Θυμάμαι ακόμα έντονα εκείνο το σκοτεινό ,απόκοσμο συναίσθημα που με κατέκλυσε όταν σε τρυφερή ηλικία άκουσα τους πρώτους μου death metal δίσκους όπως το Leprosy για παράδειγμα. Ξέρετε, αυτή την αίσθηση του απροσδιόριστου φόβου που σε κυρίευε κάθε φορά που άκουγες ένα album το οποίο είχε αυτή την στοιχειωτική ατμόσφαιρα.

 

Έτσι λοιπόν το "Relics Of Sulphur Salvation" η 3η ολοκληρωμένη προσπάθεια των Σουηδών μου επανέφερε γλυκές μνήμες από το μακρινό παρελθόν. Και αυτός ήταν ένας από τους σοβαρούς λόγους για να το εκτιμήσω δεόντως. Πέρα όμως από την όποια διάθεση αναπόλησης και παρελθοντολαγνείας  όλα αυτά δεν θα είχαν καμία σημασία αν οι Vanhelgd δεν κατάφερναν να παρουσιάσουν ένα δίσκο αξιόλογο και δυναμικό. Μουσικά μπορεί να μην ξεφεύγει από τα τετριμμένα και να ακολουθεί ασφαλείς και γνωστούς δρόμους  έχει όμως όλη την απαραίτητη δυναμική και δόση αληθοφάνειας για να σε πείσει. Στηρίζεται κυρίως σε μεσαίες ταχύτητες ,χωρίς να λείπουν και τα όποια ξεσπάσματα ,και τη δημιουργία πρωτόγονης evil ατμόσφαιρας που ευτυχώς δεν "χαντακώνεται" από μια επιτηδευμένα παλιομοδίτικη παραγωγή. Ευτυχώς γιατί πολλές φορές καλές ιδέες και συνθέσεις σε άλλες περιπτώσεις κρύβονται κάτω από το πέπλο μιας άθλιας παραγωγής και δεν μπορούν να αναδειχθούν πλήρως. 

 

Πάντως στο Relics Of Sulphur Salvation δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα καθώς η αρχετυπική riifoλογία, το reverb στα φωνητικά και το άρωμα υπογείου ανάλογου με τα έργα και τις ημέρες των πρώιμων Asphyx και Autopsy είναι τα συστατικά που τον καθιστούν  έναν από τους πιο ενδιαφέροντες death metal δίσκους της χρονιάς.