 |
Μετά την κυκλοφορία του “The Black Halo” και την τρέλα που με έχει πιάσει με αυτό το δίσκο, περίμενα τη συναυλία με μεγάλη ανυπομονησία. Έτσι μετά τη συνέντευξη που απο κοινού πήραμε όλα τα μέσα, κατέβηκα στο χώρο του live, ακριβώς την ώρα που ξεκίναγε ο Kotipelto…
 |
Και η αρχή έγινε με το “Seeds Of Sorrow” απο τον τελευταίο σόλο δίσκο του, “Coldness”. Η αλήθεια είναι ότι η απόδοση τόσο του ιδίου όσο και της μπάντας του ήταν καλύτερη απ’ ό,τι περίμενα. Καλοδουλεμένο και άψογα δεμένο σύνολο με όλα τα μέλη να δείχνουν να απολαμβάνουν την ανταπόκριση του κοινού που ήταν αρκετά μεγάλη και έκδηλη σε κάθε ευκαιρία. Βέβαια ο μεγαλύτερος χαμός έγινε στο “Black Diamond” και το “Haunting High And Low” όπου ο κόσμος απογειώθηκε! “”Waiting For The Dawn”, “Travel Through Time” και “Take Me Away” ήταν μερικά απο τα κομμάτια που έπαιξαν στα 45 περίπου λεπτά της εμφάνισής τους. Ο καλός ήχος βοηθούσε τα μέγιστα και ο ίδιος ο Kotipelto βρισκόταν και σε κέφια και σε φόρμα, αποδεικνύοντας ακόμα μια φορά ότι αποτελεί έναν απο τους καλύτερους frontman του metal χώρου. Όσο κι αν είναι φανερό ότι εκτός Stratovarius είναι σαν ψάρι έξω απο τη γυάλα...
 |
Η αποχώρηση της μπάντας απο τη σκηνή βρήκε άπαντες στο χώρο ικανοποιημένους μεν για μια πολύ καλή support εμφάνιση και ανυπομονούντες για τους Kamelot. Ήταν και το τελευταίο live της περιοδείας τους και λογικά θα γινόταν ένα μικρό «παρτάκι» επι σκηνής. Και έτσι έγινε!
 |
Μικρή σχετικά καθυστέρηση και οι Αμερικανοί βγαίνουν στη σκηνή με το “Center Of The Universe” και ανεβάζοντας την αδρεναλίνη με το «καλησπέρα». Οι Kamelot είναι αδικημένη μπάντα. Και η εμφάνισή τους ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη. Μεγαλύτερη ακόμα και απο τη δισκάρα τους το “The Black Halo”, το οποίο και τίμησαν δεόντως στο live.
”Nights Of Arabia”, “Karma”, “Forever”, “Soul Society”, “The Haunting”, “Epiloge”, “The Black Halo”, “When The Lights Are Down”, “March Of Mephisto”, “The Black Halo” και η μεγαλύτερη και πιο συναισθηματική στιγμή της βραδιάς, “Don’t Cry” είναι αρκετά για να αποτελούν playlist που δεν αφήνει παράπονα!
 |
 |
Ο Thomas Youngblood, εκτός απο μεγάλος συνθέτης είναι και κινητήρια δύναμη της μπάντας επι σκηνής και μαζί με τους Oliver Palotai στα πλήκτρα και τον Glenn Barry στο μπάσο έδιναν το ρυθμό και τη μελωδία και άφηναν τον απαραίτητο χώρο σε μια ντραμάκλα που άμα συνεχίσει έτσι θα κάνει πολύ κόσμο να παραμιλάει! Κυρίες και κύριοι, ο Casey Grillo! Το παιδί ήταν μια πραγματική μηχανή σταθερότητας, σόου (πόσα δευτερόλεπτα κράτησε τις μπακέτες χωρίς να τις γυρνάει είτε πίσω απο το κεφάλι του ή στα δάχτυλα;;;) και ταχύτητας σε συνδυασμό με φοβερά γυρίσμτατα! Έκανε και το σολάκι του που ανάγκασε όσους ασχολούμαστε με το άθλημα να ξεσπάσουμε σε λυγμούς!
 |
H επίτημη προσκεκλημένη των Kamelot, Simone Simons απλά αποστόμωσε! Είτε με τη φωνή της, είτε με την ομορφιά της, ακόμα και με το τρελό headbanging στο οποίο επιδώθηκε στο “The Haunting” μαγνήτισε τα βλέμματα και πιθανώς να οδήγησε και σε αρκετούς χωρισμούς ζευγαριών μετά τη συναυλία! Η κοπέλα έχει όλο το μέλλον δικό της, αφού είναι μόλις 20 χρονών! Μακάρι να τη δούμε και με τους Epica…
Highlights της συναυλίας ήταν 2. Πρώτο, η εμφάνιση του πληκτρά και του μπασίστα του Kotipelto στο encore των Kamelot “March Of Mephisto”. Μάσκες του Mephisto χάρτινες και φτιαγμένες στο χέρι, χαϊμαλί στο λαιμό, ατέλειωτο headbanging και grand finale με stage diving στο κοινό που παραληρούσε, μπροστά στα μάτια των Kamelot που αφού κατάφεραν και συνέχισαν το κομμάτι με τόσο γέλιο που έριχναν ήταν θαύμα! Δεύτερο highlight, το με τρόπο και σε χαλαρό ρυθμό «άδειασμα» του σετ του Casey απο τον μηχανικό του. Τί κι αν έπαιζε, αυτό δεν εμπόδισε τον μηχανικό του να καταφέρει να τον αφήσει με το hihat, το ride και ένα crash, έτσι για να έχει το παλληκάρι που φυσικά και δεν πτοήθηκε και συνέχισε τις δίκασες ριπές του!
 |
Το τέλος πιστεύω ότι βρήκε άπαντες απόλυτα ικανοποιημένους και με πολύ καλή διάθεση, γιατί είχαν παρακολουθήσει ένα απο τα καλύτερα live της χρονιάς! Κι ας είμασταν μόνο 400 το πολύ... όσοι δεν ήρθατε, εσείς χάσατε! Την επόμενη φορά ίσως...
