Αν πας πίσω στο χρόνο ψάχνοντας την «έναρξη εργασιών» για τους The Haunted και πιο συγκεκριμένα στο δεύτερο μισό της δεκαετίας των ‘90s, θα τις βρεις λίγο μετά από τη διάλυση των προπατόρων του σουηδικού μελωδικού ακραίου ήχου, At The Gates. Η ραχοκοκαλιά τους άλλωστε αποτελούταν από μέλη των ATG που ήθελαν να συνεχίζουν το ταξίδι στη metal μουσική και πιο συγκεκριμένα τους αδερφούς Bjorler και από κοντά και ο Erlandsson. Κάτι παραπάνω από μια δεκαπενταετία αργότερα, στα πλαίσια της επιστροφής των ATG στο δισκογραφικό γίγνεσθαι (συναυλιακά δραστηριοποιούνται εδώ και εφτά χρόνια) ο ένας εκ των διδύμων, ο Anders, την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια, μιας και όπως υποστήριξε και ο ίδιος δεν μπορούσε να κουβαλήσει 2 “καρπούζια” στην metal μασχάλη και αποφάσισε να αφοσιωθεί στους At The Gates. Με ελαφρά επίσης την έκαναν και οι Per Moller Jensen και Peter Dolving, με τον τελευταίο να είναι και ο εν πολλοίς υπεύθυνος για τη μουσική στροφή των τελευταίων δίσκων, για την οποία η μπάντα είχε ακούσει τα μύρια όσια. Πολλοί πίστεψαν πως το τέλος των Σουηδών ήταν… «προ των πυλών». Φευ! Στρατολογούν ξανά τους Marco Aro και Adrian Erlandsson, αλλά και τον νέοπα Ola Englund (ex-Six Feet Under) και με συνοπτικές διαδικασίες ξεκινούν να γράφουν καινούργιο υλικό για το όγδοο δίσκο τους, το “Exit Wounds”.

Ακούγοντας το δίσκο, το συναίσθημα που νιώθεις είναι χαρά. Χαρά, διότι απομακρύνονται από το ύφος που είχαν υιοθετήσει μετά το “rEVOLVEr” και επιστρέφουν στις ρίζες τους και πιο συγκεκριμένα, στον ήχο των “Made Me Do It” και “One Kill Wonder”. Αυτό συνεπάγεται κομμάτια συμπαγή και επιθετικά, με περιορισμό των πειραματισμών του πρόσφατου παρελθόντος στο ελάχιστο. Thrash riffs, μπόλικο groove και μελωδία στις σωστές δόσεις είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του δίσκου. Οι επιστροφές των Aro και Erlandsson ευνοούν άλλωστε αυτή την κατεύθυνση, με το πάθος και την εκρηκτικότητα που πάντα έβγαζαν οι ερμηνείες του μεν και το ταχύτατο και χειρουργικής ακρίβειας παίξιμο του δε. Μάλιστα σε κομμάτια όπως τα “My Enemy” ή το “This War” ακούγονται λες και έχουν κατεβάσει κοκτέιλ με κατοστάρα βενζίνη και ο Aro έχει κάνει γαργάρες με ξυλόπροκες. Ο δίσκος έχει αρκετή ποικιλία, με απόρροια την εύκολη και διασκεδαστική ακρόασή του. Αν δεν υπήρχαν και κανά δύο filler-άκια τα πράγματα θα ήταν ακόμα καλύτερα, αλλά η γκρίνια είναι άδικη, μιας και η συνισταμένη είναι κάτι παραπάνω από θετική.

Το “Exit Wounds” θα επαναφέρει τα χαμόγελα σε πολλά πρόσωπα οπαδών των Σουηδών. Πολύς κόσμος περίμενε για αυτόν τον δίσκο και αν σκεφτείς το πόσο δύσκολα είχαν γίνει τα πράγματα για το συγκρότημα, ακόμα και για την ίδια του την ύπαρξη, δίνει άλλη αξία στο τελευταίο τους εγχείρημα. The Haunted is back motherfuckers…

{youtube}RN7HMG4tVI0{/youtube}