Photos: Olga K.

Όποια και αν είναι η γνώμη σας σχετικά με τα διάφορα γεγονότα που αφορούν στη ζωή στα πιστεύω και στις πράξεις των Dissection δε μπορεί κανείς να μειώσει τη μουσική τους αξία. Φυσικά όταν λέμε Dissection εννοούμε κυρίως τον Jon Nodtveidt, τον συνθέτη / στιχουργό και μόνο ιδρυτικό μέλος. Αν και βρισκόταν στη φυλακή για τα τελευταία έξι περίπου χρόνια επανήλθε δυναμικά ξεκινώντας αμέσως περιοδείες και έτοιμος να κυκλοφορήσει τον πρώτο Dissection studio δίσκο από το 1995.

Εκτός από τον Jon σε κιθάρα και φωνητικά, το καινούριο line-up περιλάμβανε τους Tomas Asklund (ex Dark Funeral/Infernal) στα τύμπανα, τον Set Teitan (ex-Aborym) κιθάρα, και τον Brice Leclercq (ex-Nightrage) στο μπάσο.

Δε γνωρίζω αν εμφανίστηκε κάποιο support πάντως στις 9 παρά που έφτασα ήταν σχεδόν όλα έτοιμα για να αρχίσει η συναυλία, κάτι που έγινε σχεδόν μισή ώρα αργότερα. Το An σχεδόν γεμάτο, αρκετός ενθουσιασμός για τους περισσότερους. Οι Dissection είχαν φέρει μαζί τους και αρκετό merchandise (μπλούζες, cd, αφίσες και το καινούριο single τους) το οποίο τιμήθηκε από αρκετούς παρά τις τσιμπημένες τιμές.

Λίγο πριν ξεκινήσουν ο Jon και ο Set εμφανίστηκαν στη σκηνή με κάτι κεριά, με γυρισμένη την πλάτη προς το κοινό και έκαναν διάφορα «τελετουργικά» δικά τους. Μετά τις δεήσεις τους λοιπόν άρχισε η μουσική επίθεσή τους. Το setlist δε νομίζω ότι άφησε κανέναν παραπονεμένο καθώς παίξανε τα καλύτερα κομμάτια τους. “Black Horizons, Frozen, Night’s Blood (χαμός), Retribution, Unhallowed, Thorns of Crimson Death, Heaven’s Damnation, Cold Winds of Nowhere, The Somberlain, Where Dead Angels Lie”. Κάπου ενδιάμεσα ακούστηκε και ένα καινούριο κομμάτι, το καινούριο τους single “Maha Kali” και, αν δεν κάνω λάθος, μια διασκευή Tormentor, το “Elizabeth Bathori”, από το EP του ‘Where Dead Angels Lie’. H ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς ήταν σίγουρα ο ήχος. Πρέπει να είχαν τον καλύτερο ήχο που έχω ακούσει ποτέ στο Αn και μακάρι αυτό να συνεχιστεί και σε άλλες συναυλίες, γιατί είναι πραγματικά κρίμα να «θάβονται» τόσο τα support αλλά και οι headliners για τους οποίους οι οπαδοί έχουν δώσει αρκετά λεφτά. Ο Tomas ήταν απλά εντυπωσιακός πίσω από τα τύμπανα αλλά και συνολικά οι Dissection καταιγιστικοί καθώς έπαιξαν σχεδόν ασταμάτητα μιάμιση ώρα κάνοντας και ένα σύντομο encore.

Η επικοινωνία του Jon με το κοινό λιτή αλλά σε ζεστό τόνο, ευτυχώς απέφυγε τις υπερβολές. Το κοινό ήταν μέσα στο κλίμα της συναυλίας από την αρχή, με αρκετό crowd-surfing και πολύ headbanging. Στα αξιοσημείωτα και ο μάλλον αντιπαθητικός security του συγκροτήματος, που καθόταν καμαρωτός στη σκηνή (πιθανόν και ξάδελφος του…Δώνη). Συνολικά η ενέργεια που είχε το συγκρότημα πέρασε και στο κοινό και νομίζω όλοι έφυγαν ευχαριστημένοι. Έκδηλος ήταν άλλωστε και ο ενθουσιασμός του Jon τόσο για την απόδοσή τους, όσο και για την ανταπόκριση του κοινού.