ΟΚ το rendez-vous που δώθηκε από τον πλέον πρωτότυπο συνδυασμό «αβοπολιτών» (σε σχέση με τα μουσικά γούστα) εξελίχθηκε ως αχταρμάς, αλλά στο τσάκ πρόλαβα μερικούς μυστήριους τύπους να τζαμάρουν πάνω στη σκηνή. Σαν το road-crew των Magnets μου φάνηκε, που περιελάμβανε και δυόμισι (και βάλε) drummers. Ψιλά γράμματα…

Το 20λεπτο αναμονής δεν πέρασε και τόσο βασανιστικά, αν και συνειδητοποίησα ότι τα videoclips των Monster Magnet με τις playmates διαφέρουν από τη κατάσταση στο Ρόδον. Εξαιρέσεις υπήρχαν φυσικά, η αναμονή πέρασε και το show (με την πραγματική έννοια της λέξης) άρχισε.

Δε ξέρω γιατί, αλλά οι Ελληνάρες είναι λίγο κολλημένοι και φυσικά δύσπιστοι. Δηλαδή πόσος καιρός πρέπει να περάσει για να αγοράσετε το ‘Monolithic Baby’; Όταν ο άλλος ιδρώνει και σου πετάει τα πλέον πιασάρικα κομμάτια από την τελευταία αλμπουμάρα του, είσαι λίγο γραφικός αν το μόνο που ξέρεις να λες είναι “space lord motherfucker”. Μπάι δε ουέη, ο Wyndorf όχι μόνο ίδρωσε, αλλά παρέδωσε ψυχή τε και σώματι. Ο τύπος ήταν ένα στάδιο πιο «αλλού» από τους υπόλοιπους. Φυσικά όταν άρπαζε τη κιθάρα του σε ορισμένα σημεία, σκέπαζε τους άλλους δύο, αν και γενικά ο ήχος ξένισε αν λάβει κανείς υπόψη της γυαλιστερές τους παραγωγές.

Α καλά, η παραπάνω πρόταση είναι τυπική θέση «μεταλλικού» συντάκτη, που μονίμως έχει παράπονα από τον ήχο. Για να σοβαρευτούμε λιγάκι παρακαλώ. Ναι μεν βγήκε πολύ «χωματίλα», αλλά να μην επιμένω στο ότι θα προτιμούσα να υπήρχε μόνο ένας κιθαρίστας (ο Ed Mundell φυσικά και ο Wyndorf σε θέση αναμονής) και σας ξενερώσω. Οι Sabbath-ικές κιθαριστικές καταβολές του σχήματος ξεδιπλώθηκαν με απρόσμενο τρόπο, και σε αυτό έπαιξε ρόλο το απόλυτα μοιρασμένο setlist, και –πιθανώς σε αντίθεση με ότι πιστεύουν οι «ψαγμένοι» οπαδοί του σχήματος- τα πιασάρικα κομμάτια τους ήταν όλα τα λεφτά. Πέρα από το “Powertrip”, το “Crop circle” εκτελέστηκε άψογα, ενώ το ολοκαίνουργιο “Supercruel” σε μεγαλύτερη έκδοση επιβεβαίωσε ότι ο νέος δίσκος είναι πραγματικά άψογος. Και αυτό γιατί και τα “Radiation day” και “Monolithic” προσωπικά με έφτιαξαν, και ας το «έσφαξαν» λίγο το δεύτερο. Έλα μωρέ γκρίνιες…

Space lord motherfucker βροντοφωνάζει το Ρόδον υπό το πρόσταγμα του ντυμένου a la Manowar, Dave Wyndorf (ε όχι και να περάσει ντούκου τόσο γυμναστήριο…). Και δώστου μπύρες, και «φτου» προς το κοινό…Κόλαση. Επί σκηνής κυρίως. Δεν «φλεγόταν» τo Ρόδον. Όλοι την είχαμε δει space lords. Τρομάρα μας. Παράλληλα, ο Wyndorf βρήκε την ευκαιρία να κάνει crash test σε κάτι που έμοιαζε με Stratocaster πριν, και με μπάντζο μετά….Και αν είναι κάποιος που πραγματικά έχει «βάλει φωτιά» στο σανίδι της Οδού Μάρνης, τότε είναι πάλι ο Wyndorf. Το πυρίμαχο γάντι που φόραγε καθώς κράταγε τη φλεγόμενη κιθάρα ήταν «εκτός θέματος» πάντως….

Σαν συνοθύλευμα από σκόρπιες σκέψεις με σκοπό να προσδώσουν χαλαρό χρώμα σε μια διαφορετική «συναυλική κάλυψη» μοιάζουν όλα τα παραπάνω. Και λοιπόν;



Παραλειπόμενο: Με το συμπάθειο, αλλά τι ήταν αυτό το «κατασκεύασμα» που ανέβασαν στη σκηνή; Μα δηλαδή κατευθείαν από τη Συγγρού την ψώνισαν την νταρντάνα;