκλες καφενείου που ήταν τοποθετημένες στο μπροστινό μέρος της σκηνής, παρέπεμπαν προς τα εκεί. Κάτι που σε καμία περίπτωση δεν ήταν άσχημο. Απλά αξιοπρόσεκτο.

Στις 9:30 λοιπόν οι Φιλανδοί βγαίνουν και οι πρώτες νότες του “Master Of Puppets” ζεσταίνουν τον κόσμο με το «καλημέρα»! Η σκηνική παρουσία των “τσελιστών” και του ντραμερ-«κοράκι» (είχε βαμμένο το ένα του μάτι αλα The Crow) που είχαν μαζί τους, ήταν κάτι παραπάνω απο καλή. Σύμμαχός τους και ο ήχος που αν και ήθελε λίγο περισσότερο όγκο, ήταν καθαρότατος, κάτι πολύ σημαντικό για την απόδοση των κομματιών της μπάντας. Ασταμάτητο headbanging σε σημεία απο τους Perttu και Eicca στη μέση της τετράδας, ο Paavo σε μεγάλα κέφια και με τρελή όρεξη να παίξει και να το διασκεδάσει μαζί με το πλήθος, ενώ ο session τυφλός τσελίστας που είχαν μαζί τους, έδειχνε να απολαμβάνει την κάθε στιγμή και ιδιαίτερα τις αντιδράσεις του κόσμου. Ενός κόσμου που ήταν εκστασιασμένος και συμμετείχε στο κάθε τί! Απο χειροκροτήματα (αρκετά παρατεταμένα στο τέλος κάθε κομματιού) μέχρι headbanging, ακόμα και τραγούδι στα κομμάτια όπου κανονικά έχουν φωνητικά, αλλά στο live παίχτηκαν χωρίς. Αυτό ανάγκασε και τον Eicca να σχολιάσει τις “καραόκε εκδοχές” των κομματιών, όπως είπε.

Το playlist ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο, με μεγάλη έμφαση να δίνεται στις διασκευές σε METALLICA και φυσικά στα “Reflections” και “Apocalyptica”, τα δύο τελευταία άλμπουμ της μπάντας. Να ξεχωρίσεις κάποιο κομμάτι είναι αδικία! Όλα είχαν κάτι να δώσουν, όλα συντελούσαν στην πραγματοποίηση ενός μαγευτικού ταξιδιού, στην απόλαυση μιας συναυλίας πραγματικής εμπειρίας που σε κάνει και νιώθεις χαρούμενος και τυχερός που βρισκόσουν εκεί και τη ζούσες.

”Somewhere Around Nothing”, “Fight Fire With Fire”, “Farewell”, “Heal”, “Hope”, “Life Burns”, “Refuse/Resist” (τρελό headbanging), “Nothing Else Matters” (απλά απολαυστικότατο!), “For Whom The Bell Tolls”, “Seek And Destroy”, “Creeping Death” είναι μερικά χαρακτηριστικά. Ξεχώρισαν οι 2 ατάκες του Eicca… η πρώτη όταν προλόγησε το “Bittersweet” και αναφέρθηκε στους (ευτυχώς) απόντες Lauri και Ville ως “2 όμορφοι άντρες” με το γυναικείο μέρος του ακροατηρίου να μας φέρνει εφιαλτικές στιγμές στο μυαλό απο live της μπάντας του Ville με τα ουρλιαχτά του και τα σχόλιά του. Η δεύτερη ατάκα πήγαινε προς εμάς... “οι Έλληνες μας γνωρίζουν κυρίως για τις διασκευές μας”… και σιγή!

Όταν έφτασε η ώρα να μας αποχαιρετίσουν για πρώτη φορά (ως είθισται πλέον), οι 2 μέσαίοι απο την τετράδα επιδόθηκαν σε «καφριλίκια» που έτυχαν θερμότατης ανταπόκρισης... τα τσέλα στο πάτωμα και τα δοξάρια να πέρνουν το ρόλο του σφυριού και να τα χτυπάνε αλύπητα. Τσέλα που για χάρη τους είχαν γίνει και κιθάρα σχεδόν (στον τρόπο που τα κράταγαν)! Το encore είχε ακόμα μία έκπληξη... “Prelude To Madness” απο τη δισκάρα “Hall Of The Mountain King” των SAVATAGE!

Το τέλος βρήκε τη μπάντα να αποθεώνεται πραγματικά απο όλο το Gagarin και το κοινό να παραμιλάει και να λέει για μια απο τις καλύτερες συναυλίες τουλάχιστον της χρονιάς! Το κοινό που το 95% ήταν μεταλλάδες... ξέρετε... οι γνωστοί «κάφροι», οι «νταμπα-ντούμπες» κτλ...! Ε ναι ρε... είμαστε ΚΑΦΡΟΙ! ΚΑΦΡΟΙ ΓΙΑΤΙ ΚΟΠΑΝΙΟΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΣΕΛΑ... ΚΑΙ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ! Απο τις καλύτερες live εμπειρίες της ζωής μου... απλά!