Κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί τους Saxon χωρίς τον Biff Byford, συμφωνούμε. Από την άλλη όμως, πόσο εύκολο είναι να φανταστούμε τον αειθαλή, επιβλητικό και χαρισματικό frontman χωρίς τους Saxon; Πάρτε λίγο χρόνο να το σκεφτείτε και θα συνειδητοποιήσετε πως η προσωπική καριέρα του Biff είναι λιτή, με την συμμετοχή του στην τελευταία δουλειά των Avantasia να είναι η μόνη στιγμή της που μου έρχεται αβίαστα στο μυαλό.

Τους TheScintillaProject λοιπόν, τους άκουσα με μεγάλη περιέργεια, αφού στο “TheHybrid” έχει αναλάβει εξολοκλήρου τα φωνητικά ο Biff Byford, σε συνεργασία με τον Andy Sneap στις κιθάρες και την παραγωγή. Η ιστορία του project ξεκινάει την περίοδο των ηχογραφήσεων του “Call to Arms” όπου ο Lionel Hicks , ντράμερ και παραγωγός της ταινίας “Scintilla” γνωρίστηκε με τον Bifford και μαζί αποφάσισαν να γράψουν έναν δίσκο εμπνευσμένο από την ταινία. Πρόκειται για μια επικών διαστάσεων μπούρδα που εξελίσσεται σε κάποια πρώην σοβιετική δημοκρατία όπου έλαβαν χώρα –λέει- κάτι περίεργα γενετικά πειράματα και οι καλοί μας ήρωες, που έρχονται να σώσουν τον κόσμο, βρίσκονται αντιμέτωποι με αιμοσταγείς στρατιώτες και κάτι παράξενα τέρατα. Οκ…

Στο μουσικό όμως κομμάτι παρόλα αυτά, οι The Scintilla Project τα καταφέρνουν περίφημα. Το “The Hybrid” αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα συμφωνικού heavy/power, που μουσικά κινείται ανάμεσα στους Avantasia και –προφανώς- τους Saxon και τους Hell. Τα εννιά κομμάτια που το απαρτίζουν χαρακτηρίζονται από αιχμηρά, μεταλλικά ριφς, καλπάζοντα ντραμς, αλλά και από την έντονη παρουσία των πλήκτρων και των συμφωνικών ενορχηστρώσεων που διαφοροποιούν αρκετά τον ήχο του άλμπουμ από αυτόν των Saxon. Το άλμπουμ είναι μεστό, δυνατό και σίγουρα άκρως ευχάριστο, σε σημεία μάλιστα αξιομνημόνευτο, όπως για παράδειγμα τα εκπληκτικά “Angels” και “Pariah”. Η απόδοση του Byford είναι εξαιρετική, ακούστε για παράδειγμα το “Permanence”, ενώ άκρως επιτυχημένες είναι και οι δύο μπαλάντες, τα “Some Nightmare” και “Life in Vain”.

To “The Hybrid” καταφέρνει συνολικά να σταθεί πολύ επιτυχημένα σαν ολοκληρωμένο concept album και όσο και αν λόγω της χαρακτηριστικότατης φωνής του Byford οι συγκρίσεις με τους Saxon είναι αναπόφευκτες, έχει χαρακτήρα και μπορεί να συγκινήσει κάθε λάτρη της σκληρής μουσικής. Δυστυχώς πέρασε σχετικά απαρατήρητο. Εντελώς άδικα κατά τη γνώμη μου.

{youtube}jqA40JBk4F8{/youtube}