Επιτέλους! Ήγγικεν η μέρα που θα είχαμε την ευκαιρία να δούμε επι σκηνής, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, όχι άλλη μία απλώς καλή μπάντα, αλλά το death metal μεγαθήριο που φέρει το όνομα Morbid Angel. Μία από τις πιο ιδιαίτερες, χαοτικές, απόκρυφες και ουσιαστικά ακραίες μπάντες στον πλανήτη. Μία μπάντα που μετά από 8 δίσκους και 15 χρόνια ανεξίτηλης παρουσίας, συνεχίζει να ταρακουνά εφησυχασμένες συνειδήσεις και ν' αφήνει χιλιόμετρα πίσω τυχάρπαστους "ανταγωνιστές" και μιμητές. Όποιος έχει ακούσει Morbid Angel βέβαια, τα ξέρει αυτά απο πρώτο χέρι.

Στις 20.30 το Ρόδον ήταν γεμάτο και όλοι περίμεναν να βιώσουν κάτι που θα θυμούνται για πολύυυ καιρό, καθώς ο πήχης είναι τοποθετημένος τόσο ψηλά, που οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις είναι τεράστιες. Γύρω στις 20.50 λοιπόν, χωρίς να προηγηθεί support σχήμα (μάλλον θα ήταν άσκοπο άλλωστε) και χωρίς περιττές χρονοτριβές, οι Αμερικάνοι πρωτομάστορες, ανεβαίνουν στη σκηνή. Τα επόμενα 85΄ λεπτά γίναμε μάρτυρες ενός παραληρηματικού, ακατάπαυστα καταιγιστικού και ανίερα αρχέγονου ντελίριο έντασης και πανικού. Ο ήχος ήταν σε καλά επίπεδα και ο Έκπτωτος Άγγελος σε εξαιρετική φόρμα. Ο μέγιστος Trey Azagthoth δείχνει σε όλους ποίος είναι το αφεντικό, εκτελώντας τέλεια κάθε δαιμονικό riff και διεστραμμένο σόλο του. Ο στιβαρός Steve Tucker ανταποκρίνεται άψογα στο ρόλο του τραγουδιστή-δαίμονα-μπασίστα, ξεσηκώνοντας το αθηναϊκό κοινό και ο Pete-το χταπόδι-Sandoval πιστοποιεί χωρίς τη παραμικρή δυσκολία ότι απλά είναι ο καλύτερος death metal drummer, αφήνοντας τους πάντες με το στόμα ανοιχτό.

Μας πότισαν με κομματάρες της πρόσφατης ιστορίας τους, δίνοντας έμφαση στο αριστουργηματικό τελευταίο album τους "Heretic" (Beneath the Hollow, Enshrined by Grace, Cleansed in Pestilence κ.α) διανθισμένες με ύμνους βγαλμένους απο τις χρυσές σελίδες του death metal (World of shit,Lord of all Fevers and Plague), εποχής Pare Vincent(οι νοσταλγοί του οποίου δεν ήταν πολλοί).Κι αφού ο Trey έσβησε επι σκηνής τα κεριά της τούρτας γενεθλίων του, μας αποτελείωσαν μ' ένα ισοπεδωτικό Chapel of Ghouls για encore.

Το κοινό, αφού συνειδητοποίησε τι ακριβώς βλέπουν τα μάτια του, ήταν άκρως εκδηλωτικό καθ' όλη τη διάρκεια του live και αποθέωσε τη μπάντα, ενώ σβέρκοι πήγαιναν και έρχονταν και το moshing ήταν ασταμάτητο. Όπως καταλαβαίνετε, ουδείς έφυγε δυσαρεστημένος( για πολλούς άλλωστε το κεφάλαιο Morbid Angel Live ήταν απωθημένο χρόνων ). Ας ελπίσουμε πως η πρώτη φορά, δε θα είναι και οι τελευταία. Ride the winds of death...